On my way up

Lyrics Brian May - On my way up - from the album Another World. © ® 1998

De afgelopen dagen zijn niet gemakkelijk geweest. Steeds weer moest ik worstelen of in gevecht gaan met de vele energieën en demonen uit mijn eigen roerige verleden. Sommige kwamen nog even boven drijven omdat ik ze destijds niet voldoende had afgestoft of omdat ik de les niet geheel had geleerd. Wie denkt dat spiritueel en hoog gevoelig zijn leuk of een pretjes is zit er flink naast. Het is 24/7 keihard werken waarmee ik niemand van zijn/haar spirituele pad wil weghouden, maar weet waar je aan begint, er is geen weg terug als je er eenmaal aan bent begonnen.

Afgelopen middag op energetisch niveau een goed gesprek gehad met mijn begeleider, beschermengel en goede vriend Ramirez. Wat zou ik toch zonder hem moeten? Maar om een lang gesprek kort te maken, hij zei dat ik mezelf maar weer eens een schop onder mijn kont moest geven en dat heb ik dus maar gedaan. Vertrouwen op mijn intuïtie en heel dichtbij mezelf blijven de komende tijd. Zeker nu allerlei planeten de kosmische spanning naar een hoogtepunt aan het opdrijven zijn. Zal ik ze even allemaal opnoemen? Het is best wel spannend wat er allemaal gaande is, daar hoef je echt geen journaal voor te kijken of de courant te lezen.

Nou daar gaat die. Mercurius “planeet van de communicatie” is op 31-10 retrograde gegaan. Dit betekend dus dat de communicatie stroef verloopt tot ongeveer 21-11. Bovendien staat Mercurius in het sterrenbeeld en waterteken Schorpioen wat voor vele best een duister sterrenbeeld is. Mercurius maakt op het moment ook een sextiel met onruststoker Pluto die weer in Steenbok staat. Dan door naar de god van de oorlog Mars. Die staat op het moment in Weegschaal en loopt langzaam naar Schorpioen die die op 19-11 in zal gaan. Mars staat op het moment square Pluto, in oppositie naar zijn zusterplanetoïde Eris “die in Ram staat” en zal vanaf 19-11 ook nog eens oppositie Uranus “die in Stier staat en retrograde is” staan. Mars, Pluto, Uranus en Eris zijn de perfecte cocktail voor explosieve dingen. Mars is de god van de oorlog, Pluto is confronterend, Uranus staat voor plotselinge verandering en Eris staat voor tweedracht en strijd. Is het dan allemaal kommer en kwel zult u zich misschien afvragen? Nee, de andere planeten doen hun best om alles in zo goed mogelijke banen te leiden. Op het moment houdt Venus (in Boogschutter) “godin van de liefde” Uranus nog een beetje in bedwang, Jupiter (in Boogschutter) en Neptunus (in Vissen) doen hun best met Mars en Saturnus “planeet van orde en gezag in Steenbok” probeert dus orde en gezag te handhaven en staat oppositie zuidelijke maansknoop “de zuidelijke maansknoop symboliseert het verleden, oude patronen en gedragswijzen”. Al deze planeten hebben invloed op hoe wij ons voelen en gedragen en afhankelijk van waar ze in je geboortehoroscoop en in welke huizen ze staan kunnen ze dus een stevig stempel drukken op je doen, laten en voelen. Zo zijn Mars, Cheiron, de maan en de zon van groot belang voor mij maar dat kan bij iemand anders dus weer bijv. Mercurius, Jupiter of Pluto zijn.

Terug naar mezelf, ik moest mezelf dus een schop onder mijn kont geven en dat is gelukt in gedachten. Fysiek lukt me dat niet meer, ik ben een stijve hark. Ben ik eigenlijk altijd geweest, ik ben nooit een sportief type geweest maar een schop onder mijn kont lukte vroeger nog wel. Zoals ik al vaker heb geschreven heb ik geen dromen of wensen, ik loop hier een beetje doelloos rond en dat frustreert me vaak. Ik wil weten waar ik naartoe ga maar op de een of andere manier kan ik daar niet achter komen. Door die frustratie heb ik ook minder zin om andere dingen te doen zoals in de tuinwerken of andere klussen die in en om het huis moeten worden gedaan. Daardoor raak ik dus steeds in een visuele cirkel waar het moeilijk uitkomen is. Ik doe dus vaak niet meer op een dag dan wat mijn automatische piloot toelaat. Dat is voor mezelf zorgen, boodschappen doen, eten maken en de afwas en dan heb je het wel gehad. Heel vaak moet ik mezelf dwingen om buiten het programma van de automatische piloot om te gaan en te gaan wandelen, of dingen te doen die mensen aan me hebben gevraagd zoals een horoscoop maken of een tarotlegging voor ze doen. Vroeger ging ik ook nog weleens bij mensen hun huis energetisch schoonmaken maar dat is alweer een tijdje geleden. Ik zou ook best wel bij mijn vriendinnen en zielenzusters op bezoek willen gaan maar de reis is vaak te zwaar voor mij. Ik krijg dan teveel prikkels binnen waardoor ik overprikkeld raak.

