En weer verder

Het zijn moeilijke en vermoeiende tijden waarin we op het moment verkeren. Ik kan het astrologisch gezien allemaal wel verklaren maar wat schieten we ermee op? We moeten of we het nu wel of niet willen gewoon doorheen. Door de zure appel heen bijten heet dat. Donderdag gingen bij mij alle seinen even op rood “ik hou van die kleur” en had ik het even met alles gehad. Naast dat ik dagelijks allerlei lichamelijk pijnen heb was ook de temperatuur van mijn humeur gedaald tot ver beneden het vriespunt.

Een gevoel van nutteloosheid, eenzaamheid en verdriet overmande me en zoals gezegd, de astrologie werkte ook niet mee. Er werd gretig in mijn wonden gepord “Cheiron” en de Maan deed daar ook nog een schepje bovenop. Mijn Mars staat op het moment in mijn minst favoriete teken Schorpi-oen, een nuttig teken daar niet van maar ik ontwijk het liever. Ik ken mijn eigen fouten en tekortkomingen en heb daar Schorpi-oen niet voor nodig omdat met hun prikstaart nog even duidelijk te maken.

Maar goed, het is zoals het is en we moeten hoe dan ook voort. Vandaag vrijdag was gelukkig een betere dag voor me met wat minder pijn, een redelijk goed humeur “boven het vriespunt” en ik kreeg vandaag ook nog een leuk telefoontje van een lieve vriendin die me miste op FB. Ik heb vandaag een begin gemaakt met iets wat ik al heel lang wilde doen, de luxaflex schoonmaken. Een ongelofelijk rot werkje maar dat moet ook gebeuren. Dit weekend wil ik de Yule versieringen gaan ophangen maar daarvoor moet er eerst even stevig gepoetst worden. Moet ook de ramen zemen zag ik dus druk, druk, druk.

Peter Barkum © ® 29-11-2019
♥

Carpenters - Solitaire

There was a man, a lonely man
Who lost his love through his indifference
A heart that cared, that went unchecked
Until it died in his silence

And solitaire's the only game in town
And every road that takes him, takes him down
And by himself, it's easy to pretend
He'll never love again

And keeping to himself he plays the game
Without her love it always ends the same
While life goes on around him everywhere
He's playing solitaire

A little hope, goes up in smoke
Just how it goes, goes without saying
There was a man, a lonely man
Who would command the hand he's playing

And solitare's the only game in town
And every road that takes him, takes him down
And by himself it's easy to pretend
He'll never love again

And keeping to himself he plays the game
Without her love it always ends the same
While life goes on around him everywhere
He's playing solitaire

And solitare's the only game in town
And every road that takes him, takes him down
While life goes on around him everywhere
He's playing solitaire

Songwriters: Neil Sedaka / Phil Cody

Songteksten voor Solitaire © Sony/ATV Music 

Publishing LLC, BMG Rights Management

© ® 1975

♥

Cirkels

Cirkels, ik blijf er maar in ronddraaien
Steeds weer woest om me heen maaien
Zoekend naar andere wegen
En schuilend tegen de 3D regen

Nutteloos en onbehouwen
Durf ik bijna niemand iets toe te vertrouwen
Angst om te leven
Angst om mezelf

Zoveel wetend maar het niet weten te delen
Niet meer wetend om met dingen te spelen
Steeds meer ben ik aan het verstijven
Heb zelfs moeite met dingen van me af te schrijven

Ondanks al het harde werk van de afgelopen jaren
Weet ik nog steeds niet hoe ik moet varen
Stuurloos dopper ik maar wat rond
En loop regelmatig vast op de grond

Overspoeld door golven emoties en verdriet
Door al deze mist zie ik de uitgang niet
Mijn haviksogen laten mij in de steek
Of misschien is het de bedoeling totdat ik nog een keer breek

Ik moest al vaker in mijn leven naar het punt van breken
Om zo nieuwe moed te kunnen kweken
Maar ik vraag me af of dat nu nog zal lukken
Mijn lichaam en ziel zijn oververmoeid, ik loop al bijna op krukken

De onwil wordt ook steeds groter om verder te gaan
Ik weet toch niet naar welke ik moet afslaan
Ik voel me verloren en eenzaam
En ik baal verschrikkelijk van dit aardse bestaan.

Peter Barkum © ® 28-11-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

Trauma’s en verslavingen I

Trauma’s en verslavingen wat hebben ze met elkaar te maken? Heel veel blijkt uit verschillende onderzoeken. Mensen die flinke trauma’s hebben opgelopen in hun leven zijn vaker verslaafd aan dingen dan mensen die een gelukkig leven hebben geleden. Deze mensen hebben ook meer moeite om van hun verslavingen af te komen. Verslavingen zijn er in allerlei soorten en maten. Je kunt verslaafd zijn aan roken, drank, gokken, drugs, koffie, winkelen, frisdrank, medicijnen, seks en zelfs winkeldiefstal “de zogenaamde draaideurcrimineel”.

In onze maatschappij lopen er heel veel mensen rond met een of meerdere trauma’s. Dit kunnen hele lichte trauma’s zijn maar ook hele zware. Trauma’s zijn vaak gebeurtenissen die zwaar ingrijpen in het leven van een persoon en vormen een blokkade in de rest van hun leven waardoor ze nooit hun volle potentieel kunnen bereiken in hun leven. Zware trauma’s zijn bijvoorbeeld de dood van een of beide ouders op hele jonge leeftijd, seksueel, psychisch of lichamelijk misbruik of een ongeluk waardoor iemand bepaalde dingen niet meer kan doen. Ingrijpende gebeurtenissen dus waardoor allerlei angsten ontstaan en de persoon als het ware innerlijk verstijft.

Ik heb de afgelopen week na aanleiding van mijn eigen poging tot stoppen met roken het een en ander gelezen over trauma’s en verslavingen en ook terug gekeken op mijn eigen leven. De dood van mijn moeder toen ik bijna vier was, mijn vader die voor de dood van mijn moeder mijn beste vriend was en me daarna links liet liggen omdat die ook niet met de dood van mijn moeder om kon gaan, zijn tweede huwelijk, ik in kindertehuizen en het psychisch, lichamelijk en seksueel misbruik wat ik daarna heb moeten doorstaan. Maar ook de dood van mijn oma die in mijn armen overleed, het heeft allemaal een zwaar stempel op mij gedrukt.

En door de jaren heen heb ik ook de nodige verslavingen gekend waarvan roken de enige constante is maar ik ben ook een stevige drinker geweest, was verslaafd aan frisdrank en was ook verslaafd aan de harddrugs. Dertig jaar geleden ben ik gestopt met harddrugs al kosten dat me wel bijna mijn leven en vijfentwintig jaar geleden ben ik ook gestopt met het vele drinken. Ik heb alcohol nooit echt lekker gevonden “bier vind ik bijv. ruiken naar kots” maar nadat de zoveelste dode in mijn omgeving was gevallen waar alcohol in het spel was had ik zoiets van, nu is het genoeg. Frisdrank heb ik een jaar of zes geleden aan de kant gezet omdat ik er achter kwam dat dit een van de oorzaken was waarom ik osteoporose had gekregen. Ik heb van mijn vierde tot een mijn vijfenveertigste vele liters cola gedronken en cola is een echte lichaamsvernietiger. En dan heb ik het niet alleen over de suikers die erin zitten maar ook over de zuren die je botten en je spierweefsel doen oplossen.

Drugs, drank en frisdrank heb ik dus weten te overwinnen maar het roken lukt mij helaas nog niet echt. Ik heb de afgelopen jaren ook heel wat trauma’s weten weg te werken maar nog niet alles is weg, er zit nog het nodige zoals de scheiding van mijn vrouw, het mislukken van verschillende relaties maar ook de dood van enkele voor mij zeer dierbare mensen. Ik kan ook heel slecht met het gegeven dood omgaan, moet ik eerlijk bekennen maar die oorzaak ligt denk ik bij de dood van mijn dierbare moeder. Daar zijn door mijn vader en overige familieleden enkele cruciale fouten gemaakt. Dat neem ik ze overigens niet kwalijk, ze hadden toentertijd totaal niet door dat ik geen gewoon kind was en ze deden het om mij te beschermen.

Ik spreek soms met mensen die ook allerlei trauma’s hebben opgelopen in hun leven en ook de nodige verslavingen hebben. Die verslavingen zijn er natuurlijk om een bepaald gat in jezelf op te kunnen vullen. Enkele jaren geleden sprak ik met een vrouw die seksueel was misbruikt in haar jeugd, daardoor kon geen orgasme meer krijgen tijdens de seks met haar vriend. Om een lang verhaal kort te maken, die relatie ging dus uit. Het irriteerde de vriend van die vrouw dat ze geen orgasme kon krijgen en dus niet kon genieten van de seks. Voor het trauma dat de vrouw had was de vriend totaal blind en erover praten met elkaar lukte ook niet. En dus besloot de vrouw maar om alleen te blijven, hoewel ze best een vriend en eventueel later ook best kinderen wilde hebben. Maar het trauma zat haar zo in de weg dat ze het niet aan durfde. Ze was ook al bij tal van psychologen en zogenaamde sociaalwerkers geweest maar ze voelde zich onbegrepen.

