En weer verder

Het zijn moeilijke en vermoeiende tijden waarin we op het moment verkeren. Ik kan het astrologisch gezien allemaal wel verklaren maar wat schieten we ermee op? We moeten of we het nu wel of niet willen gewoon doorheen. Door de zure appel heen bijten heet dat. Donderdag gingen bij mij alle seinen even op rood “ik hou van die kleur” en had ik het even met alles gehad. Naast dat ik dagelijks allerlei lichamelijk pijnen heb was ook de temperatuur van mijn humeur gedaald tot ver beneden het vriespunt.

Een gevoel van nutteloosheid, eenzaamheid en verdriet overmande me en zoals gezegd, de astrologie werkte ook niet mee. Er werd gretig in mijn wonden gepord “Cheiron” en de Maan deed daar ook nog een schepje bovenop. Mijn Mars staat op het moment in mijn minst favoriete teken Schorpi-oen, een nuttig teken daar niet van maar ik ontwijk het liever. Ik ken mijn eigen fouten en tekortkomingen en heb daar Schorpi-oen niet voor nodig omdat met hun prikstaart nog even duidelijk te maken.

Maar goed, het is zoals het is en we moeten hoe dan ook voort. Vandaag vrijdag was gelukkig een betere dag voor me met wat minder pijn, een redelijk goed humeur “boven het vriespunt” en ik kreeg vandaag ook nog een leuk telefoontje van een lieve vriendin die me miste op FB. Ik heb vandaag een begin gemaakt met iets wat ik al heel lang wilde doen, de luxaflex schoonmaken. Een ongelofelijk rot werkje maar dat moet ook gebeuren. Dit weekend wil ik de Yule versieringen gaan ophangen maar daarvoor moet er eerst even stevig gepoetst worden. Moet ook de ramen zemen zag ik dus druk, druk, druk.

Peter Barkum © ® 29-11-2019
♥

Carpenters - Solitaire

There was a man, a lonely man
Who lost his love through his indifference
A heart that cared, that went unchecked
Until it died in his silence

And solitaire's the only game in town
And every road that takes him, takes him down
And by himself, it's easy to pretend
He'll never love again

And keeping to himself he plays the game
Without her love it always ends the same
While life goes on around him everywhere
He's playing solitaire

A little hope, goes up in smoke
Just how it goes, goes without saying
There was a man, a lonely man
Who would command the hand he's playing

And solitare's the only game in town
And every road that takes him, takes him down
And by himself it's easy to pretend
He'll never love again

And keeping to himself he plays the game
Without her love it always ends the same
While life goes on around him everywhere
He's playing solitaire

And solitare's the only game in town
And every road that takes him, takes him down
While life goes on around him everywhere
He's playing solitaire

Songwriters: Neil Sedaka / Phil Cody

Songteksten voor Solitaire © Sony/ATV Music 

Publishing LLC, BMG Rights Management

© ® 1975

♥

Cirkels

Cirkels, ik blijf er maar in ronddraaien
Steeds weer woest om me heen maaien
Zoekend naar andere wegen
En schuilend tegen de 3D regen

Nutteloos en onbehouwen
Durf ik bijna niemand iets toe te vertrouwen
Angst om te leven
Angst om mezelf

Zoveel wetend maar het niet weten te delen
Niet meer wetend om met dingen te spelen
Steeds meer ben ik aan het verstijven
Heb zelfs moeite met dingen van me af te schrijven

Ondanks al het harde werk van de afgelopen jaren
Weet ik nog steeds niet hoe ik moet varen
Stuurloos dopper ik maar wat rond
En loop regelmatig vast op de grond

Overspoeld door golven emoties en verdriet
Door al deze mist zie ik de uitgang niet
Mijn haviksogen laten mij in de steek
Of misschien is het de bedoeling totdat ik nog een keer breek

Ik moest al vaker in mijn leven naar het punt van breken
Om zo nieuwe moed te kunnen kweken
Maar ik vraag me af of dat nu nog zal lukken
Mijn lichaam en ziel zijn oververmoeid, ik loop al bijna op krukken

De onwil wordt ook steeds groter om verder te gaan
Ik weet toch niet naar welke ik moet afslaan
Ik voel me verloren en eenzaam
En ik baal verschrikkelijk van dit aardse bestaan.