Maat goed, ik ben dus weer aan mijn weg omhoog begonnen, de hel heb ik wel weer even gezien. Het zal allemaal nog best moeilijk zijn zeker met de huidige planeetstanden maar ik heb voor hetere vuren gestaan in mijn leven. Dus hop, op het denkbeeldige paard en in gestrekte draf voorwaarts.

Peter Barkum © ® 05-11-2019
♥

Gebed van leven

Honderdduizend mega volt aan kosmische energieën razen door mij heen
Ze gaan werkelijk door spieren, pezen, merg en been
Iedere cel in mijn lichaam wordt geraakt
Ze worden als het ware gekraakt

Het is onderdeel van het evolutie en ascentie proces
Soms doet het zoveel pijn dat het voelt als een boosaardig abces
Met natuurlijke kruiden en edelstenen probeer ik het allemaal in goede banen te leiden
In de hoop dat het mij eens zal gaan bevrijden

Dat de vele aardse sluiers die nu nog voor mij hangen zullen gaan verdwijnen
Dat ik eindelijk met mezelf zal komen in het reine
Ik vraag mijn begeleider Ramirez mij hierin te begeleiden
Om me zo uit de aardse 3D matrix te bevrijden

Ik wil door het universum heen reizen
Leven zonder allerlei benauwende eisen
Gewoon lekker mijn ongebreidelde ik zijn
Zonder allerlei drama en pijn

Individuele vrijheid is voor mij het hoogste goed
Ik ben bereid daarvoor te betalen met mijn eigen bloed
Iedere ziel heeft het recht om zichzelf ten volle te ontwikkelen
Om zichzelf tot in het diepst van zijn/haar ziel te prikkelen

Om het beste en mooiste uit jezelf naar boven te halen
Daarvoor zou niemand op wat voor manier dan ook moeten betalen
Wees wie je werkelijk wenst te zijn
En laat achter je alle wereldse drama en pijn

Wees in deze wereld een rebel
Maar leef zo gracieus als een libel
Volg de stem van je intuïtie
En negeer alle wereldse competitie

Leef met jezelf, je naasten en de natuur in harmonie
En leg alles wat onrecht is over de knie
Leer de lessen van het leven
En wees niet bang om jezelf helemaal te geven.

Peter Barkum © ® 03-11-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

Ierland

Inleiding

In 1982 ben ik met familie op vakantie geweest in Ierland. We kwamen met het vliegtuig aan op het vliegveld van Cork en zijn toen met een bus naar Limerick gereden waar een boot lag waar we mee de rivier de Shannon op zijn gevaren. Na een week varen en het bezoeken van tal van prachtige plaatsen langs de Shannon zijn we omgekeerd om weer in Limerick aan te komen. Vanaf het moment dat we in Ierland aankwamen voelde ik een band met het land en zijn inwoners. Even een stukje historie over Ierland.

Historie

Ierland (Iers: Éire, Engels: Ireland) is een Europees land dat ongeveer 80 procent van het gelijknamige eiland beslaat. De andere twintig procent van dit eiland behoort tot Noord-Ierland, een regio met ruime vorm van zelfbestuur, die tot het Verenigd Koninkrijk behoort.

Om het land van het eiland te onderscheiden wordt het vaak aangeduid als de Republiek Ierland (Iers: Poblacht na hÉireann, Engels: Republic of Ireland). Deze aanduiding heeft sinds 1949 de status van officiële beschrijving van het land. De officiële, protocollaire naam is echter, sinds 1937, kortweg Ierland.

Het land telt 5.011.102 (2017) inwoners op een oppervlakte van 69.825 km². In het noordoosten grenst de republiek aan Noord-Ierland, een deel van het Verenigd Koninkrijk, in het westen aan de Atlantische Oceaan, in het oosten aan de Ierse Zee en in het zuiden en zuidoosten aan de Keltische Zee en het Sint-Georgekanaal.

Het nationale symbool van Ierland is een Keltische harp, die ook op de Ierse euromunten afgebeeld staat. Maar ook wordt vaak de klaver (shamrock) gebruikt als nationaal symbool, onder meer door het nationale rugbyteam en de nationale vliegmaatschappij Aer Lingus.

Bron: Wikipedia

Vaarvakantie
De boot waar we op zaten hete Olga en toevallig is dat ook de naam van een nicht van mij. Het was een leuke boot met slaapplaatsen voor vijf personen al was het voor mij best moeilijk aangezien ik nogal lang ben. Ik kon dus niet languit staan of slapen op de boot. Wat ik me ook nog goed kan herinneren is de vele regen die er viel. Mijn oom klaagde daarover omdat die daardoor geen foto’s kon maken. Maar ik genoot met volle teugen van ieder stukje Ierland. Op een avond waren we in een stadje in een pub snooker aan het spelen. Een prachtig Iers meisje moedigde mij steeds aan. Mijn neefje probeerde mij met haar te koppelen maar omdat ik wist dat ik haar weer moest verlaten “we zouden immers de volgende dag weer doorvaren” ben ik er niet op ingegaan, ik vond dat niet fair. Maar ondanks alles is dat meisje altijd in mijn hoofd blijven hangen, vaak heb ik mij afgevraagd wat er van haar geworden is? Is ze getrouwd en heeft ze kinderen gekregen? Ik weet nog dat ze een mooie Ierse naam had maar wat die was weet ik niet meer.