Ik herkende me in het onbegrepen voelen door psychologen en sociaalwerkers. Ik weet niet wat deze mensen mankeert, maar ze staan totaal niet open voor de gevoelens en emoties die mensen met een of meerdere trauma’s hebben. Het is alsof ze van hun opleiding komen waar ze geprogrammeerd zijn met een bepaald riedeltje en dat moet alles maar oplossen. Ze zijn vooral gebrand op dat je weer zo snel als mogelijk gaat deelnemen aan die zogenaamde samenleving. Ik heb een keer een psycholoog gehad die alles zo draaide dat het uiteindelijk allemaal mijn eigen schuld was. Ik moest maar gehoorzaam alles doen wat er van mij gevraagd werd en verder niet zeuren. Ja, dan schop je bij mij tegen het verkeerde been en dat heb ik deze man ook in niet mis te verstane woorden gezegd. In plaats van mij te helpen probeerde die mij een schuldcomplex aan te praten.

Mijn laatste sociaalwerkster was iemand die wel wist te luisteren maar soms moeite had mijn spirituele inslag. Ik had veel aan de gesprekken met haar maar die moesten helaas stoppen omdat de gemeente in al zijn onkunde de subsidiekraam dichtdraaide. Sindsdien worstel ik mezelf door allerlei zaken heen en dat gaat best al is het soms heel erg vermoeiend. Maar terugkijkend op alles zie ik ook wel dat ik nooit de mens ben geworden die ik had kunnen zijn, mijn ziel is door al die trauma’s totaal verstijft. Ik ben geen gemakkelijk mens, nooit geweest, dat komt denk ik door mijn rebelsheid en ik sta stijf van allerlei routines. Maar ik ben tevreden met wie ik ben vandaag de dag, werk iedere dag hard aan mezelf om mezelf te verbeteren en de trauma’s te verwerken.

Peter Barkum © ® 24-11-2019
♥

Loslaten

Loslaten, een constante die maar blijft gebeuren
Steeds weer moet je je van mensen die je liefhebt losscheuren
Je moet ze laten gaan
Omdat jullie beiden andere wegen moeten inslaan

Steeds weer is het een pijnlijk proces om doorheen te gaan
Steeds weer moet je je er doorheen slaan
Maar zo werkt de kosmos
En soms voelt dat als een grote chaos

Doch mijn vertrouwen in het universum is groot
Al klinkt dat voor vele misschien idioot
Maar het universum schenkt mij alles wat ik nodig heb
Van basis benodigdheden tot een schep

Ik heb in mijn leven al veel mensen moeten loslaten en laten gaan
Het voelde vaak als met legen handen staan
De pijn die scheurt door je hart
De tranen en alle smart

Ik vind het een van de moeilijkste dingen in dit leven
Maar het is een vast gegeven
Soms moet je mensen laten gaan
Omdat jullie beiden andere wegen in moeten slaan.

Peter Barkum © ® 23-11-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

Poging tot het stoppen met roken

Vorige week ontstond bij mij het idee om te stoppen met roken. Ik had het er afgelopen zomer ook al met mijn grote zus overgehad maar daarna niets meer mee gedaan. De gedachten was dat het me financiële ruimte zou geven omdat ik dringend een nieuwe winterjas nodig heb. De jassen die ik heb zijn meer dan 10 jaar oud en daar blaast de wind zo doorheen. Bovendien zijn van twee jassen de mouwen veel tekort. En stoppen zou misschien ook wel goed voor mij toegetakelde lichaam zijn. Afgelopen zondagmiddag om 17:50 uur maakte ik mijn laatste sigaret uit. De zondagavond verliep zonder problemen.

De maandagochtend was even wennen omdat er iets uit mijn ochtendritueel was verdwenen maar ik kan me aanpassen. In de middag kreeg ik het moeilijk, ik voelde me agressief, zat op een gegeven moment te schelden en te vloeken alsof ik de ziekte van Gilles de la Tourette had. Maar ook toen kon ik me herstellen. Ik ben zelfs bij de Aldi geweest waar ik normaal mijn shag haal en kon zonder problemen langs de kassa komen. ’S Avonds kreeg ik het weer moeilijk en er ontspon zich een heel innerlijk gevecht. Ik waarschuwde mijn krijsende innerlijke stemmetje dat als die zo doorging dat ik dan alleen maar zou verharde qua standpunt. Toen werd het even wat rustiger maar ik kon heel slecht slapen en was al om 7 uur wakker. Ik moest mezelf echt dwingen om weer in bed te gaan liggen en proberen te gaan slapen wat uiteindelijk lukte tot 10 uur. Nee, niet uitslapen, ik lig nooit voor 2 uur op bed, ik ben een nachtmens.

Dinsdagochtend weer even slikken en aanpassen van het ochtendritueel. Begin van de middag weer een innerlijk gevecht en veel gevloek en gescheld. Goed, tijd om even naar het bos te gaan om van de natuur te genieten en wat af te koelen. Het bos heb ik nooit bereikt, wel de Aldi waar ik een pakje shag kocht en bij de buren “de Coop” een pakje sigaretten. Na 44 uur zonder sigaret te hebben geleefd stak ik weer een saffie op. Ik voelde hoe het gif door mijn aderen heen gleed en voelde mijn lichaam en geest tot rust komen. Ik was maandag en dinsdag echt hyperactief. En ja, aan de ene kant vond ik het heel jammer dat ik al zo snel strandde in mijn poging om te stoppen. Aan de andere kant had ik zoiets van I don’t care. Nu ruim een dag verder en mezelf goed te hebben geobserveerd zie ik dat ik sinds mijn poging minder ben gaan roken. De twintig sigaretten die ik voorheen per dag rookte haal in nu bij lange na niet dus dat gaan we proberen te consolideren.

En die winterjas gaat er komen, ik zie wel hoe ik de komende maand de eindjes weer aan elkaar knoop. Het is toch iedere maand kunst en vliegwerk om de eindjes weer aan elkaar te knopen, en ik ben te trots om te bedelen bij instanties of andere. Ik wil dingen zelf doen en hou ook niet van liefdadigheid tenzij het echt niet anders kan. Ik schaam me al kapot dat ik door ziekte niet in mijn eigen geld kan voorzien en afhankelijk ben van de overheid. Ik heb vanaf mijn 6de tot aan mijn 41ste altijd keihard gewerkt en heb er nooit de kantjes vanaf gelopen, en nu doe ik dus al jaren niets meer door ziekte dus dat is soms best bitter. Ik ben van nature een mensen mens maar kan door de vele prikkels van deze maatschappij niet zoveel meer verdragen tegenwoordig. En wat het stoppen met roken betreft, dat gaan we hoe dan ook een keer onder de knie krijgen. 

Een advies voor jongeren, begin NOOIT aan roken. Als ik terug in de tijd zou kunnen zou ik dat ook tegen mezelf zeggen. Roken is niet stoer, echt lekker is het ook niet, je kunt er heel ziek van worden, het tast je organen, zenuwstelsel en hersenen aan en alles gaat er naar meuren van je adem tot aan je sperma/vaginale vocht. Wees dus verstandig en begin er never nooit aan.

Peter Barkum © ® 20-11-2019
♥

Vernieuwing

Open zeeën
Nieuwe weeën
Sluiers die vallen
Oude banden die uit elkaar knallen

Nieuwe energieën die komen
Zij versplinteren oude dromen
Oude fundamenten die verdwijnen
Waardoor er een nieuw licht op de wereld kan schijnen

Winden die gaan draaien
Die vanuit een andere hoek gaan waaien
De rijkdommen zullen worden herverdeeld
Er worden geen spellen meer gespeeld

Blijf dicht bij jezelf en heb jezelf lief
Laat los alle pijnen en grief
De weg naar de nieuwe wereld zal spoedig verschijnen
En de oude wereld zal verdwijnen

Veel oude culturen zijn reeds verdwenen
En daarvoor in de plaats zijn er nieuwe verschenen
Ook deze nieuwe culturen zullen nu vergaan
Het is over en uit met hun bestaan.

Peter Barkum © ® 14-11-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

On my way up

Lyrics Brian May - On my way up - from the album Another World. © ® 1998

De afgelopen dagen zijn niet gemakkelijk geweest. Steeds weer moest ik worstelen of in gevecht gaan met de vele energieën en demonen uit mijn eigen roerige verleden. Sommige kwamen nog even boven drijven omdat ik ze destijds niet voldoende had afgestoft of omdat ik de les niet geheel had geleerd. Wie denkt dat spiritueel en hoog gevoelig zijn leuk of een pretjes is zit er flink naast. Het is 24/7 keihard werken waarmee ik niemand van zijn/haar spirituele pad wil weghouden, maar weet waar je aan begint, er is geen weg terug als je er eenmaal aan bent begonnen.