Peter Barkum © ® 28-11-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

Trauma’s en verslavingen I

Trauma’s en verslavingen wat hebben ze met elkaar te maken? Heel veel blijkt uit verschillende onderzoeken. Mensen die flinke trauma’s hebben opgelopen in hun leven zijn vaker verslaafd aan dingen dan mensen die een gelukkig leven hebben geleden. Deze mensen hebben ook meer moeite om van hun verslavingen af te komen. Verslavingen zijn er in allerlei soorten en maten. Je kunt verslaafd zijn aan roken, drank, gokken, drugs, koffie, winkelen, frisdrank, medicijnen, seks en zelfs winkeldiefstal “de zogenaamde draaideurcrimineel”.

In onze maatschappij lopen er heel veel mensen rond met een of meerdere trauma’s. Dit kunnen hele lichte trauma’s zijn maar ook hele zware. Trauma’s zijn vaak gebeurtenissen die zwaar ingrijpen in het leven van een persoon en vormen een blokkade in de rest van hun leven waardoor ze nooit hun volle potentieel kunnen bereiken in hun leven. Zware trauma’s zijn bijvoorbeeld de dood van een of beide ouders op hele jonge leeftijd, seksueel, psychisch of lichamelijk misbruik of een ongeluk waardoor iemand bepaalde dingen niet meer kan doen. Ingrijpende gebeurtenissen dus waardoor allerlei angsten ontstaan en de persoon als het ware innerlijk verstijft.

Ik heb de afgelopen week na aanleiding van mijn eigen poging tot stoppen met roken het een en ander gelezen over trauma’s en verslavingen en ook terug gekeken op mijn eigen leven. De dood van mijn moeder toen ik bijna vier was, mijn vader die voor de dood van mijn moeder mijn beste vriend was en me daarna links liet liggen omdat die ook niet met de dood van mijn moeder om kon gaan, zijn tweede huwelijk, ik in kindertehuizen en het psychisch, lichamelijk en seksueel misbruik wat ik daarna heb moeten doorstaan. Maar ook de dood van mijn oma die in mijn armen overleed, het heeft allemaal een zwaar stempel op mij gedrukt.

En door de jaren heen heb ik ook de nodige verslavingen gekend waarvan roken de enige constante is maar ik ben ook een stevige drinker geweest, was verslaafd aan frisdrank en was ook verslaafd aan de harddrugs. Dertig jaar geleden ben ik gestopt met harddrugs al kosten dat me wel bijna mijn leven en vijfentwintig jaar geleden ben ik ook gestopt met het vele drinken. Ik heb alcohol nooit echt lekker gevonden “bier vind ik bijv. ruiken naar kots” maar nadat de zoveelste dode in mijn omgeving was gevallen waar alcohol in het spel was had ik zoiets van, nu is het genoeg. Frisdrank heb ik een jaar of zes geleden aan de kant gezet omdat ik er achter kwam dat dit een van de oorzaken was waarom ik osteoporose had gekregen. Ik heb van mijn vierde tot een mijn vijfenveertigste vele liters cola gedronken en cola is een echte lichaamsvernietiger. En dan heb ik het niet alleen over de suikers die erin zitten maar ook over de zuren die je botten en je spierweefsel doen oplossen.

Drugs, drank en frisdrank heb ik dus weten te overwinnen maar het roken lukt mij helaas nog niet echt. Ik heb de afgelopen jaren ook heel wat trauma’s weten weg te werken maar nog niet alles is weg, er zit nog het nodige zoals de scheiding van mijn vrouw, het mislukken van verschillende relaties maar ook de dood van enkele voor mij zeer dierbare mensen. Ik kan ook heel slecht met het gegeven dood omgaan, moet ik eerlijk bekennen maar die oorzaak ligt denk ik bij de dood van mijn dierbare moeder. Daar zijn door mijn vader en overige familieleden enkele cruciale fouten gemaakt. Dat neem ik ze overigens niet kwalijk, ze hadden toentertijd totaal niet door dat ik geen gewoon kind was en ze deden het om mij te beschermen.