De volgende dag voeren we naar een volgende plaats. De dag ervoor hadden we zitten vissen en we hadden deze vissen op het dek in een emmer laten staan. Toen we de volgende dag in de emmer keken was alle vis verdwenen, opgegeten door de meeuwen. We moesten die dag over een heel groot meer varen waar het bijna altijd stormde. Mijn tante had was op het dek hangen en er geen erg ingehad dat het daar stormde. En floep, daar ging de lievelingsbroek van mijn neef. Ik moest lachen waardoor mijn neef boos werd en mij aanviel. “Hij was toen heel mode bewust dus zijn kleren waren hem heilig”. Voor mij was het een soort van genoegdoening door het universum voor alle ellende die hij en zijn broertje mij hadden aangedaan. Mijn oom “zijn vader” kwam tussen ons beiden en gaf mij een klap voor mijn kop. Vanaf dat moment keerde ik me nog meer dan gewoonlijk naar binnen en focuste me vooral op de schoonheid die Ierland is. De heuvels, de dalen, de natuur en alles wat erop groeit. De vele vogels die er rond vliegen en de dieren die naar de Shannon kwam om water te drinken.

Nog steeds denk ik “ondanks alles wat er toen in familie kring is gebeurd” met heel veel liefde terug aan het schone Ierland. Daar zou ik best nog weleens naartoe terug willen gaan. Genieten van de prachtige natuur, de warmte van de vele gezellige pubs die er zijn te vinden en natuurlijk een patatje met azijn eten. Ik heb toen in Ierland cheese union chips leren kennen, dat hadden wij hier toen nog niet. Ik heb daar ook Come on Eileen van Dexy’s Midnight Runners leren kennen, dat was hier toen ook nog niet bekend. Ik kende wel wat Ierse muzikanten zoals U2, Clannad, Bob Geldof, Van Morrison, Johnny Logan, The Dubliners en wielrenner Stephen Roche. Misschien in een volgend leven dat ik het schone Ierland mag bezoeken of misschien ga ik er dan wel wonen.

Peter Barkum © ® 03-11-2019
♥

Woelige tijden I

Al enige jaren bevinden wij ons in woelige tijden. Tijden waarin veel gebeurd op fysiek en energetisch niveau. De wereld is in een rap tempo aan het veranderen en wat vandaag in is kan morgen alweer uit zijn. Mensen trouwen en scheiden weer, mensen gaan werken en verliezen hun baan omdat die is geëxporteerd naar een laag loonland. Prijzen van producten stijgen in een rap tempo en iedereen die ergens bij wil horen doet moeite om het allemaal bij te benen, maar ondertussen steken ze zichzelf steeds dieper in allerlei schulden. Oorlogen en andere gewapende conflicten verscheuren deze wereld nog steeds. De handel in drugs en mensen is sinds het jaar 2000 met 400% toegenomen en hoewel overheden hun best doen lijkt er geen einde aan deze praktijken te komen, sterker nog, ze worden alleen maar erger.

En niet alleen deze zaken lijken erger te worden, ook met dat natuur en het milieu gaat het nog steeds niet goed. Duizenden hectaren bossen verdwijnen als sneeuw voor de zon, duizenden diersoorten die moeten vrezen voor hun voortbestaan en ondanks allerlei inspanningen van overheden, bedrijven en particulieren neemt ook de vervuiling van deze prachtige planeet nog steeds toe. Gevangen vissen die hun maag vol hebben met plastic resten, iets wat je ook terugziet bij andere diersoorten inclusief de mens. We hebben zoveel plastic geproduceerd dat we de gehele aarde 1 miljoen keer kunnen inpakken en de maan 2,5 miljoen keer.

Ik zie het allemaal met lede ogen aan en vraag me vaak af, wat doe ik hier nog? Hier wil ik helemaal niet bij horen. Iedere boom die wordt gekapt doet mij pijn. Als ik zie hoe de mensheid voor de gek wordt gehouden door hun eigen regeringen, banken, big pharma en bedrijven, als ik zie hoever de mens van zijn natuurlijke habitat is komen af te staan, en dan bedoel ik de natuur. Eens was de mens een liefdevol wezen dat leefde in harmonie met het universum en de natuur. Nu is het een hebzuchtig roofdier dat alles kaal plundert en vele zijn bereid om over lijken te gaan. De mens is totaal gefocust op het verzamelen van zoveel mogelijk “nutteloze” materiële zaken waaronder geld, geld is immers macht. Maar in zijn verzamelwoede heeft de mens niet in de gaten dat het zijn eigen bestaan ook op het spel zet, of misschien ook wel en speelt het graag Russisch roulette. Hoe het ook zij, vroeg of laat gaan wij dit spel verliezen en is er geen redden meer aan. Sommige wetenschappers voorspellen al dat wij als mensheid het jaar 2030 niet gaan halen, dit houdt dus in dat we nog ongeveer 10 jaar hebben te gaan.