Afgelopen middag op energetisch niveau een goed gesprek gehad met mijn begeleider, beschermengel en goede vriend Ramirez. Wat zou ik toch zonder hem moeten? Maar om een lang gesprek kort te maken, hij zei dat ik mezelf maar weer eens een schop onder mijn kont moest geven en dat heb ik dus maar gedaan. Vertrouwen op mijn intuïtie en heel dichtbij mezelf blijven de komende tijd. Zeker nu allerlei planeten de kosmische spanning naar een hoogtepunt aan het opdrijven zijn. Zal ik ze even allemaal opnoemen? Het is best wel spannend wat er allemaal gaande is, daar hoef je echt geen journaal voor te kijken of de courant te lezen.

Nou daar gaat die. Mercurius “planeet van de communicatie” is op 31-10 retrograde gegaan. Dit betekend dus dat de communicatie stroef verloopt tot ongeveer 21-11. Bovendien staat Mercurius in het sterrenbeeld en waterteken Schorpioen wat voor vele best een duister sterrenbeeld is. Mercurius maakt op het moment ook een sextiel met onruststoker Pluto die weer in Steenbok staat. Dan door naar de god van de oorlog Mars. Die staat op het moment in Weegschaal en loopt langzaam naar Schorpioen die die op 19-11 in zal gaan. Mars staat op het moment square Pluto, in oppositie naar zijn zusterplanetoïde Eris “die in Ram staat” en zal vanaf 19-11 ook nog eens oppositie Uranus “die in Stier staat en retrograde is” staan. Mars, Pluto, Uranus en Eris zijn de perfecte cocktail voor explosieve dingen. Mars is de god van de oorlog, Pluto is confronterend, Uranus staat voor plotselinge verandering en Eris staat voor tweedracht en strijd. Is het dan allemaal kommer en kwel zult u zich misschien afvragen? Nee, de andere planeten doen hun best om alles in zo goed mogelijke banen te leiden. Op het moment houdt Venus (in Boogschutter) “godin van de liefde” Uranus nog een beetje in bedwang, Jupiter (in Boogschutter) en Neptunus (in Vissen) doen hun best met Mars en Saturnus “planeet van orde en gezag in Steenbok” probeert dus orde en gezag te handhaven en staat oppositie zuidelijke maansknoop “de zuidelijke maansknoop symboliseert het verleden, oude patronen en gedragswijzen”. Al deze planeten hebben invloed op hoe wij ons voelen en gedragen en afhankelijk van waar ze in je geboortehoroscoop en in welke huizen ze staan kunnen ze dus een stevig stempel drukken op je doen, laten en voelen. Zo zijn Mars, Cheiron, de maan en de zon van groot belang voor mij maar dat kan bij iemand anders dus weer bijv. Mercurius, Jupiter of Pluto zijn.

Terug naar mezelf, ik moest mezelf dus een schop onder mijn kont geven en dat is gelukt in gedachten. Fysiek lukt me dat niet meer, ik ben een stijve hark. Ben ik eigenlijk altijd geweest, ik ben nooit een sportief type geweest maar een schop onder mijn kont lukte vroeger nog wel. Zoals ik al vaker heb geschreven heb ik geen dromen of wensen, ik loop hier een beetje doelloos rond en dat frustreert me vaak. Ik wil weten waar ik naartoe ga maar op de een of andere manier kan ik daar niet achter komen. Door die frustratie heb ik ook minder zin om andere dingen te doen zoals in de tuinwerken of andere klussen die in en om het huis moeten worden gedaan. Daardoor raak ik dus steeds in een visuele cirkel waar het moeilijk uitkomen is. Ik doe dus vaak niet meer op een dag dan wat mijn automatische piloot toelaat. Dat is voor mezelf zorgen, boodschappen doen, eten maken en de afwas en dan heb je het wel gehad. Heel vaak moet ik mezelf dwingen om buiten het programma van de automatische piloot om te gaan en te gaan wandelen, of dingen te doen die mensen aan me hebben gevraagd zoals een horoscoop maken of een tarotlegging voor ze doen. Vroeger ging ik ook nog weleens bij mensen hun huis energetisch schoonmaken maar dat is alweer een tijdje geleden. Ik zou ook best wel bij mijn vriendinnen en zielenzusters op bezoek willen gaan maar de reis is vaak te zwaar voor mij. Ik krijg dan teveel prikkels binnen waardoor ik overprikkeld raak.

Maat goed, ik ben dus weer aan mijn weg omhoog begonnen, de hel heb ik wel weer even gezien. Het zal allemaal nog best moeilijk zijn zeker met de huidige planeetstanden maar ik heb voor hetere vuren gestaan in mijn leven. Dus hop, op het denkbeeldige paard en in gestrekte draf voorwaarts.

Peter Barkum © ® 05-11-2019
♥

Gebed van leven

Honderdduizend mega volt aan kosmische energieën razen door mij heen
Ze gaan werkelijk door spieren, pezen, merg en been
Iedere cel in mijn lichaam wordt geraakt
Ze worden als het ware gekraakt

Het is onderdeel van het evolutie en ascentie proces
Soms doet het zoveel pijn dat het voelt als een boosaardig abces
Met natuurlijke kruiden en edelstenen probeer ik het allemaal in goede banen te leiden
In de hoop dat het mij eens zal gaan bevrijden

Dat de vele aardse sluiers die nu nog voor mij hangen zullen gaan verdwijnen
Dat ik eindelijk met mezelf zal komen in het reine
Ik vraag mijn begeleider Ramirez mij hierin te begeleiden
Om me zo uit de aardse 3D matrix te bevrijden

Ik wil door het universum heen reizen
Leven zonder allerlei benauwende eisen
Gewoon lekker mijn ongebreidelde ik zijn
Zonder allerlei drama en pijn

Individuele vrijheid is voor mij het hoogste goed
Ik ben bereid daarvoor te betalen met mijn eigen bloed
Iedere ziel heeft het recht om zichzelf ten volle te ontwikkelen
Om zichzelf tot in het diepst van zijn/haar ziel te prikkelen

Om het beste en mooiste uit jezelf naar boven te halen
Daarvoor zou niemand op wat voor manier dan ook moeten betalen
Wees wie je werkelijk wenst te zijn
En laat achter je alle wereldse drama en pijn

Wees in deze wereld een rebel
Maar leef zo gracieus als een libel
Volg de stem van je intuïtie
En negeer alle wereldse competitie

Leef met jezelf, je naasten en de natuur in harmonie
En leg alles wat onrecht is over de knie
Leer de lessen van het leven
En wees niet bang om jezelf helemaal te geven.

Peter Barkum © ® 03-11-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

Ierland

Inleiding

In 1982 ben ik met familie op vakantie geweest in Ierland. We kwamen met het vliegtuig aan op het vliegveld van Cork en zijn toen met een bus naar Limerick gereden waar een boot lag waar we mee de rivier de Shannon op zijn gevaren. Na een week varen en het bezoeken van tal van prachtige plaatsen langs de Shannon zijn we omgekeerd om weer in Limerick aan te komen. Vanaf het moment dat we in Ierland aankwamen voelde ik een band met het land en zijn inwoners. Even een stukje historie over Ierland.

Historie

Ierland (Iers: Éire, Engels: Ireland) is een Europees land dat ongeveer 80 procent van het gelijknamige eiland beslaat. De andere twintig procent van dit eiland behoort tot Noord-Ierland, een regio met ruime vorm van zelfbestuur, die tot het Verenigd Koninkrijk behoort.

Om het land van het eiland te onderscheiden wordt het vaak aangeduid als de Republiek Ierland (Iers: Poblacht na hÉireann, Engels: Republic of Ireland). Deze aanduiding heeft sinds 1949 de status van officiële beschrijving van het land. De officiële, protocollaire naam is echter, sinds 1937, kortweg Ierland.

Het land telt 5.011.102 (2017) inwoners op een oppervlakte van 69.825 km². In het noordoosten grenst de republiek aan Noord-Ierland, een deel van het Verenigd Koninkrijk, in het westen aan de Atlantische Oceaan, in het oosten aan de Ierse Zee en in het zuiden en zuidoosten aan de Keltische Zee en het Sint-Georgekanaal.

Het nationale symbool van Ierland is een Keltische harp, die ook op de Ierse euromunten afgebeeld staat. Maar ook wordt vaak de klaver (shamrock) gebruikt als nationaal symbool, onder meer door het nationale rugbyteam en de nationale vliegmaatschappij Aer Lingus.