Ik spreek soms met mensen die ook allerlei trauma’s hebben opgelopen in hun leven en ook de nodige verslavingen hebben. Die verslavingen zijn er natuurlijk om een bepaald gat in jezelf op te kunnen vullen. Enkele jaren geleden sprak ik met een vrouw die seksueel was misbruikt in haar jeugd, daardoor kon geen orgasme meer krijgen tijdens de seks met haar vriend. Om een lang verhaal kort te maken, die relatie ging dus uit. Het irriteerde de vriend van die vrouw dat ze geen orgasme kon krijgen en dus niet kon genieten van de seks. Voor het trauma dat de vrouw had was de vriend totaal blind en erover praten met elkaar lukte ook niet. En dus besloot de vrouw maar om alleen te blijven, hoewel ze best een vriend en eventueel later ook best kinderen wilde hebben. Maar het trauma zat haar zo in de weg dat ze het niet aan durfde. Ze was ook al bij tal van psychologen en zogenaamde sociaalwerkers geweest maar ze voelde zich onbegrepen.

Ik herkende me in het onbegrepen voelen door psychologen en sociaalwerkers. Ik weet niet wat deze mensen mankeert, maar ze staan totaal niet open voor de gevoelens en emoties die mensen met een of meerdere trauma’s hebben. Het is alsof ze van hun opleiding komen waar ze geprogrammeerd zijn met een bepaald riedeltje en dat moet alles maar oplossen. Ze zijn vooral gebrand op dat je weer zo snel als mogelijk gaat deelnemen aan die zogenaamde samenleving. Ik heb een keer een psycholoog gehad die alles zo draaide dat het uiteindelijk allemaal mijn eigen schuld was. Ik moest maar gehoorzaam alles doen wat er van mij gevraagd werd en verder niet zeuren. Ja, dan schop je bij mij tegen het verkeerde been en dat heb ik deze man ook in niet mis te verstane woorden gezegd. In plaats van mij te helpen probeerde die mij een schuldcomplex aan te praten.

Mijn laatste sociaalwerkster was iemand die wel wist te luisteren maar soms moeite had mijn spirituele inslag. Ik had veel aan de gesprekken met haar maar die moesten helaas stoppen omdat de gemeente in al zijn onkunde de subsidiekraam dichtdraaide. Sindsdien worstel ik mezelf door allerlei zaken heen en dat gaat best al is het soms heel erg vermoeiend. Maar terugkijkend op alles zie ik ook wel dat ik nooit de mens ben geworden die ik had kunnen zijn, mijn ziel is door al die trauma’s totaal verstijft. Ik ben geen gemakkelijk mens, nooit geweest, dat komt denk ik door mijn rebelsheid en ik sta stijf van allerlei routines. Maar ik ben tevreden met wie ik ben vandaag de dag, werk iedere dag hard aan mezelf om mezelf te verbeteren en de trauma’s te verwerken.

Peter Barkum © ® 24-11-2019
♥

Loslaten

Loslaten, een constante die maar blijft gebeuren
Steeds weer moet je je van mensen die je liefhebt losscheuren
Je moet ze laten gaan
Omdat jullie beiden andere wegen moeten inslaan

Steeds weer is het een pijnlijk proces om doorheen te gaan
Steeds weer moet je je er doorheen slaan
Maar zo werkt de kosmos
En soms voelt dat als een grote chaos

Doch mijn vertrouwen in het universum is groot
Al klinkt dat voor vele misschien idioot
Maar het universum schenkt mij alles wat ik nodig heb
Van basis benodigdheden tot een schep

Ik heb in mijn leven al veel mensen moeten loslaten en laten gaan
Het voelde vaak als met legen handen staan
De pijn die scheurt door je hart
De tranen en alle smart

Ik vind het een van de moeilijkste dingen in dit leven
Maar het is een vast gegeven
Soms moet je mensen laten gaan
Omdat jullie beiden andere wegen in moeten slaan.

Peter Barkum © ® 23-11-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

Poging tot het stoppen met roken

Vorige week ontstond bij mij het idee om te stoppen met roken. Ik had het er afgelopen zomer ook al met mijn grote zus overgehad maar daarna niets meer mee gedaan. De gedachten was dat het me financiële ruimte zou geven omdat ik dringend een nieuwe winterjas nodig heb. De jassen die ik heb zijn meer dan 10 jaar oud en daar blaast de wind zo doorheen. Bovendien zijn van twee jassen de mouwen veel tekort. En stoppen zou misschien ook wel goed voor mij toegetakelde lichaam zijn. Afgelopen zondagmiddag om 17:50 uur maakte ik mijn laatste sigaret uit. De zondagavond verliep zonder problemen.