10 jaar, dat zal je overigens niet in de reguliere media lezen. Immers, dat zou paniek kunnen veroorzaken onder de massa en daar zijn de elite heel bang voor. Als de massa eenmaal in beweging gaat komen is er voor de elite geen houden meer aan en zouden er heel veel schandalen aan het licht kunnen komen. Schandalen over fraude, machtsmisbruik, pedofilie, manipulatie en intimidatie. Heel veel mensen zijn “helaas” goedgelovig en denken dat veel dingen vanzelf gebeuren, dat alles zomaar komt aanwaaien wanneer het daar tijd voor is en dat je regeringen, banken en bedrijven kunt vertrouwen. Maar dat is dus niet zo. Achter alles zit een filosofie en een verdienmodel. En zij die dat spel doorzien “zoals ik” worden gemeden, geridiculiseerd of in het ergste geval zelfs geïntimideerd.

Zo werkte ik zo’n 13 jaar geleden bij een Nederlandse politieke partij en daar had ik een bijnaam gekregen, ongeleid projectiel. Waarom had ik die bijnaam? Omdat ik weigerde om de hete brei heen te draaien en me aan allerlei belachelijke politieke en partij protocollen te houden. Ik was recht door zee en zei waar het op stond. Ik zat daar immers niet voor mezelf maar voor mijn mede burgers. Ik heb er nooit ene cent aan verdiend, sterker nog, ik moest er geld op toeleggen. Maar met die bijnaam wilde men mij ridiculiseren en intimideren. Maar geheel tegen hun verwachting in droeg ik die bijnaam als geuzenaam, ik was er trots op. Ik heb ze toen ook recht door zee gezegd dat ik hun “politieke” spelletjes doorzag en niet onder de indruk was. Voor vele was het dan ook een opluchting toen ik in 2007 plots vertrok “ik had een zware burn-out”. Sindsdien heb ik me teruggetrokken uit de maatschappij en kijk van een afstand toe hoe deze eens zo mooie wereld naar de donder gaat.

Peter Barkum © ® 27-10-2019
♥

Dagje uit

De nacht van donderdag op vrijdag, ik weet niet wat ik in mijn slaap allemaal heb gedaan of waar ik ben geweest maar toen ik wakker werd voelde ik me geradbraakt. Eenmaal wakker en mijn ochtendritueel afgewerkt naar de markt in Arnhem gegaan om een lekker visje te snoepen, daarna door naar Ikea. Ik had op de site 9292 gekeken welke bus ik moest hebben en waar ik moest uitstappen. Nou die site kan wat mij betreft bij het grofvuil. Volgens de site moest ik uitstappen bij de halte Velperbroek en dan was het nog 13 minuten lopen. Nou vergeet het maar, ik heb anderhalf uur gelopen en toen was ik pas bij Ikea Duiven. Was wel een lekkere wandeling al is het wel veel herrie daar bij de A12.

Ik was niet zomaar naar IKEA Duiven gegaan maar met een missie. In 2009 had ik daar een hoofdkussen gekocht voor mijn leunstoel. Het kussen wat ik nu heb daar is de hoes van versleten dus wilde ik weten of ze een nieuwe voor me hadden. Helaas wordt deze niet meer gemaakt en is dus uit het assortiment. Balen dus, nu moet ik iemand zien te vinden die kan naaien. Dan haal ik een stukje stof en kan het gat wat er nu inzit worden weggewerkt.

De terugweg van Ikea naar huis ging overigens een stuk soepeler dan de heenweg. Er rijdt daar een bus naar station Westervoort, daar kun je dan weer overstappen op de bus naar Arnhem en daar weer overstappen op de bus naar Heelsum waar ik mijn fiets had staan. Op station Westervoort zag ik een klein meisje met rode haren dat daar stond met haar vader en moeder. Het meisje stak haar handje naar me op en ik deed hetzelfde terug. De moeder keek verbaasd en vroeg waar ik haar dochter van kende? Ik zeg, onze zielen herkende elkaar niets meer en niets minder. Ze is heel spiritueel. Ja dat wist de moeder wel.

Bij Ikea heb ik overigens nog theelichtjes meegenomen en een kleine rode emmer waar ik in december mijn Yule boompje in ga zetten. Wat ik me overigens nog afvroeg toen ik bij Ikea was, waarom die winkels zo belachelijk groot zijn geworden? Vroeger was het een kleine gezellige winkel waar je kon vinden wat je nodig had. En nu is het een belachelijk grote winkel waar ze zoveel hebben dat je door de bomen het bos niet meer kunt zien en ze ook niet meer hebben wat je wilt. Maar goed, ik wil ook niet zoveel hebben als de meeste mensen, alleen wat ik echt nodig heb.

Peter Barkum © ® 25-10-2019

♥

Sis Lia

 

Woensdag 24 oktober 2018. Ik ben die dag in Duitsland geweest om te winkelen. Als ik 's avond thuis kom zet ik geheel tegen de gewoonte in mijn pc niet aan. Ik pak mijn in Duitsland gekochte spullen uit en ga eten klaar maken. Na het eten val ik zoals gewoonlijk in slaap. Rond halfacht zet ik de pc aan en zie berichten staan van mijn zielenzusters Mia en Meggie. Beiden vertellen ze me dat onze zielenzus Lia is overleden.