Bron: Wikipedia

Vaarvakantie
De boot waar we op zaten hete Olga en toevallig is dat ook de naam van een nicht van mij. Het was een leuke boot met slaapplaatsen voor vijf personen al was het voor mij best moeilijk aangezien ik nogal lang ben. Ik kon dus niet languit staan of slapen op de boot. Wat ik me ook nog goed kan herinneren is de vele regen die er viel. Mijn oom klaagde daarover omdat die daardoor geen foto’s kon maken. Maar ik genoot met volle teugen van ieder stukje Ierland. Op een avond waren we in een stadje in een pub snooker aan het spelen. Een prachtig Iers meisje moedigde mij steeds aan. Mijn neefje probeerde mij met haar te koppelen maar omdat ik wist dat ik haar weer moest verlaten “we zouden immers de volgende dag weer doorvaren” ben ik er niet op ingegaan, ik vond dat niet fair. Maar ondanks alles is dat meisje altijd in mijn hoofd blijven hangen, vaak heb ik mij afgevraagd wat er van haar geworden is? Is ze getrouwd en heeft ze kinderen gekregen? Ik weet nog dat ze een mooie Ierse naam had maar wat die was weet ik niet meer.

De volgende dag voeren we naar een volgende plaats. De dag ervoor hadden we zitten vissen en we hadden deze vissen op het dek in een emmer laten staan. Toen we de volgende dag in de emmer keken was alle vis verdwenen, opgegeten door de meeuwen. We moesten die dag over een heel groot meer varen waar het bijna altijd stormde. Mijn tante had was op het dek hangen en er geen erg ingehad dat het daar stormde. En floep, daar ging de lievelingsbroek van mijn neef. Ik moest lachen waardoor mijn neef boos werd en mij aanviel. “Hij was toen heel mode bewust dus zijn kleren waren hem heilig”. Voor mij was het een soort van genoegdoening door het universum voor alle ellende die hij en zijn broertje mij hadden aangedaan. Mijn oom “zijn vader” kwam tussen ons beiden en gaf mij een klap voor mijn kop. Vanaf dat moment keerde ik me nog meer dan gewoonlijk naar binnen en focuste me vooral op de schoonheid die Ierland is. De heuvels, de dalen, de natuur en alles wat erop groeit. De vele vogels die er rond vliegen en de dieren die naar de Shannon kwam om water te drinken.

Nog steeds denk ik “ondanks alles wat er toen in familie kring is gebeurd” met heel veel liefde terug aan het schone Ierland. Daar zou ik best nog weleens naartoe terug willen gaan. Genieten van de prachtige natuur, de warmte van de vele gezellige pubs die er zijn te vinden en natuurlijk een patatje met azijn eten. Ik heb toen in Ierland cheese union chips leren kennen, dat hadden wij hier toen nog niet. Ik heb daar ook Come on Eileen van Dexy’s Midnight Runners leren kennen, dat was hier toen ook nog niet bekend. Ik kende wel wat Ierse muzikanten zoals U2, Clannad, Bob Geldof, Van Morrison, Johnny Logan, The Dubliners en wielrenner Stephen Roche. Misschien in een volgend leven dat ik het schone Ierland mag bezoeken of misschien ga ik er dan wel wonen.

Peter Barkum © ® 03-11-2019
♥

Woelige tijden I

Al enige jaren bevinden wij ons in woelige tijden. Tijden waarin veel gebeurd op fysiek en energetisch niveau. De wereld is in een rap tempo aan het veranderen en wat vandaag in is kan morgen alweer uit zijn. Mensen trouwen en scheiden weer, mensen gaan werken en verliezen hun baan omdat die is geëxporteerd naar een laag loonland. Prijzen van producten stijgen in een rap tempo en iedereen die ergens bij wil horen doet moeite om het allemaal bij te benen, maar ondertussen steken ze zichzelf steeds dieper in allerlei schulden. Oorlogen en andere gewapende conflicten verscheuren deze wereld nog steeds. De handel in drugs en mensen is sinds het jaar 2000 met 400% toegenomen en hoewel overheden hun best doen lijkt er geen einde aan deze praktijken te komen, sterker nog, ze worden alleen maar erger.

En niet alleen deze zaken lijken erger te worden, ook met dat natuur en het milieu gaat het nog steeds niet goed. Duizenden hectaren bossen verdwijnen als sneeuw voor de zon, duizenden diersoorten die moeten vrezen voor hun voortbestaan en ondanks allerlei inspanningen van overheden, bedrijven en particulieren neemt ook de vervuiling van deze prachtige planeet nog steeds toe. Gevangen vissen die hun maag vol hebben met plastic resten, iets wat je ook terugziet bij andere diersoorten inclusief de mens. We hebben zoveel plastic geproduceerd dat we de gehele aarde 1 miljoen keer kunnen inpakken en de maan 2,5 miljoen keer.

Ik zie het allemaal met lede ogen aan en vraag me vaak af, wat doe ik hier nog? Hier wil ik helemaal niet bij horen. Iedere boom die wordt gekapt doet mij pijn. Als ik zie hoe de mensheid voor de gek wordt gehouden door hun eigen regeringen, banken, big pharma en bedrijven, als ik zie hoever de mens van zijn natuurlijke habitat is komen af te staan, en dan bedoel ik de natuur. Eens was de mens een liefdevol wezen dat leefde in harmonie met het universum en de natuur. Nu is het een hebzuchtig roofdier dat alles kaal plundert en vele zijn bereid om over lijken te gaan. De mens is totaal gefocust op het verzamelen van zoveel mogelijk “nutteloze” materiële zaken waaronder geld, geld is immers macht. Maar in zijn verzamelwoede heeft de mens niet in de gaten dat het zijn eigen bestaan ook op het spel zet, of misschien ook wel en speelt het graag Russisch roulette. Hoe het ook zij, vroeg of laat gaan wij dit spel verliezen en is er geen redden meer aan. Sommige wetenschappers voorspellen al dat wij als mensheid het jaar 2030 niet gaan halen, dit houdt dus in dat we nog ongeveer 10 jaar hebben te gaan.

10 jaar, dat zal je overigens niet in de reguliere media lezen. Immers, dat zou paniek kunnen veroorzaken onder de massa en daar zijn de elite heel bang voor. Als de massa eenmaal in beweging gaat komen is er voor de elite geen houden meer aan en zouden er heel veel schandalen aan het licht kunnen komen. Schandalen over fraude, machtsmisbruik, pedofilie, manipulatie en intimidatie. Heel veel mensen zijn “helaas” goedgelovig en denken dat veel dingen vanzelf gebeuren, dat alles zomaar komt aanwaaien wanneer het daar tijd voor is en dat je regeringen, banken en bedrijven kunt vertrouwen. Maar dat is dus niet zo. Achter alles zit een filosofie en een verdienmodel. En zij die dat spel doorzien “zoals ik” worden gemeden, geridiculiseerd of in het ergste geval zelfs geïntimideerd.

Zo werkte ik zo’n 13 jaar geleden bij een Nederlandse politieke partij en daar had ik een bijnaam gekregen, ongeleid projectiel. Waarom had ik die bijnaam? Omdat ik weigerde om de hete brei heen te draaien en me aan allerlei belachelijke politieke en partij protocollen te houden. Ik was recht door zee en zei waar het op stond. Ik zat daar immers niet voor mezelf maar voor mijn mede burgers. Ik heb er nooit ene cent aan verdiend, sterker nog, ik moest er geld op toeleggen. Maar met die bijnaam wilde men mij ridiculiseren en intimideren. Maar geheel tegen hun verwachting in droeg ik die bijnaam als geuzenaam, ik was er trots op. Ik heb ze toen ook recht door zee gezegd dat ik hun “politieke” spelletjes doorzag en niet onder de indruk was. Voor vele was het dan ook een opluchting toen ik in 2007 plots vertrok “ik had een zware burn-out”. Sindsdien heb ik me teruggetrokken uit de maatschappij en kijk van een afstand toe hoe deze eens zo mooie wereld naar de donder gaat.

Peter Barkum © ® 27-10-2019
♥

Dagje uit

De nacht van donderdag op vrijdag, ik weet niet wat ik in mijn slaap allemaal heb gedaan of waar ik ben geweest maar toen ik wakker werd voelde ik me geradbraakt. Eenmaal wakker en mijn ochtendritueel afgewerkt naar de markt in Arnhem gegaan om een lekker visje te snoepen, daarna door naar Ikea. Ik had op de site 9292 gekeken welke bus ik moest hebben en waar ik moest uitstappen. Nou die site kan wat mij betreft bij het grofvuil. Volgens de site moest ik uitstappen bij de halte Velperbroek en dan was het nog 13 minuten lopen. Nou vergeet het maar, ik heb anderhalf uur gelopen en toen was ik pas bij Ikea Duiven. Was wel een lekkere wandeling al is het wel veel herrie daar bij de A12.

