Vorige week ontstond bij mij het idee om te stoppen met roken. Ik had het er afgelopen zomer ook al met mijn grote zus overgehad maar daarna niets meer mee gedaan. De gedachten was dat het me financiële ruimte zou geven omdat ik dringend een nieuwe winterjas nodig heb. De jassen die ik heb zijn meer dan 10 jaar oud en daar blaast de wind zo doorheen. Bovendien zijn van twee jassen de mouwen veel tekort. En stoppen zou misschien ook wel goed voor mij toegetakelde lichaam zijn. Afgelopen zondagmiddag om 17:50 uur maakte ik mijn laatste sigaret uit. De zondagavond verliep zonder problemen.
De maandagochtend was even wennen omdat er iets uit mijn ochtendritueel was verdwenen maar ik kan me aanpassen. In de middag kreeg ik het moeilijk, ik voelde me agressief, zat op een gegeven moment te schelden en te vloeken alsof ik de ziekte van Gilles de la Tourette had. Maar ook toen kon ik me herstellen. Ik ben zelfs bij de Aldi geweest waar ik normaal mijn shag haal en kon zonder problemen langs de kassa komen. ’S Avonds kreeg ik het weer moeilijk en er ontspon zich een heel innerlijk gevecht. Ik waarschuwde mijn krijsende innerlijke stemmetje dat als die zo doorging dat ik dan alleen maar zou verharde qua standpunt. Toen werd het even wat rustiger maar ik kon heel slecht slapen en was al om 7 uur wakker. Ik moest mezelf echt dwingen om weer in bed te gaan liggen en proberen te gaan slapen wat uiteindelijk lukte tot 10 uur. Nee, niet uitslapen, ik lig nooit voor 2 uur op bed, ik ben een nachtmens.
Dinsdagochtend weer even slikken en aanpassen van het ochtendritueel. Begin van de middag weer een innerlijk gevecht en veel gevloek en gescheld. Goed, tijd om even naar het bos te gaan om van de natuur te genieten en wat af te koelen. Het bos heb ik nooit bereikt, wel de Aldi waar ik een pakje shag kocht en bij de buren “de Coop” een pakje sigaretten. Na 44 uur zonder sigaret te hebben geleefd stak ik weer een saffie op. Ik voelde hoe het gif door mijn aderen heen gleed en voelde mijn lichaam en geest tot rust komen. Ik was maandag en dinsdag echt hyperactief. En ja, aan de ene kant vond ik het heel jammer dat ik al zo snel strandde in mijn poging om te stoppen. Aan de andere kant had ik zoiets van I don’t care. Nu ruim een dag verder en mezelf goed te hebben geobserveerd zie ik dat ik sinds mijn poging minder ben gaan roken. De twintig sigaretten die ik voorheen per dag rookte haal in nu bij lange na niet dus dat gaan we proberen te consolideren.
En die winterjas gaat er komen, ik zie wel hoe ik de komende maand de eindjes weer aan elkaar knoop. Het is toch iedere maand kunst en vliegwerk om de eindjes weer aan elkaar te knopen, en ik ben te trots om te bedelen bij instanties of andere. Ik wil dingen zelf doen en hou ook niet van liefdadigheid tenzij het echt niet anders kan. Ik schaam me al kapot dat ik door ziekte niet in mijn eigen geld kan voorzien en afhankelijk ben van de overheid. Ik heb vanaf mijn 6de tot aan mijn 41ste altijd keihard gewerkt en heb er nooit de kantjes vanaf gelopen, en nu doe ik dus al jaren niets meer door ziekte dus dat is soms best bitter. Ik ben van nature een mensen mens maar kan door de vele prikkels van deze maatschappij niet zoveel meer verdragen tegenwoordig. En wat het stoppen met roken betreft, dat gaan we hoe dan ook een keer onder de knie krijgen.
Een advies voor jongeren, begin NOOIT aan roken. Als ik terug in de tijd zou kunnen zou ik dat ook tegen mezelf zeggen. Roken is niet stoer, echt lekker is het ook niet, je kunt er heel ziek van worden, het tast je organen, zenuwstelsel en hersenen aan en alles gaat er naar meuren van je adem tot aan je sperma/vaginale vocht. Wees dus verstandig en begin er never nooit aan.
Peter Barkum © ® 20-11-2019
♥
♥