Het was alsof ik een harde klap in mijn gezicht kreeg. Hoe was dit in hemelsnaam mogelijk? Ja ze was ziek, ze had een griepje, dat had ze wel vaker maar verder was er niets aan de hand en ze zat nog vol met plannen, zoals het schrijven van haar tweede boek. Ik had haar 21 oktober nog gesproken via de chat over een gezamenlijke passie van ons, oude geologie in Afrika. Zodra ze beter was zou ze het stuk wat ik haar had toegezonden gaan lezen.

Dagen lang was het enigste wat ik over haar heen gaan kon zeggen, bizar. Ze had vaak tegen me gezegd dat ze 78 jaar zou worden maar het universum dacht daar dus anders over en riep haar vorig jaar terug naar de bron. Nog steeds kan ik het niet helemaal bevatten maar ik heb altijd moeite gehad met mensen die ik lief heb die overlijden. Ik heb er al zovele zien gaan. Ik heb het afgelopen jaar veel aan haar gedacht en ook regelmatig haar aanwezigheid bij me gevoeld. En terwijl ik dit schrijf voel ik haar aanwezigheid ook. Dear sis, ik weet dat je gelukkig bent aan de andere kant van de sluier en wie weet komen we elkander nog eens tegen als ik daar ook ben. 
Je bro Peter. 💞 🙏🏻

Peter68 © ® 24-10-2019
♥

Mars square Saturnus

Ik voel me vandaag stront vervelend en heel rebels. ✊ Dus maar even gekeken wat daar de oorzaak van zou kunnen zijn. Ik zag dat Mars square Saturnus is komen te staan en de maan “ook in square” deed daar ook nog even een duit in het zakje. Mars is de god van de oorlog en Saturnus is de planeet van orde en gezag, dat botst dus heel erg, zeker bij mij. Ik moet niets hebben van orde en gezag, ik bepaal voor mezelf wel hoe, wat en waar. Mars staat ook nog altijd oppositie Cheiron en komende week komt Pluto ook nog eens square Mars te staan. Pluto “hoewel de kleinste planeet” is een enorme onruststoker en kan er zomaar weer eens voor zorgen dat ik Pluto weer mag gaan kraken. Dat wil zeggen onverwerkte stukken uit dit of vorige levens. Het kunnen dus vier onrustige weken worden tenzij ik hier op een goede en snelle manier doorheen weet te komen.

Ik hoop dat van harte, over een maand gaat Mars “mijn belangrijkste planeet” namelijk Schorpi-oen in. En hoewel ik de voordelen van Schorpioen best in zie ben ik er absoluut geen fan van. Schorpioen en Ram zijn een zeer slechte combinatie en ik heb in mijn leven al heel wat aanvaringen gehad met Schorpioenen dus die ga ik liever uit de weg. Ik dans liever met een Tweeling, Kreeft, Steenbok of een Maagd en speel liever met een Leeuw, Ram of Boogschutter. Maar goed, ik moet dus weer zoeken en diep graven in mezelf om te achterhalen wat er in dit of vorig leven mis is gegaan. Zal weer een hele toer worden en eerlijk gezegd heb ik er weinig zin in, ik ben een beetje klaar met al die oude rommel en zou wensen dat er eens wat leuke nieuwe dingen gingen gebeuren. Dingen waar ik mijn tanden in kan zetten en te vuur en te zwaard ⚔ voor kan vechten. Vechten ja, hoewel ik doodmoe ben ben en blijf ik een soort van ridder al is het dan niet op een paard maar toch. Goed, daar gaan we. AANVALLEN!!!!!

Peter Barkum © ® 20-10-2019
♥

Het kind in mij

Spelen met water
Genieten van het geklater
De stroming leiden
Zodat het snel naar de zee kan glijden

Staren naar het vuur
Het liefst op een nachtelijk uur
Oude gevoelens en gedachtes laten verbranden
Om mezelf te bevrijden en zo in nieuwe energieën te belanden

De wind woest door mijn haren
Ik laat haar razen en niet bedaren
Ik laat haar mijn aura opschonen
Zodat ik me weer kan vertonen

Met mijn handen wroet ik door de grond
Als een nieuwsgierig kind stop ik het in mijn mond
Ik wil haar proeven en voelen
Haar door mijn lichaam heen laten kroelen

De vier elementen die me zo dierbaar zijn
Ik speel graag met ze, ze doen mij geen pijn
Ze zijn een deel van mijn bestaan
En helpen mij bepaalde wegen te gaan

Soms moedigen ze mij aan
Soms laten ze mij even stil staan
Helpen mij met het ordenen van mijn gedachten
Ja, ze helpen mij met de waanzin te ontkrachten

Spelend wandel en ren ik zo door dit aardse leven
En samen met de elementen kan ik veel van mezelf geven
Energieën blokkeren of sturen
En zo beleef ik dus vele mooie en leuke avonturen.