Ik was niet zomaar naar IKEA Duiven gegaan maar met een missie. In 2009 had ik daar een hoofdkussen gekocht voor mijn leunstoel. Het kussen wat ik nu heb daar is de hoes van versleten dus wilde ik weten of ze een nieuwe voor me hadden. Helaas wordt deze niet meer gemaakt en is dus uit het assortiment. Balen dus, nu moet ik iemand zien te vinden die kan naaien. Dan haal ik een stukje stof en kan het gat wat er nu inzit worden weggewerkt.

De terugweg van Ikea naar huis ging overigens een stuk soepeler dan de heenweg. Er rijdt daar een bus naar station Westervoort, daar kun je dan weer overstappen op de bus naar Arnhem en daar weer overstappen op de bus naar Heelsum waar ik mijn fiets had staan. Op station Westervoort zag ik een klein meisje met rode haren dat daar stond met haar vader en moeder. Het meisje stak haar handje naar me op en ik deed hetzelfde terug. De moeder keek verbaasd en vroeg waar ik haar dochter van kende? Ik zeg, onze zielen herkende elkaar niets meer en niets minder. Ze is heel spiritueel. Ja dat wist de moeder wel.

Bij Ikea heb ik overigens nog theelichtjes meegenomen en een kleine rode emmer waar ik in december mijn Yule boompje in ga zetten. Wat ik me overigens nog afvroeg toen ik bij Ikea was, waarom die winkels zo belachelijk groot zijn geworden? Vroeger was het een kleine gezellige winkel waar je kon vinden wat je nodig had. En nu is het een belachelijk grote winkel waar ze zoveel hebben dat je door de bomen het bos niet meer kunt zien en ze ook niet meer hebben wat je wilt. Maar goed, ik wil ook niet zoveel hebben als de meeste mensen, alleen wat ik echt nodig heb.

Peter Barkum © ® 25-10-2019

♥

Sis Lia

 

Woensdag 24 oktober 2018. Ik ben die dag in Duitsland geweest om te winkelen. Als ik 's avond thuis kom zet ik geheel tegen de gewoonte in mijn pc niet aan. Ik pak mijn in Duitsland gekochte spullen uit en ga eten klaar maken. Na het eten val ik zoals gewoonlijk in slaap. Rond halfacht zet ik de pc aan en zie berichten staan van mijn zielenzusters Mia en Meggie. Beiden vertellen ze me dat onze zielenzus Lia is overleden.

Het was alsof ik een harde klap in mijn gezicht kreeg. Hoe was dit in hemelsnaam mogelijk? Ja ze was ziek, ze had een griepje, dat had ze wel vaker maar verder was er niets aan de hand en ze zat nog vol met plannen, zoals het schrijven van haar tweede boek. Ik had haar 21 oktober nog gesproken via de chat over een gezamenlijke passie van ons, oude geologie in Afrika. Zodra ze beter was zou ze het stuk wat ik haar had toegezonden gaan lezen.

Dagen lang was het enigste wat ik over haar heen gaan kon zeggen, bizar. Ze had vaak tegen me gezegd dat ze 78 jaar zou worden maar het universum dacht daar dus anders over en riep haar vorig jaar terug naar de bron. Nog steeds kan ik het niet helemaal bevatten maar ik heb altijd moeite gehad met mensen die ik lief heb die overlijden. Ik heb er al zovele zien gaan. Ik heb het afgelopen jaar veel aan haar gedacht en ook regelmatig haar aanwezigheid bij me gevoeld. En terwijl ik dit schrijf voel ik haar aanwezigheid ook. Dear sis, ik weet dat je gelukkig bent aan de andere kant van de sluier en wie weet komen we elkander nog eens tegen als ik daar ook ben. 
Je bro Peter. 💞 🙏🏻

Peter68 © ® 24-10-2019
♥

Mars square Saturnus

Ik voel me vandaag stront vervelend en heel rebels. ✊ Dus maar even gekeken wat daar de oorzaak van zou kunnen zijn. Ik zag dat Mars square Saturnus is komen te staan en de maan “ook in square” deed daar ook nog even een duit in het zakje. Mars is de god van de oorlog en Saturnus is de planeet van orde en gezag, dat botst dus heel erg, zeker bij mij. Ik moet niets hebben van orde en gezag, ik bepaal voor mezelf wel hoe, wat en waar. Mars staat ook nog altijd oppositie Cheiron en komende week komt Pluto ook nog eens square Mars te staan. Pluto “hoewel de kleinste planeet” is een enorme onruststoker en kan er zomaar weer eens voor zorgen dat ik Pluto weer mag gaan kraken. Dat wil zeggen onverwerkte stukken uit dit of vorige levens. Het kunnen dus vier onrustige weken worden tenzij ik hier op een goede en snelle manier doorheen weet te komen.

Ik hoop dat van harte, over een maand gaat Mars “mijn belangrijkste planeet” namelijk Schorpi-oen in. En hoewel ik de voordelen van Schorpioen best in zie ben ik er absoluut geen fan van. Schorpioen en Ram zijn een zeer slechte combinatie en ik heb in mijn leven al heel wat aanvaringen gehad met Schorpioenen dus die ga ik liever uit de weg. Ik dans liever met een Tweeling, Kreeft, Steenbok of een Maagd en speel liever met een Leeuw, Ram of Boogschutter. Maar goed, ik moet dus weer zoeken en diep graven in mezelf om te achterhalen wat er in dit of vorig leven mis is gegaan. Zal weer een hele toer worden en eerlijk gezegd heb ik er weinig zin in, ik ben een beetje klaar met al die oude rommel en zou wensen dat er eens wat leuke nieuwe dingen gingen gebeuren. Dingen waar ik mijn tanden in kan zetten en te vuur en te zwaard ⚔ voor kan vechten. Vechten ja, hoewel ik doodmoe ben ben en blijf ik een soort van ridder al is het dan niet op een paard maar toch. Goed, daar gaan we. AANVALLEN!!!!!

Peter Barkum © ® 20-10-2019
♥

Het kind in mij

Spelen met water
Genieten van het geklater
De stroming leiden
Zodat het snel naar de zee kan glijden

Staren naar het vuur
Het liefst op een nachtelijk uur
Oude gevoelens en gedachtes laten verbranden
Om mezelf te bevrijden en zo in nieuwe energieën te belanden

De wind woest door mijn haren
Ik laat haar razen en niet bedaren
Ik laat haar mijn aura opschonen
Zodat ik me weer kan vertonen

Met mijn handen wroet ik door de grond
Als een nieuwsgierig kind stop ik het in mijn mond
Ik wil haar proeven en voelen
Haar door mijn lichaam heen laten kroelen

De vier elementen die me zo dierbaar zijn
Ik speel graag met ze, ze doen mij geen pijn
Ze zijn een deel van mijn bestaan
En helpen mij bepaalde wegen te gaan

Soms moedigen ze mij aan
Soms laten ze mij even stil staan
Helpen mij met het ordenen van mijn gedachten
Ja, ze helpen mij met de waanzin te ontkrachten

Spelend wandel en ren ik zo door dit aardse leven
En samen met de elementen kan ik veel van mezelf geven
Energieën blokkeren of sturen
En zo beleef ik dus vele mooie en leuke avonturen.

Peter Barkum © ® 20-10-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

De vrije school / The free school

St.Michaël de draak

Het klinkt misschien vreemd maar ik begin steeds meer in te zien waarom mijn vader mij in 1976 naar de vrije school stuurde en niet naar een gewone school. De vrije school waar werd onderwezen naar de leringen van Duits filosoof Rudolf Steiner. Wat ik daar allemaal heb geleerd daar heb ik nu nog steeds profijt van, dit in tegenstelling tot wat ik op andere scholen daarna heb geleerd. Wat ik op de vrije school heb geleerd is me allemaal bij gebleven en wat ik op andere scholen heb geleerd helemaal niet.

Als kind vond ik het allemaal heel vreemd. We kregen op een hele andere manier les dan op de school waar ik voor de Vrije school op zat. We kregen een periode rekenen, taal, geschiedenis en aardrijkskunde. Een periode duurde vier weken. Naast die periode van vier weken kregen we handenarbeid "hout en koper bewerking", we leerden naaien, breien en haken maar ook koken, euritmie, filosofie, mythologie en metselen. Ook kregen we onderwijs in sterrenkunde, natuurkunde, toneelspelen en muziekles.

Maar dat was niet alles. We vierde ook feesten die ik niet kende zoals St.-Maarten, St. Michaël en St.Jansdag. Het was toen dat ik voor het eerst in contact kwam met oude reeds vergeten feestdagen van de Kelten. Op 31 oktober vierde we Samhain en op 21 december was er de spiraal van dennentakken waar we allemaal een kaarsje in mochten aansteken. Dat was dus het Yule feest en we speelden dan ook een toneelstuk.

