We schrijven het jaar 16.000 voor Chr. toen Europa nog een groot continent was. Toen zaten Groot-Brittannië en Ierland namelijk nog gewoon vast aan het Europese continent. Het land tussen Nederland en Groot-Brittannië noemen we nu Doggerland. Onderzoeken van de huidige Noordzee bodem wijzen uit dat Doggerland een soort van utopisch land moet zijn geweest met een grote biodiversiteit aan planten, bomen en dieren maar er leefde toen ook redelijk veel mensen.
Scandinavië was nog een grote ijsvlakte en ook een groot gedeelte van het huidige Schotland was nog bevroren. Maar daar op de huidige bodem van de Noordzee was het goed toeven voor mensen en dieren met rijke landbouw gronden al werd dat toen nog maar heel schaars bedreven. Wel waren er jagers, vissers en herders die daar rond trokken. Ook stroomde er veel rivieren door Doggerland. Zo stroomde de Rijn door Doggerland en kwam net als de Thames uit in het huidige kanaal.
Rond 8000 voor Chr. was de aarde al een stuk opgewarmd en dus liepen grote gedeeltes van Doggerland onderwater en 1000 jaar later was er weer veel land verdwenen. Het kanaal begon zich te vormen en Doggerland werd steeds meer Doggerbank. Ergens tussen het jaar 1000 voor Chr. en het jaar 0 van onze jaartelling verdween Doggerland en dus ook Doggerbank geheel in de zee en waren Ierland, Groot-Brittannië en alle huidige eilanden daaromheen los van het Europese vasteland. En daarmee was de huidige Noordzee dus een feit. De mensen die in Doggerland hadden gewoon waren gevlucht naar Groot-Brittannië, Ierland, Denemarken, Frankrijk, Nederland en België.
Doggerland, het heeft mij altijd gefascineerd zolang als ik van het bestaan af weet en dat is nu zo’n 46 jaar. Het was op de vrije school in Zeist dat men daarover vertelde. Ik kwam toen ook in aanraking met een boek dat verhaalde over een dorpje bij Denemarken waar een zonderling met hel blauwe ogen opdook. Hij sprak nooit maar wist middels gebaren duidelijk te maken dat het dorpje zich klaar moest maken voor de strijd met de zee. En dus werden er dijken aangelegd die het dorpje zouden beschermen. Een vervaarlijke storm kwam en beukte op de aangelegde dijken. Veel bewoners dachten dat hun laatste uur had geslagen, hier en daar kwam het water over de dijken. Maar de zonderling bleef vertrouwen hebben en vocht met het water. Uiteindelijk bleef het dorpje gespaard maar de zonderling was verdwenen in de diepte van de zee. Als dank werd er een standbeeld gemaakt van en voor hem en het schijnt dat dit stambeeld er nog steeds staat.
al klopt die niet helemaal maar wel leuk.
Peter68 © ® 11-02-2018
♥