Peter Barkum © ® 20-10-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

De vrije school / The free school

St.Michaël de draak

Het klinkt misschien vreemd maar ik begin steeds meer in te zien waarom mijn vader mij in 1976 naar de vrije school stuurde en niet naar een gewone school. De vrije school waar werd onderwezen naar de leringen van Duits filosoof Rudolf Steiner. Wat ik daar allemaal heb geleerd daar heb ik nu nog steeds profijt van, dit in tegenstelling tot wat ik op andere scholen daarna heb geleerd. Wat ik op de vrije school heb geleerd is me allemaal bij gebleven en wat ik op andere scholen heb geleerd helemaal niet.

Als kind vond ik het allemaal heel vreemd. We kregen op een hele andere manier les dan op de school waar ik voor de Vrije school op zat. We kregen een periode rekenen, taal, geschiedenis en aardrijkskunde. Een periode duurde vier weken. Naast die periode van vier weken kregen we handenarbeid "hout en koper bewerking", we leerden naaien, breien en haken maar ook koken, euritmie, filosofie, mythologie en metselen. Ook kregen we onderwijs in sterrenkunde, natuurkunde, toneelspelen en muziekles.

Maar dat was niet alles. We vierde ook feesten die ik niet kende zoals St.-Maarten, St. Michaël en St.Jansdag. Het was toen dat ik voor het eerst in contact kwam met oude reeds vergeten feestdagen van de Kelten. Op 31 oktober vierde we Samhain en op 21 december was er de spiraal van dennentakken waar we allemaal een kaarsje in mochten aansteken. Dat was dus het Yule feest en we speelden dan ook een toneelstuk.

Rudolf Steiner

Nu ik me dit allemaal begin te realiseren ben ik mijn vader nog meer dankbaar dat hij mij naar de vrije school heeft gestuurd dan ik al was. Hoewel ik mijn vader en zusje in die tijd enorm heb gemist "ik woonde toen in een kindertehuis ver weg van huis" heb ik heel veel geleerd op de vrije school waar ik nu dus nog profijt van heb. De vrije school heeft mij gevormd in de mens die ik vandaag ben. De vrije school zorgde ervoor dat ik altijd een open gedachten heb gehouden, ze leerde me dat wij allemaal gelijk zijn ongeacht afkomst, ras, geloof of sekse. Het leerde mij ook dat er een balans moet zijn tussen mens en natuur net als dat je met jezelf altijd in balans moet zijn.

Mijn vader in in 2000 overleden maar alsnog, dank dat u mij naar de vrije school stuurde en niet naar een gewone school. Het heeft mijn leven enorm verrijkt en heeft mij gevormd tot de mens die ik vandaag ben. En met die persoon die ik nu ben, ben ik heel content.

Peter Barkum © ® 16-10-2019
♥

The free school

St.Michael and the dragon

It may sound strange, but I am beginning to see why my father sent me to free school in 1976 and not to a regular school. The free school where the teachings of German philosopher Rudolf Steiner were taught. What I have learned there, I still benefit from it, contrary to what I learned at other schools afterwards. What I learned at the free school has all stayed with me and what I have learned at other schools not at all.

As a child I found it all very strange. We were taught in a completely different way than at the school I attended before the Free School. We were given a period of arithmetic, language, history and geography. A period lasted four weeks. In addition to that four-week period, we received manual work "wood and copper processing", we learned to sew, knit and crochet, but also to cook, eurhythmic, philosophy, mythology and bricklaying. We also received education in astronomy, physics, theatre and music lessons.

But that wasn't all. We also had celebrations that I did not know such as St.Maarten, St. Michael and St.Jansdag. It was then that I first came into contact with old, already forgotten, Celtic holidays. On October 31 we celebrated Samhain and on December 21 there was the spiral of pine branches in which we were all allowed to light a candle. So that was the Yule party and we played a theatre piece.

Now that I am starting to realize all this, I am even more grateful to my father for sending me to free school than I already was. Although I missed my father and sister enormously at the time "I was living in a children's home far away from home" I learned a lot at the free school which I now still benefit from. Free school shaped me in the person I am today. Free school ensured that I always kept an open mind, it taught me that we are all equal regardless of origin, race, religion or gender. It also taught me that there must be a balance between people and nature, just as you must always be in balance with yourself.

My father past away in 2000 but still, thank you for sending me to the free school and not to a regular school. It has greatly enriched my life and has shaped me into the person I am today. And with that person that I am now, I am very content.

Peter Barkum © ® 16-10-2019
♥

De klimaatverandering

Cyclussen
Ik heb in het verleden al heel wat stukken gewijd aan de klimaatverandering waar we midden in zitten. Dat doe ik nu dus weer omdat ik me enorm irriteer aan alle sprookjes die rond gaan op sociale media en in de mainstream media. Laat ik even voorop stellen dat ik geen ontkenner ben van klimaatverandering. Klimaatverandering is een voldongen feit waar we niet omheen kunnen. Maar, in tegenstelling tot wat de mainstream media en wetenschap ons probeert wijs te maken steekt klimaatverandering geheel anders in elkaar. Klimaatsverandering is niet iets van de laatste jaren of decennia, klimaatverandering is al 20.000 jaar gaande. Klimaatverandering is ook niet te stoppen zoals men ons probeert wijs te maken, het is onderdeel van de natuurlijke aardse cyclus. Alles in het heelal heeft een cyclus. Zo draait de zon om de 11 jaar zijn magnetische polen om, de aarde doet dat ongeveer om de 780.000 jaar over en zo zijn er nog heel veel cyclus op te noemen die dus puur natuurlijk zijn.