Rudolf Steiner

Nu ik me dit allemaal begin te realiseren ben ik mijn vader nog meer dankbaar dat hij mij naar de vrije school heeft gestuurd dan ik al was. Hoewel ik mijn vader en zusje in die tijd enorm heb gemist "ik woonde toen in een kindertehuis ver weg van huis" heb ik heel veel geleerd op de vrije school waar ik nu dus nog profijt van heb. De vrije school heeft mij gevormd in de mens die ik vandaag ben. De vrije school zorgde ervoor dat ik altijd een open gedachten heb gehouden, ze leerde me dat wij allemaal gelijk zijn ongeacht afkomst, ras, geloof of sekse. Het leerde mij ook dat er een balans moet zijn tussen mens en natuur net als dat je met jezelf altijd in balans moet zijn.

Mijn vader in in 2000 overleden maar alsnog, dank dat u mij naar de vrije school stuurde en niet naar een gewone school. Het heeft mijn leven enorm verrijkt en heeft mij gevormd tot de mens die ik vandaag ben. En met die persoon die ik nu ben, ben ik heel content.

Peter Barkum © ® 16-10-2019
♥

The free school

St.Michael and the dragon

It may sound strange, but I am beginning to see why my father sent me to free school in 1976 and not to a regular school. The free school where the teachings of German philosopher Rudolf Steiner were taught. What I have learned there, I still benefit from it, contrary to what I learned at other schools afterwards. What I learned at the free school has all stayed with me and what I have learned at other schools not at all.

As a child I found it all very strange. We were taught in a completely different way than at the school I attended before the Free School. We were given a period of arithmetic, language, history and geography. A period lasted four weeks. In addition to that four-week period, we received manual work "wood and copper processing", we learned to sew, knit and crochet, but also to cook, eurhythmic, philosophy, mythology and bricklaying. We also received education in astronomy, physics, theatre and music lessons.

But that wasn't all. We also had celebrations that I did not know such as St.Maarten, St. Michael and St.Jansdag. It was then that I first came into contact with old, already forgotten, Celtic holidays. On October 31 we celebrated Samhain and on December 21 there was the spiral of pine branches in which we were all allowed to light a candle. So that was the Yule party and we played a theatre piece.

Now that I am starting to realize all this, I am even more grateful to my father for sending me to free school than I already was. Although I missed my father and sister enormously at the time "I was living in a children's home far away from home" I learned a lot at the free school which I now still benefit from. Free school shaped me in the person I am today. Free school ensured that I always kept an open mind, it taught me that we are all equal regardless of origin, race, religion or gender. It also taught me that there must be a balance between people and nature, just as you must always be in balance with yourself.

My father past away in 2000 but still, thank you for sending me to the free school and not to a regular school. It has greatly enriched my life and has shaped me into the person I am today. And with that person that I am now, I am very content.

Peter Barkum © ® 16-10-2019
♥

De klimaatverandering

Cyclussen
Ik heb in het verleden al heel wat stukken gewijd aan de klimaatverandering waar we midden in zitten. Dat doe ik nu dus weer omdat ik me enorm irriteer aan alle sprookjes die rond gaan op sociale media en in de mainstream media. Laat ik even voorop stellen dat ik geen ontkenner ben van klimaatverandering. Klimaatverandering is een voldongen feit waar we niet omheen kunnen. Maar, in tegenstelling tot wat de mainstream media en wetenschap ons probeert wijs te maken steekt klimaatverandering geheel anders in elkaar. Klimaatsverandering is niet iets van de laatste jaren of decennia, klimaatverandering is al 20.000 jaar gaande. Klimaatverandering is ook niet te stoppen zoals men ons probeert wijs te maken, het is onderdeel van de natuurlijke aardse cyclus. Alles in het heelal heeft een cyclus. Zo draait de zon om de 11 jaar zijn magnetische polen om, de aarde doet dat ongeveer om de 780.000 jaar over en zo zijn er nog heel veel cyclus op te noemen die dus puur natuurlijk zijn.

Het oude Europa
De klimaatverandering op aarde is dus ook een cyclus en de huidige cyclus is tussen de 20.000 en 30.000 jaar gaande. Op het kaartje kun je zien hoe Europa er 16.000 jaar geleden uit heeft gezien. Je kunt zien dat er geen Noordzee was maar dat er tussen het huidige Nederland en Groot-Brittannië nog een land lag, Doggerland genaamd. De naam Doggerland is overigens pas veel later toegevoegd. Wat er van Doggerland over is, is de Doggerbank, een ophoging van zand in de Noordzee. Maar vanuit wetenschappelijk onderzoek van de Noordzee is duidelijk geworden dat er vroeger bomen hebben gestaan en dat er mensen en dieren leefde. Door Doggerland liepen ook vele rivieren waaronder de Thames en de Rijn die uitkwamen in de Atlantische Oceaan in wat wij nu het kanaal noemen.

Het oude Europa 16.000 jaar geleden.

Door het smelten van het ijs waarmee Scandinavië bedekt lag ontstond de Noordzee en over een periode van duizenden jaren verdween Doggerland dus in de golven van de te ontstane Noordzee. En tegelijkertijd kwamen Groot-Brittannië en Ierland dus los te liggen van het Europese vasteland en ontstonden ook de Waddeneilanden in het Noorden van Nederland en de vele andere eilanden bij bijv. Schotland en Denemarken. Een puur natuurlijk proces dus waar geen mens iets mee te maken had. Dit jaar kwam er een Chinees wetenschappelijk rapport uit dat ook duidelijk liet zien dat de mens geen invloed heeft op de klimaatverandering, het was en is een natuurlijk proces dus werp die schuld die klimaatalarmlisten ons op de schouders proberen te leggen ver van u af. Toch gaat de mens niet geheel vrijuit. Wij zijn verantwoordelijk voor de vervuiling, het plunderen van alle natuurlijke grondstoffen en de ontbossing.

CO2
En om met het laatste “de ontbossing” te beginnen. We horen veel over CO2 gassen die er steeds meer zijn. Er worden hele projecten opgetuigd om CO2 te verminderen maar er wordt ook vies veel geld mee verdiend, immers alles op deze wereld is een verdienmodel. Van de zogenaamde gezondheidszorg, via het verbouwen van voedsel tot aan milieu maatregelen dus. Alles is geld. Wat wel gevaarlijk is zijn methaan gassen die nu nog opgeslagen liggen in o.a. de bevroren toendra’s van Siberië. Het is dus niet CO2 waar wij bang voor moeten zijn, CO2 is immers gemakkelijk te bestrijden door meer gewone bossen aan te leggen maar ook door Hennepbossen aan te leggen. Hennep kunnen we voor heel veel producten gebruiken. Van Hennep kunnen we meubel bouwen, plastic maken, kleding maken, toepassen in medicijnen, enz, enz.

Groenenomie
Zo’n 22 jaar geleden schreef ik een rapport voor D66 genaamd Groenenomie “een door mij verzonnen woord” waarin stond hoe we onze economie konden verduurzamen en groener konden maken. In dat rapport stond o.a. hoe we alledaagse producten konden hergebruiken en recyclen. Voordat ik dat rapport schreef had ik zo’n beetje alles gelezen wat los en vast zat, met heel veel mensen gesproken “van boeren, ambtenaren tot bestuurders” en onderzoek gedaan naar de toen bestaande technieken om dingen te kunnen recyclen en ook gekeken naar toekomstige mogelijkheden en innovaties. Enkele zaken uit dat rapport zijn inmiddels gemeengoed zoals het apart inzamelen van glas, gft, metaal, bouwafval, oude kleding, enz, enz.

Het rapport Groenenomie werd toen “ondanks al mijn harde werk” wat lacherig ontvangen door de politiek. Iets wat mij niet verbaasde overigens, ik had al eerdere ervaringen met andere rapporten zoals “Het kind centraal”, “Onderwijs vanuit een andere kant bekeken” en “Bouwen aan een nieuwe toekomst” om er een paar te noemen” die ook lacherig waren ontvangen. Ik heb namelijk nooit gestudeerd, heb geen belangrijke baan, geen koophuis en hypotheek zoals zij dus kon ik er geen verstand van hebben. In de politiek zegt status en een diploma helaas meer dan levenservaring. Waar men ook heel slecht tegen kan in de politiek is als je meteen ter zake komt. Men draait liever eerst een tijdje rond de hete brij heen. Ik ben recht door zee en zeg meteen waar het opstaat en dat werd vaak niet op prijs gesteld. Al die rapporten die ik heb geschreven zijn dus in de prullenbak verdwenen.

Voor het rapport Groenenomie had ik ook met twee uitvinders/visionairs gesproken over de mogelijkheden voor een andere energievoorziening dan olie, kolen en gas. Dat waren hele interessante gesprekken die naast warme en koud kernfusie, Zonne en windenergie, koude en warmte pompen ook gingen over waterkracht en plasma-energie centrales. Inmiddels weet ik “o.a. door de werken van Nicola Tesla” dat er nog veel meer mogelijkheden zijn om energie op te wekken. Helaas werken bedrijven als Shell en Exxon een snelle transitie tegen omdat ze liever olie en gas blijven verkopen. Al in 1997 schreef ik dat we moesten stoppen met het oppompen van gas in Groningen omdat ik bang was voor de gevolgen die het zou kunnen hebben. Inmiddels weten we dat de gevolgen voor de bewoners daar nauwelijks zijn te overzien en dat aardbevingen veel schade hebben aangericht aan huizen, kerken, kantoren, monumenten en de infrastructuur.

