De nacht van donderdag op vrijdag, ik weet niet wat ik in mijn slaap allemaal heb gedaan of waar ik ben geweest maar toen ik wakker werd voelde ik me geradbraakt. Eenmaal wakker en mijn ochtendritueel afgewerkt naar de markt in Arnhem gegaan om een lekker visje te snoepen, daarna door naar Ikea. Ik had op de site 9292 gekeken welke bus ik moest hebben en waar ik moest uitstappen. Nou die site kan wat mij betreft bij het grofvuil. Volgens de site moest ik uitstappen bij de halte Velperbroek en dan was het nog 13 minuten lopen. Nou vergeet het maar, ik heb anderhalf uur gelopen en toen was ik pas bij Ikea Duiven. Was wel een lekkere wandeling al is het wel veel herrie daar bij de A12.
Ik was niet zomaar naar IKEA Duiven gegaan maar met een missie. In 2009 had ik daar een hoofdkussen gekocht voor mijn leunstoel. Het kussen wat ik nu heb daar is de hoes van versleten dus wilde ik weten of ze een nieuwe voor me hadden. Helaas wordt deze niet meer gemaakt en is dus uit het assortiment. Balen dus, nu moet ik iemand zien te vinden die kan naaien. Dan haal ik een stukje stof en kan het gat wat er nu inzit worden weggewerkt.
De terugweg van Ikea naar huis ging overigens een stuk soepeler dan de heenweg. Er rijdt daar een bus naar station Westervoort, daar kun je dan weer overstappen op de bus naar Arnhem en daar weer overstappen op de bus naar Heelsum waar ik mijn fiets had staan. Op station Westervoort zag ik een klein meisje met rode haren dat daar stond met haar vader en moeder. Het meisje stak haar handje naar me op en ik deed hetzelfde terug. De moeder keek verbaasd en vroeg waar ik haar dochter van kende? Ik zeg, onze zielen herkende elkaar niets meer en niets minder. Ze is heel spiritueel. Ja dat wist de moeder wel.
Bij Ikea heb ik overigens nog theelichtjes meegenomen en een kleine rode emmer waar ik in december mijn Yule boompje in ga zetten. Wat ik me overigens nog afvroeg toen ik bij Ikea was, waarom die winkels zo belachelijk groot zijn geworden? Vroeger was het een kleine gezellige winkel waar je kon vinden wat je nodig had. En nu is het een belachelijk grote winkel waar ze zoveel hebben dat je door de bomen het bos niet meer kunt zien en ze ook niet meer hebben wat je wilt. Maar goed, ik wil ook niet zoveel hebben als de meeste mensen, alleen wat ik echt nodig heb.
Ik was niet zomaar naar IKEA Duiven gegaan maar met een missie. In 2009 had ik daar een hoofdkussen gekocht voor mijn leunstoel. Het kussen wat ik nu heb daar is de hoes van versleten dus wilde ik weten of ze een nieuwe voor me hadden. Helaas wordt deze niet meer gemaakt en is dus uit het assortiment. Balen dus, nu moet ik iemand zien te vinden die kan naaien. Dan haal ik een stukje stof en kan het gat wat er nu inzit worden weggewerkt.
De terugweg van Ikea naar huis ging overigens een stuk soepeler dan de heenweg. Er rijdt daar een bus naar station Westervoort, daar kun je dan weer overstappen op de bus naar Arnhem en daar weer overstappen op de bus naar Heelsum waar ik mijn fiets had staan. Op station Westervoort zag ik een klein meisje met rode haren dat daar stond met haar vader en moeder. Het meisje stak haar handje naar me op en ik deed hetzelfde terug. De moeder keek verbaasd en vroeg waar ik haar dochter van kende? Ik zeg, onze zielen herkende elkaar niets meer en niets minder. Ze is heel spiritueel. Ja dat wist de moeder wel.
Bij Ikea heb ik overigens nog theelichtjes meegenomen en een kleine rode emmer waar ik in december mijn Yule boompje in ga zetten. Wat ik me overigens nog afvroeg toen ik bij Ikea was, waarom die winkels zo belachelijk groot zijn geworden? Vroeger was het een kleine gezellige winkel waar je kon vinden wat je nodig had. En nu is het een belachelijk grote winkel waar ze zoveel hebben dat je door de bomen het bos niet meer kunt zien en ze ook niet meer hebben wat je wilt. Maar goed, ik wil ook niet zoveel hebben als de meeste mensen, alleen wat ik echt nodig heb.
Peter Barkum © ® 25-10-2019
♥