Het oude Europa
De klimaatverandering op aarde is dus ook een cyclus en de huidige cyclus is tussen de 20.000 en 30.000 jaar gaande. Op het kaartje kun je zien hoe Europa er 16.000 jaar geleden uit heeft gezien. Je kunt zien dat er geen Noordzee was maar dat er tussen het huidige Nederland en Groot-Brittannië nog een land lag, Doggerland genaamd. De naam Doggerland is overigens pas veel later toegevoegd. Wat er van Doggerland over is, is de Doggerbank, een ophoging van zand in de Noordzee. Maar vanuit wetenschappelijk onderzoek van de Noordzee is duidelijk geworden dat er vroeger bomen hebben gestaan en dat er mensen en dieren leefde. Door Doggerland liepen ook vele rivieren waaronder de Thames en de Rijn die uitkwamen in de Atlantische Oceaan in wat wij nu het kanaal noemen.

Het oude Europa 16.000 jaar geleden.

Door het smelten van het ijs waarmee Scandinavië bedekt lag ontstond de Noordzee en over een periode van duizenden jaren verdween Doggerland dus in de golven van de te ontstane Noordzee. En tegelijkertijd kwamen Groot-Brittannië en Ierland dus los te liggen van het Europese vasteland en ontstonden ook de Waddeneilanden in het Noorden van Nederland en de vele andere eilanden bij bijv. Schotland en Denemarken. Een puur natuurlijk proces dus waar geen mens iets mee te maken had. Dit jaar kwam er een Chinees wetenschappelijk rapport uit dat ook duidelijk liet zien dat de mens geen invloed heeft op de klimaatverandering, het was en is een natuurlijk proces dus werp die schuld die klimaatalarmlisten ons op de schouders proberen te leggen ver van u af. Toch gaat de mens niet geheel vrijuit. Wij zijn verantwoordelijk voor de vervuiling, het plunderen van alle natuurlijke grondstoffen en de ontbossing.

CO2
En om met het laatste “de ontbossing” te beginnen. We horen veel over CO2 gassen die er steeds meer zijn. Er worden hele projecten opgetuigd om CO2 te verminderen maar er wordt ook vies veel geld mee verdiend, immers alles op deze wereld is een verdienmodel. Van de zogenaamde gezondheidszorg, via het verbouwen van voedsel tot aan milieu maatregelen dus. Alles is geld. Wat wel gevaarlijk is zijn methaan gassen die nu nog opgeslagen liggen in o.a. de bevroren toendra’s van Siberië. Het is dus niet CO2 waar wij bang voor moeten zijn, CO2 is immers gemakkelijk te bestrijden door meer gewone bossen aan te leggen maar ook door Hennepbossen aan te leggen. Hennep kunnen we voor heel veel producten gebruiken. Van Hennep kunnen we meubel bouwen, plastic maken, kleding maken, toepassen in medicijnen, enz, enz.

Groenenomie
Zo’n 22 jaar geleden schreef ik een rapport voor D66 genaamd Groenenomie “een door mij verzonnen woord” waarin stond hoe we onze economie konden verduurzamen en groener konden maken. In dat rapport stond o.a. hoe we alledaagse producten konden hergebruiken en recyclen. Voordat ik dat rapport schreef had ik zo’n beetje alles gelezen wat los en vast zat, met heel veel mensen gesproken “van boeren, ambtenaren tot bestuurders” en onderzoek gedaan naar de toen bestaande technieken om dingen te kunnen recyclen en ook gekeken naar toekomstige mogelijkheden en innovaties. Enkele zaken uit dat rapport zijn inmiddels gemeengoed zoals het apart inzamelen van glas, gft, metaal, bouwafval, oude kleding, enz, enz.

Het rapport Groenenomie werd toen “ondanks al mijn harde werk” wat lacherig ontvangen door de politiek. Iets wat mij niet verbaasde overigens, ik had al eerdere ervaringen met andere rapporten zoals “Het kind centraal”, “Onderwijs vanuit een andere kant bekeken” en “Bouwen aan een nieuwe toekomst” om er een paar te noemen” die ook lacherig waren ontvangen. Ik heb namelijk nooit gestudeerd, heb geen belangrijke baan, geen koophuis en hypotheek zoals zij dus kon ik er geen verstand van hebben. In de politiek zegt status en een diploma helaas meer dan levenservaring. Waar men ook heel slecht tegen kan in de politiek is als je meteen ter zake komt. Men draait liever eerst een tijdje rond de hete brij heen. Ik ben recht door zee en zeg meteen waar het opstaat en dat werd vaak niet op prijs gesteld. Al die rapporten die ik heb geschreven zijn dus in de prullenbak verdwenen.