IPCC
De verschillende rapporten die de IPCC “het klimaatpanel van de VN” de afgelopen jaren heeft uitgebracht onderschrijf ik niet omdat er een belangrijke factor in die rapporten ontbreekt, namelijk de zon. De zon is de meeste belangrijke ster in ons melkwegstelsel. De zon is belangrijk voor alle leven op onze planeet de aarde, maar de IPCC vond het dus in de afgelopen rapporten niet belangrijk genoeg om de kracht van de zon mee te wegen. Zoals al eerder gezegd heeft alles een cyclus. Het magnetisch veld van de zon draait iedere 11 jaar om, zo is er ook een cyclus van 450 jaar die we Grand Solar Minimum noemen en een cyclus van ongeveer 150 jaar die we de Grand Solar Maximum noemen. We komen nu uit een Grand Solar Maximum en gaan tegen het jaar 2030 een Grand Solar Minimum in. Dat wil dus zeggen dat het dan kouder gaat worden op aarde met zelfs kans op een nieuwe “kleine” ijstijd.

Grand Solar Minimum
Met de komst van de Grand Solar Minimum moeten we rekening gaan houden met vreemde weerpatronen, met het mislukken van oogsten en dus een voedsel tekort. Het laatste is nu al zichtbaar, in Amerika, Rusland, Australië, China en in delen van Europa zijn veel oogsten nu al mislukt door, extreme hitte/droogte, plotselinge overstromingen, hagelbuien en zelfs tornado’s. Een voedseltekort kan ook weer leiden tot ziektes en dus meer doden. Aangezien het inwonersaantal van de aarde nog steeds stijgt “we zitten nu op ruim 7.460.000.000 inwoners en de VN verwacht dat we rond 2025 op de 9 miljard mensen zullen zitten. Vooral in Afrika, Azië en Zuid-Amerika worden nog steeds veel kinderen geboren. Veel van deze kinderen zullen totaal geen toekomst hebben mede doordat alles steeds meer geautomatiseerd en gerobotiseerd wordt. En zonder inkomen dus ook geen voedsel en dus ziektes en wie weet wat allemaal nog meer.

Toekomst
De toekomst voor de mensheid ziet er dus niet al te rooskleurig uit en dan hebben we het nog niet eens gehad over het omdraaien van de magnetische polen van de aarde. Niemand weet wat voor gevolgen dit gaat hebben voor de mens. Er zijn hier en daar wel overleveringen van onze verre voorouders die dit hebben meegemaakt maar slechts weinige begrijpen werkelijk wat ze met die informatie aan moeten. En zoals de wereld nu is zie ik de elite het gewone volk niet inlichten voor mogelijke rampen die te wachten staan. De meeste creperen nu al in armoede en overige ellende en daar doen de elite ook niets aan. De noordelijk pool van de aarde ligt nu in de buurt van Siberië en de zuidelijk pool heeft Antarctica verlaten en is op weg naar Indonesië waar de noordelijk pool ook wordt verwacht waarna ze elkaar zullen afstoten en hun nieuwe posities zullen gaan innemen.

Links 👇

Climate Forcing

Plasma Cosmology

Grand Solar Minimum

Cosmic Disaster

Peter Barkum © ® 08/10-10-2019
♥

Vluchten

Ik zou het liefst willen vluchten
Ergens de bossen in of naar reeds verlaten gehuchten
Weg van alle waanzin en de ellende van deze maatschappij
Me ergens verschuilen onder een warme sprei

Ik wil het allemaal niet weten, zien en horen
Ik voel me in deze wereld zo verloren
Alle leugens en onrecht het wordt mij echt teveel
En ik weiger te lopen in jullie gareel

Ik wil geen robot of slaaf zijn van het groot kapitaal
Het leven dat ik mij wens is een geheel ander verhaal
Daar is geen plaats voor haat en geweld
En ook niet voor leugens, machtsspelletjes of geld

Ik wil vrijheid, liefde en compassie in mijn leven
Zodat ik dat ook weer aan mijn naasten kan doorgeven
Geen gedoe meer of toeters en bellen
Geen voor de leuk andere kwellen

Ik wens vrede om me heen en in mijn hart en ziel
Dus gaat heen jij verachtelijk reptiel
Laat ons allen in vrede en harmonie samenleven
Opdat wij worden allen verheven.

Peter Barkum © ® 02-10-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

Liefde ~ ♥ ~

Liefde waar ben je gebleven?
Waarom hebben we elkaar niet geschreven?
Hebben we elkander verloren?
Kunnen we elkaar niet meer horen?

Het is zo stil om me heen
In een wereld zo gemeen
Waar haat en hebzucht welig tieren
En vele elkanders leven proberen te verstieren

Liefde o liefde waar ben je gebleven
Liefde o liefde wil je mij vergeven
Ik mis je met heel mijn hart
Een hart dat al zo vol zit met smart

Kom terug in mijn leven en wijs mij de weg te gaan
Geef mij weer een reden om te bestaan
Laat mij weer dansen en zingen
En vol vuur door het leven heen springen

Geef mij alsjeblieft weer een reden om door te gaan
Geef weer licht in dit troosteloze bestaan
Zonder jou wil ik niet leven
Wil je me alsjeblieft nog een kans geven?

Peter Barkum © ® 01-10-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

Vermageren

Gisteren na het douche stond ik mijn lichaam even aan het bekijken en het viel me op dat ik magerder was geworden. Mijn zuske had het me vorige maand ook al gezegd maar toen had ik zoiets van, het zal wel omdat het zo niet voor me voelde. Maar nu zag en voelde ik dus dat het echt waar was. Op zich is het niet verwonderlijk, ik kan “helaas” niet meer zoveel eten als ik ooit eens deed. De Bourgondische maaltijden die ik vroeger naar binnen werkte zijn voorgoed verleden tijd. 500 gram aan warme maaltijd en een klein tussendoortje zoals fruit en noten en dan hebben we het wel gehad. Eet ik meer dan komt het meteen retour. Best moeilijk voor mij aangezien ik best wel een emo-eter ben.

Maar goed, ik ben dus aan het afvallen, iets waar ik wel blij mee ben aangezien ik veel te dik was. Als ik mezelf vergelijk tussen hoe ik was in 2011 en nu dan ben ik sowieso al heel veel gewicht kwijt. De laatste keer dat ik op een weegschaal stond woog ik 125 kilo. Sinds 2011 ben ik heel veel spiermassa kwijt geraakt door de spierdystrofie. Vooral bij mijn armen en bovenlichaam is er veel verdwenen maar ook mijn benen hebben heel wat spiermassa verloren. Ik merkte dat mijn kontje nu ook aan het krimpen is qua spiermassa “is altijd lekker strak geweest” en ook mijn Bourgondische buikje is aan het verdwijnen, ik kon mijn gereedschap weer zien hangen. 😂

Waar het gaat eindige weet ik niet, dat zien we vanzelf wel. Misschien dat ik zo licht wordt dat de wind me kan oppakken en me naar de hemel terug draagt. Ik hoop in ieder geval dat ik nog kan blijven wandelen, ik kan de natuur niet missen ongeacht het seizoen al is het Lente seizoen me toch het meest dierbaar al is de herfst met al zijn kleuren ook heel mooi. 🍂

Peter Barkum © ® 27-09-2019
♥

Een diep verlangen

Soms als ik in het bos zit en geniet van de natuur
Dan raak ik soms weleens een beetje overstuur
Vele gedachten flitsen dan door mijn brein
Sommige zijn leuk maar sommige doen ook heel veel pijn

Gedachten uit mijn verleden maar ook uit het nu
Dan vraag ik me weleens af, wat staat er nog op mijn menu?
Blijf ik voorgoed alleen en hoelang heb ik nog te gaan?
Heb ik mijn best gedaan om alles te halen uit dit aardse bestaan?