De maandagochtend was even wennen omdat er iets uit mijn ochtendritueel was verdwenen maar ik kan me aanpassen. In de middag kreeg ik het moeilijk, ik voelde me agressief, zat op een gegeven moment te schelden en te vloeken alsof ik de ziekte van Gilles de la Tourette had. Maar ook toen kon ik me herstellen. Ik ben zelfs bij de Aldi geweest waar ik normaal mijn shag haal en kon zonder problemen langs de kassa komen. ’S Avonds kreeg ik het weer moeilijk en er ontspon zich een heel innerlijk gevecht. Ik waarschuwde mijn krijsende innerlijke stemmetje dat als die zo doorging dat ik dan alleen maar zou verharde qua standpunt. Toen werd het even wat rustiger maar ik kon heel slecht slapen en was al om 7 uur wakker. Ik moest mezelf echt dwingen om weer in bed te gaan liggen en proberen te gaan slapen wat uiteindelijk lukte tot 10 uur. Nee, niet uitslapen, ik lig nooit voor 2 uur op bed, ik ben een nachtmens.

Dinsdagochtend weer even slikken en aanpassen van het ochtendritueel. Begin van de middag weer een innerlijk gevecht en veel gevloek en gescheld. Goed, tijd om even naar het bos te gaan om van de natuur te genieten en wat af te koelen. Het bos heb ik nooit bereikt, wel de Aldi waar ik een pakje shag kocht en bij de buren “de Coop” een pakje sigaretten. Na 44 uur zonder sigaret te hebben geleefd stak ik weer een saffie op. Ik voelde hoe het gif door mijn aderen heen gleed en voelde mijn lichaam en geest tot rust komen. Ik was maandag en dinsdag echt hyperactief. En ja, aan de ene kant vond ik het heel jammer dat ik al zo snel strandde in mijn poging om te stoppen. Aan de andere kant had ik zoiets van I don’t care. Nu ruim een dag verder en mezelf goed te hebben geobserveerd zie ik dat ik sinds mijn poging minder ben gaan roken. De twintig sigaretten die ik voorheen per dag rookte haal in nu bij lange na niet dus dat gaan we proberen te consolideren.

En die winterjas gaat er komen, ik zie wel hoe ik de komende maand de eindjes weer aan elkaar knoop. Het is toch iedere maand kunst en vliegwerk om de eindjes weer aan elkaar te knopen, en ik ben te trots om te bedelen bij instanties of andere. Ik wil dingen zelf doen en hou ook niet van liefdadigheid tenzij het echt niet anders kan. Ik schaam me al kapot dat ik door ziekte niet in mijn eigen geld kan voorzien en afhankelijk ben van de overheid. Ik heb vanaf mijn 6de tot aan mijn 41ste altijd keihard gewerkt en heb er nooit de kantjes vanaf gelopen, en nu doe ik dus al jaren niets meer door ziekte dus dat is soms best bitter. Ik ben van nature een mensen mens maar kan door de vele prikkels van deze maatschappij niet zoveel meer verdragen tegenwoordig. En wat het stoppen met roken betreft, dat gaan we hoe dan ook een keer onder de knie krijgen. 

Een advies voor jongeren, begin NOOIT aan roken. Als ik terug in de tijd zou kunnen zou ik dat ook tegen mezelf zeggen. Roken is niet stoer, echt lekker is het ook niet, je kunt er heel ziek van worden, het tast je organen, zenuwstelsel en hersenen aan en alles gaat er naar meuren van je adem tot aan je sperma/vaginale vocht. Wees dus verstandig en begin er never nooit aan.

Peter Barkum © ® 20-11-2019
♥

Vernieuwing

Open zeeën
Nieuwe weeën
Sluiers die vallen
Oude banden die uit elkaar knallen

Nieuwe energieën die komen
Zij versplinteren oude dromen
Oude fundamenten die verdwijnen
Waardoor er een nieuw licht op de wereld kan schijnen

Winden die gaan draaien
Die vanuit een andere hoek gaan waaien
De rijkdommen zullen worden herverdeeld
Er worden geen spellen meer gespeeld

Blijf dicht bij jezelf en heb jezelf lief
Laat los alle pijnen en grief
De weg naar de nieuwe wereld zal spoedig verschijnen
En de oude wereld zal verdwijnen

Veel oude culturen zijn reeds verdwenen
En daarvoor in de plaats zijn er nieuwe verschenen
Ook deze nieuwe culturen zullen nu vergaan
Het is over en uit met hun bestaan.

