Het zijn moeilijke en vermoeiende tijden waarin we op het moment verkeren. Ik kan het astrologisch gezien allemaal wel verklaren maar wat schieten we ermee op? We moeten of we het nu wel of niet willen gewoon doorheen. Door de zure appel heen bijten heet dat. Donderdag gingen bij mij alle seinen even op rood “ik hou van die kleur” en had ik het even met alles gehad. Naast dat ik dagelijks allerlei lichamelijk pijnen heb was ook de temperatuur van mijn humeur gedaald tot ver beneden het vriespunt.
Een gevoel van nutteloosheid, eenzaamheid en verdriet overmande me en zoals gezegd, de astrologie werkte ook niet mee. Er werd gretig in mijn wonden gepord “Cheiron” en de Maan deed daar ook nog een schepje bovenop. Mijn Mars staat op het moment in mijn minst favoriete teken Schorpi-oen, een nuttig teken daar niet van maar ik ontwijk het liever. Ik ken mijn eigen fouten en tekortkomingen en heb daar Schorpi-oen niet voor nodig omdat met hun prikstaart nog even duidelijk te maken.
Maar goed, het is zoals het is en we moeten hoe dan ook voort. Vandaag vrijdag was gelukkig een betere dag voor me met wat minder pijn, een redelijk goed humeur “boven het vriespunt” en ik kreeg vandaag ook nog een leuk telefoontje van een lieve vriendin die me miste op FB. Ik heb vandaag een begin gemaakt met iets wat ik al heel lang wilde doen, de luxaflex schoonmaken. Een ongelofelijk rot werkje maar dat moet ook gebeuren. Dit weekend wil ik de Yule versieringen gaan ophangen maar daarvoor moet er eerst even stevig gepoetst worden. Moet ook de ramen zemen zag ik dus druk, druk, druk.
Peter Barkum © ® 29-11-2019
♥