Soms denk ik van niet en soms ook weer wel
Misschien kom ik door al die twijfel vaak met mezelf in de knel
Ik wil best veel maar zie vaak de mogelijkheden niet
Dat frustreert me dan en doet me veel verdriet

Ik wil niet blijven hangen in al die oude meuk
Als ik dat zou doen is het leven niet meer leuk
Teveel tranen heb ik al om mijn verleden vergoten
Ik wil vooruit en doorstoten

Dwars door alle muren en dammen
Overal heerlijk doorheen rammen
Ik moet weer terug naar mijn kinderlijke zijn
Vol met energie maar nu zonder de vroegere pijn

Ik zou zo graag nog een keer willen stralen
Nog een keer het aller beste uit mezelf naar boven willen halen
Maar ik kan het niet meer alleen
Ik zit er echt een beetje doorheen

Mijn lichaam is moe en doet zoveel pijn
Daarom wil ik soms hier niet meer zijn
Ik wil allen pijn en verdriet niet meer voelen
Ik zou willen dat ik het met een glaswater kon wegspoelen

Soms droom ik wel eens over engelen of aliens die me komen genezen
En ik voel me daarna soms ook als herrezen
Maar het zijn slechts dromen het is dus niet echt
Maar de droom op zich is bepaalt niet slecht

Ik hou van het leven maar ik begrijp deze wereld niet
En dat doet me soms heel veel verdriet
Ik sta voor de vrijheid en het recht
En heb dus een bloedhekel aan alles dat is slecht

Ik zie zoveel onrecht om me heen
Het gaat me aan mijn hart en door merg en been
Ik wil dan helpen al is dat soms niet toegestaan
Omwille van de les moet ik dan een andere weg inslaan

Ik houd van het leven en van enkele mensen om me heen
En daarom vraag ik me soms af, waarom ben ik dan het meeste van de tijd alleen?
Ben ik niet goed genoeg of een grote boef
Of stelt het universum mij weer op de proef?

Wanneer gaat die breken, wanneer gaat die naar de grond
Wanneer komt die smeken met zijn grote mond
Maar het universum weet ook, dat ik ben een koppig mens
En zolang als ik leef zal ik koesteren mijn wens.

Peter Barkum © ® 26-09-2019
♥

How To Escape Poverty - 'Is Your Thinking Keeping You Poor?' - Professional Speaker Douglas Kruger

Professional speaker & business author Douglas Kruger addresses a group of South African university students on the topic of poverty, entrepreneurship, and important differences in mindset between rich and poor, and how they can use these mind-set shifts to grow their careers. He explores the futility of relying on government, the importance of being your own boss, and the inherited baggage that can keep good people in generational cycles of poverty.

♥

Led Zeppelin - Thank You

If the sun refused to shine
I would still be loving you
When mountains crumble to the sea
There will still be you and me

Kind woman, I give you my all
Kind woman, nothing more

Little drops of rain whisper of the pain
Tears of loves lost in the days gone by
My love is strong, with you there is no wrong
Together we shall go until we die
My, my, my inspiration is what you are to me
Inspiration look, see

And so today, my world it smiles
Your hand in mine, we walk the miles
Thanks to you it will be done
For you to me are the only one
Happiness, no more be sad
Happiness, I'm glad

If the sun refused to shine
I would still be loving you
Mountains crumble to the sea
There will still be you and me

Songwriters: Jimmy Page / Robert Plant © ® 1969

♥

Rebel

Ik ben als rebel geboren
Geboren om de orde flink te verstoren
Om oude structuren te slopen
Vooraan in protestmarsen te lopen

Maar ik ben de rebelsheid een beetje verloren
Het vuur dat ik bezat is gedoofd of bevroren
Ik wil me niet meer met aardse zaken bemoeien
Het kan mij allemaal niet meer zo boeien

Ik keer me steeds meer in mezelf
Trek me terug in mijn innerlijke gewelf
Ik verbind met het universum en de natuur
Beiden zijn me zo lief en zijn zo puur

Steeds meer laat ik deze wereld gaan
Steeds vaker begrijp ik dat wij niet samen kunnen bestaan
Ik kan niet koud en hard zijn
Dat te moeten zijn doet mij teveel pijn

Ik sta voor de liefde en de harmonie
Voor vergeving en compassie
Alleen door onvoorwaardelijke liefde kunnen wij leven
Dat is iets wat ik aan de gehele mensheid wil meegeven.

Peter Barkum © ® 20-09-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

Love/Liefde

♥

Twijfels

Vandaag 18-09-2019 was niet zo’n beste dag voor me. Ik had het nogal moeilijk. Moeilijk met de energieën, moeilijk met mezelf en moeilijk met Saturnus die uit zijn retrograde slaap is ontwaakt. Ik moest me dus even aanpassen aan dat alles en dat ging niet van een leien dakje. Met mijn ziel onder mijn arm stapte ik vanmiddag op mijn fiets en reed maar wat gewoon in het rond. Doelloos zoals de rest van mijn leven eigenlijk ook is. Uiteindelijk kwam ik in Oosterbeek uit waar ik na even naar de winkels te zijn geweest de natuur in reed. De natuur en ik hebben een speciale band met elkaar. Soms denk ik weleens dat we getrouwd zijn of zoiets dergelijks. Als ik in de natuur ben en ik verbind me echt met haar dan voelt het als een grote eindeloze knuffel. De natuur is dan om me heen maar ook in me, tenminste zo voelt het. De natuur is mijn tweede thuis hier op aarde. Ik voel en hoor haar en alles wat in haar leeft.

Zoals gezegd had ik het vandaag erg moeilijk met mezelf. Het was weer een ware worsteling. Twijfels over mijn leven tot nu toe, mijn kinderen die ik zo mis, de wereld waarin wij leven die steeds harder en lawaaieriger lijkt te worden en de eenzaamheid die ik soms keihard voel. Ja, ik heb er gedeeltelijk zelf voor gekozen maar soms is het ook hard als je niet iemand naast je hebt waar je even mee kunt knuffelen, spreken of gewoon uit kunt huilen. Ook kwamen er vandaag nog enkele oude herinneringen naar boven die ik eigenlijk zou willen vergeten. A) omdat het oude koek is en B) omdat ik nu leef en niet meer toen. Maar het zal allemaal wel bij de huidige energieën  horen van schoonmaken, herbeleven, ervan leren en loslaten. Maar soms denk ik wel eens, wat moet ik nog met die oude troep. In plaats van steeds met die oude rommel aan te komen zetten, geef me eens wat leuke nieuwe dingen/ervaringen.

Gesproken over ervaringen. Vandaag dacht ik ook aan de vele manieren waarop een mens het aardse leven kan verlaten. Op de terugweg reed in door Doorwerth en ging even naar de Lidl waar ze touw hadden liggen. Ik keek hoeveel belasting dat touw kon hebben maar dat ging maar tot 80 kilo en ik weeg vermoed ik “ik heb al in geen jaren meer op een weegschaal gestaan” rond de 100 kilo. Maar goed, toen ik naar huis toe reed ontstond er een gevaarlijk verkeerssituatie waarbij een wit busje mij bijna aanreed. Had die mij aangereden dan was ik er waarschijnlijk niet meer geweest aangezien het met nogal een flinke vaart ging allemaal “ik reed een steile heuvel af”. Maar door even extra hard te trappen wist ik aan het busje te ontsnappen. Toen dacht ik, dan valt het allemaal wel mee met die doodswens van me op het moment.

Na nog wat heuvels op en af kwam ik thuis waar ik voor de tweede dag op rij weer eens zelf heb gekookt. En net als gisteren wist ik het binnen te houden maar mijn maag was er helaas niet zo blij mee aan de nodige protesten te horen en te voelen. Morgen dus maar weer een of ander voedselpakket. Na mijn oude mannen slaapje wat ik altijd na het eten heb voelde ik me gelukkig weer wat beter, alsof de engelen even wat last van mijn schouders hadden overgenomen. Mijn bovenkamer is nog steeds heel actief en ik ben qua denk en voel werk nog maar weinig opgeschoten. Ook de twijfel over dit leven is er nog steeds. Wat moet ik hier in hemelsnaam doen, waarom ben ik hier? Niets is immers zonder reden in dit prachtige universum maar op de een of andere manier kan ik er mijn vinger maar niet op of achter krijgen. Vreemd is dat, bij andere kan ik dat vaak wel maar bij mezelf niet. Misschien wil ik het ook niet, er zit namelijk nog heel wat angst in me wat het leven betreft. Maar dat heb je als je zwaar beschadigd en super gevoelig bent.

Soms denk ik wel eens, had ik maar iemand naast me die me daarmee kan helpen. Iemand die ik blindelings vertrouw, iemand die mij haarfijn kan aanvoelen en die ik ook haarfijn kan aanvoelen. Maar goed, dan zal ik ook eerst moeten weten wat ik wil en dat weet ik niet, nooit geweten overigens. Wat dat betreft ben ik 95% van mijn leven totaal stuurloos, alleen tijdens mijn politieke loopbaan wist ik wat ik wilde. Maar goed, dat is ook allemaal verleden tijd. Maar even terug naar iemand naast me willen hebben. Ik vraag me soms ook af of ik daar überhaupt wel klaar voor ben. Om met mij samen te zijn, dat luistert allemaal heel nauw qua energie en dergelijke en ik ben verre van een gemakkelijk mens. Maar goed, als het de bedoeling is dan vertrouw ik erop dat het universum de juiste persoon op mijn pad zal sturen. Het universum zorgt immers voor mij en ik heb nog nooit iets te klagen gehad wat dat betreft.

Peter Barkum © ® 18/19-09-2019
♥