Peter Barkum © ® 14-11-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

On my way up

Lyrics Brian May - On my way up - from the album Another World. © ® 1998

De afgelopen dagen zijn niet gemakkelijk geweest. Steeds weer moest ik worstelen of in gevecht gaan met de vele energieën en demonen uit mijn eigen roerige verleden. Sommige kwamen nog even boven drijven omdat ik ze destijds niet voldoende had afgestoft of omdat ik de les niet geheel had geleerd. Wie denkt dat spiritueel en hoog gevoelig zijn leuk of een pretjes is zit er flink naast. Het is 24/7 keihard werken waarmee ik niemand van zijn/haar spirituele pad wil weghouden, maar weet waar je aan begint, er is geen weg terug als je er eenmaal aan bent begonnen.

Afgelopen middag op energetisch niveau een goed gesprek gehad met mijn begeleider, beschermengel en goede vriend Ramirez. Wat zou ik toch zonder hem moeten? Maar om een lang gesprek kort te maken, hij zei dat ik mezelf maar weer eens een schop onder mijn kont moest geven en dat heb ik dus maar gedaan. Vertrouwen op mijn intuïtie en heel dichtbij mezelf blijven de komende tijd. Zeker nu allerlei planeten de kosmische spanning naar een hoogtepunt aan het opdrijven zijn. Zal ik ze even allemaal opnoemen? Het is best wel spannend wat er allemaal gaande is, daar hoef je echt geen journaal voor te kijken of de courant te lezen.

Nou daar gaat die. Mercurius “planeet van de communicatie” is op 31-10 retrograde gegaan. Dit betekend dus dat de communicatie stroef verloopt tot ongeveer 21-11. Bovendien staat Mercurius in het sterrenbeeld en waterteken Schorpioen wat voor vele best een duister sterrenbeeld is. Mercurius maakt op het moment ook een sextiel met onruststoker Pluto die weer in Steenbok staat. Dan door naar de god van de oorlog Mars. Die staat op het moment in Weegschaal en loopt langzaam naar Schorpioen die die op 19-11 in zal gaan. Mars staat op het moment square Pluto, in oppositie naar zijn zusterplanetoïde Eris “die in Ram staat” en zal vanaf 19-11 ook nog eens oppositie Uranus “die in Stier staat en retrograde is” staan. Mars, Pluto, Uranus en Eris zijn de perfecte cocktail voor explosieve dingen. Mars is de god van de oorlog, Pluto is confronterend, Uranus staat voor plotselinge verandering en Eris staat voor tweedracht en strijd. Is het dan allemaal kommer en kwel zult u zich misschien afvragen? Nee, de andere planeten doen hun best om alles in zo goed mogelijke banen te leiden. Op het moment houdt Venus (in Boogschutter) “godin van de liefde” Uranus nog een beetje in bedwang, Jupiter (in Boogschutter) en Neptunus (in Vissen) doen hun best met Mars en Saturnus “planeet van orde en gezag in Steenbok” probeert dus orde en gezag te handhaven en staat oppositie zuidelijke maansknoop “de zuidelijke maansknoop symboliseert het verleden, oude patronen en gedragswijzen”. Al deze planeten hebben invloed op hoe wij ons voelen en gedragen en afhankelijk van waar ze in je geboortehoroscoop en in welke huizen ze staan kunnen ze dus een stevig stempel drukken op je doen, laten en voelen. Zo zijn Mars, Cheiron, de maan en de zon van groot belang voor mij maar dat kan bij iemand anders dus weer bijv. Mercurius, Jupiter of Pluto zijn.

Terug naar mezelf, ik moest mezelf dus een schop onder mijn kont geven en dat is gelukt in gedachten. Fysiek lukt me dat niet meer, ik ben een stijve hark. Ben ik eigenlijk altijd geweest, ik ben nooit een sportief type geweest maar een schop onder mijn kont lukte vroeger nog wel. Zoals ik al vaker heb geschreven heb ik geen dromen of wensen, ik loop hier een beetje doelloos rond en dat frustreert me vaak. Ik wil weten waar ik naartoe ga maar op de een of andere manier kan ik daar niet achter komen. Door die frustratie heb ik ook minder zin om andere dingen te doen zoals in de tuinwerken of andere klussen die in en om het huis moeten worden gedaan. Daardoor raak ik dus steeds in een visuele cirkel waar het moeilijk uitkomen is. Ik doe dus vaak niet meer op een dag dan wat mijn automatische piloot toelaat. Dat is voor mezelf zorgen, boodschappen doen, eten maken en de afwas en dan heb je het wel gehad. Heel vaak moet ik mezelf dwingen om buiten het programma van de automatische piloot om te gaan en te gaan wandelen, of dingen te doen die mensen aan me hebben gevraagd zoals een horoscoop maken of een tarotlegging voor ze doen. Vroeger ging ik ook nog weleens bij mensen hun huis energetisch schoonmaken maar dat is alweer een tijdje geleden. Ik zou ook best wel bij mijn vriendinnen en zielenzusters op bezoek willen gaan maar de reis is vaak te zwaar voor mij. Ik krijg dan teveel prikkels binnen waardoor ik overprikkeld raak.

Maat goed, ik ben dus weer aan mijn weg omhoog begonnen, de hel heb ik wel weer even gezien. Het zal allemaal nog best moeilijk zijn zeker met de huidige planeetstanden maar ik heb voor hetere vuren gestaan in mijn leven. Dus hop, op het denkbeeldige paard en in gestrekte draf voorwaarts.

Peter Barkum © ® 05-11-2019
♥

Gebed van leven

Honderdduizend mega volt aan kosmische energieën razen door mij heen
Ze gaan werkelijk door spieren, pezen, merg en been
Iedere cel in mijn lichaam wordt geraakt
Ze worden als het ware gekraakt

Het is onderdeel van het evolutie en ascentie proces
Soms doet het zoveel pijn dat het voelt als een boosaardig abces
Met natuurlijke kruiden en edelstenen probeer ik het allemaal in goede banen te leiden
In de hoop dat het mij eens zal gaan bevrijden

Dat de vele aardse sluiers die nu nog voor mij hangen zullen gaan verdwijnen
Dat ik eindelijk met mezelf zal komen in het reine
Ik vraag mijn begeleider Ramirez mij hierin te begeleiden
Om me zo uit de aardse 3D matrix te bevrijden

Ik wil door het universum heen reizen
Leven zonder allerlei benauwende eisen
Gewoon lekker mijn ongebreidelde ik zijn
Zonder allerlei drama en pijn

Individuele vrijheid is voor mij het hoogste goed
Ik ben bereid daarvoor te betalen met mijn eigen bloed
Iedere ziel heeft het recht om zichzelf ten volle te ontwikkelen
Om zichzelf tot in het diepst van zijn/haar ziel te prikkelen

Om het beste en mooiste uit jezelf naar boven te halen
Daarvoor zou niemand op wat voor manier dan ook moeten betalen
Wees wie je werkelijk wenst te zijn
En laat achter je alle wereldse drama en pijn

Wees in deze wereld een rebel
Maar leef zo gracieus als een libel
Volg de stem van je intuïtie
En negeer alle wereldse competitie

Leef met jezelf, je naasten en de natuur in harmonie
En leg alles wat onrecht is over de knie
Leer de lessen van het leven
En wees niet bang om jezelf helemaal te geven.

Peter Barkum © ® 03-11-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

Ierland

Inleiding

In 1982 ben ik met familie op vakantie geweest in Ierland. We kwamen met het vliegtuig aan op het vliegveld van Cork en zijn toen met een bus naar Limerick gereden waar een boot lag waar we mee de rivier de Shannon op zijn gevaren. Na een week varen en het bezoeken van tal van prachtige plaatsen langs de Shannon zijn we omgekeerd om weer in Limerick aan te komen. Vanaf het moment dat we in Ierland aankwamen voelde ik een band met het land en zijn inwoners. Even een stukje historie over Ierland.

Historie

Ierland (Iers: Éire, Engels: Ireland) is een Europees land dat ongeveer 80 procent van het gelijknamige eiland beslaat. De andere twintig procent van dit eiland behoort tot Noord-Ierland, een regio met ruime vorm van zelfbestuur, die tot het Verenigd Koninkrijk behoort.

Om het land van het eiland te onderscheiden wordt het vaak aangeduid als de Republiek Ierland (Iers: Poblacht na hÉireann, Engels: Republic of Ireland). Deze aanduiding heeft sinds 1949 de status van officiële beschrijving van het land. De officiële, protocollaire naam is echter, sinds 1937, kortweg Ierland.

Het land telt 5.011.102 (2017) inwoners op een oppervlakte van 69.825 km². In het noordoosten grenst de republiek aan Noord-Ierland, een deel van het Verenigd Koninkrijk, in het westen aan de Atlantische Oceaan, in het oosten aan de Ierse Zee en in het zuiden en zuidoosten aan de Keltische Zee en het Sint-Georgekanaal.

Het nationale symbool van Ierland is een Keltische harp, die ook op de Ierse euromunten afgebeeld staat. Maar ook wordt vaak de klaver (shamrock) gebruikt als nationaal symbool, onder meer door het nationale rugbyteam en de nationale vliegmaatschappij Aer Lingus.

Bron: Wikipedia

Vaarvakantie
De boot waar we op zaten hete Olga en toevallig is dat ook de naam van een nicht van mij. Het was een leuke boot met slaapplaatsen voor vijf personen al was het voor mij best moeilijk aangezien ik nogal lang ben. Ik kon dus niet languit staan of slapen op de boot. Wat ik me ook nog goed kan herinneren is de vele regen die er viel. Mijn oom klaagde daarover omdat die daardoor geen foto’s kon maken. Maar ik genoot met volle teugen van ieder stukje Ierland. Op een avond waren we in een stadje in een pub snooker aan het spelen. Een prachtig Iers meisje moedigde mij steeds aan. Mijn neefje probeerde mij met haar te koppelen maar omdat ik wist dat ik haar weer moest verlaten “we zouden immers de volgende dag weer doorvaren” ben ik er niet op ingegaan, ik vond dat niet fair. Maar ondanks alles is dat meisje altijd in mijn hoofd blijven hangen, vaak heb ik mij afgevraagd wat er van haar geworden is? Is ze getrouwd en heeft ze kinderen gekregen? Ik weet nog dat ze een mooie Ierse naam had maar wat die was weet ik niet meer.

De volgende dag voeren we naar een volgende plaats. De dag ervoor hadden we zitten vissen en we hadden deze vissen op het dek in een emmer laten staan. Toen we de volgende dag in de emmer keken was alle vis verdwenen, opgegeten door de meeuwen. We moesten die dag over een heel groot meer varen waar het bijna altijd stormde. Mijn tante had was op het dek hangen en er geen erg ingehad dat het daar stormde. En floep, daar ging de lievelingsbroek van mijn neef. Ik moest lachen waardoor mijn neef boos werd en mij aanviel. “Hij was toen heel mode bewust dus zijn kleren waren hem heilig”. Voor mij was het een soort van genoegdoening door het universum voor alle ellende die hij en zijn broertje mij hadden aangedaan. Mijn oom “zijn vader” kwam tussen ons beiden en gaf mij een klap voor mijn kop. Vanaf dat moment keerde ik me nog meer dan gewoonlijk naar binnen en focuste me vooral op de schoonheid die Ierland is. De heuvels, de dalen, de natuur en alles wat erop groeit. De vele vogels die er rond vliegen en de dieren die naar de Shannon kwam om water te drinken.

Nog steeds denk ik “ondanks alles wat er toen in familie kring is gebeurd” met heel veel liefde terug aan het schone Ierland. Daar zou ik best nog weleens naartoe terug willen gaan. Genieten van de prachtige natuur, de warmte van de vele gezellige pubs die er zijn te vinden en natuurlijk een patatje met azijn eten. Ik heb toen in Ierland cheese union chips leren kennen, dat hadden wij hier toen nog niet. Ik heb daar ook Come on Eileen van Dexy’s Midnight Runners leren kennen, dat was hier toen ook nog niet bekend. Ik kende wel wat Ierse muzikanten zoals U2, Clannad, Bob Geldof, Van Morrison, Johnny Logan, The Dubliners en wielrenner Stephen Roche. Misschien in een volgend leven dat ik het schone Ierland mag bezoeken of misschien ga ik er dan wel wonen.

Peter Barkum © ® 03-11-2019
♥