Voor het rapport Groenenomie had ik ook met twee uitvinders/visionairs gesproken over de mogelijkheden voor een andere energievoorziening dan olie, kolen en gas. Dat waren hele interessante gesprekken die naast warme en koud kernfusie, Zonne en windenergie, koude en warmte pompen ook gingen over waterkracht en plasma-energie centrales. Inmiddels weet ik “o.a. door de werken van Nicola Tesla” dat er nog veel meer mogelijkheden zijn om energie op te wekken. Helaas werken bedrijven als Shell en Exxon een snelle transitie tegen omdat ze liever olie en gas blijven verkopen. Al in 1997 schreef ik dat we moesten stoppen met het oppompen van gas in Groningen omdat ik bang was voor de gevolgen die het zou kunnen hebben. Inmiddels weten we dat de gevolgen voor de bewoners daar nauwelijks zijn te overzien en dat aardbevingen veel schade hebben aangericht aan huizen, kerken, kantoren, monumenten en de infrastructuur.

IPCC
De verschillende rapporten die de IPCC “het klimaatpanel van de VN” de afgelopen jaren heeft uitgebracht onderschrijf ik niet omdat er een belangrijke factor in die rapporten ontbreekt, namelijk de zon. De zon is de meeste belangrijke ster in ons melkwegstelsel. De zon is belangrijk voor alle leven op onze planeet de aarde, maar de IPCC vond het dus in de afgelopen rapporten niet belangrijk genoeg om de kracht van de zon mee te wegen. Zoals al eerder gezegd heeft alles een cyclus. Het magnetisch veld van de zon draait iedere 11 jaar om, zo is er ook een cyclus van 450 jaar die we Grand Solar Minimum noemen en een cyclus van ongeveer 150 jaar die we de Grand Solar Maximum noemen. We komen nu uit een Grand Solar Maximum en gaan tegen het jaar 2030 een Grand Solar Minimum in. Dat wil dus zeggen dat het dan kouder gaat worden op aarde met zelfs kans op een nieuwe “kleine” ijstijd.

Grand Solar Minimum
Met de komst van de Grand Solar Minimum moeten we rekening gaan houden met vreemde weerpatronen, met het mislukken van oogsten en dus een voedsel tekort. Het laatste is nu al zichtbaar, in Amerika, Rusland, Australië, China en in delen van Europa zijn veel oogsten nu al mislukt door, extreme hitte/droogte, plotselinge overstromingen, hagelbuien en zelfs tornado’s. Een voedseltekort kan ook weer leiden tot ziektes en dus meer doden. Aangezien het inwonersaantal van de aarde nog steeds stijgt “we zitten nu op ruim 7.460.000.000 inwoners en de VN verwacht dat we rond 2025 op de 9 miljard mensen zullen zitten. Vooral in Afrika, Azië en Zuid-Amerika worden nog steeds veel kinderen geboren. Veel van deze kinderen zullen totaal geen toekomst hebben mede doordat alles steeds meer geautomatiseerd en gerobotiseerd wordt. En zonder inkomen dus ook geen voedsel en dus ziektes en wie weet wat allemaal nog meer.

Toekomst
De toekomst voor de mensheid ziet er dus niet al te rooskleurig uit en dan hebben we het nog niet eens gehad over het omdraaien van de magnetische polen van de aarde. Niemand weet wat voor gevolgen dit gaat hebben voor de mens. Er zijn hier en daar wel overleveringen van onze verre voorouders die dit hebben meegemaakt maar slechts weinige begrijpen werkelijk wat ze met die informatie aan moeten. En zoals de wereld nu is zie ik de elite het gewone volk niet inlichten voor mogelijke rampen die te wachten staan. De meeste creperen nu al in armoede en overige ellende en daar doen de elite ook niets aan. De noordelijk pool van de aarde ligt nu in de buurt van Siberië en de zuidelijk pool heeft Antarctica verlaten en is op weg naar Indonesië waar de noordelijk pool ook wordt verwacht waarna ze elkaar zullen afstoten en hun nieuwe posities zullen gaan innemen.

Links 👇

Climate Forcing

Plasma Cosmology

Grand Solar Minimum

Cosmic Disaster

Peter Barkum © ® 08/10-10-2019
♥

Vluchten

Ik zou het liefst willen vluchten
Ergens de bossen in of naar reeds verlaten gehuchten
Weg van alle waanzin en de ellende van deze maatschappij
Me ergens verschuilen onder een warme sprei

Ik wil het allemaal niet weten, zien en horen
Ik voel me in deze wereld zo verloren
Alle leugens en onrecht het wordt mij echt teveel
En ik weiger te lopen in jullie gareel

Ik wil geen robot of slaaf zijn van het groot kapitaal
Het leven dat ik mij wens is een geheel ander verhaal
Daar is geen plaats voor haat en geweld
En ook niet voor leugens, machtsspelletjes of geld

Ik wil vrijheid, liefde en compassie in mijn leven
Zodat ik dat ook weer aan mijn naasten kan doorgeven
Geen gedoe meer of toeters en bellen
Geen voor de leuk andere kwellen

Ik wens vrede om me heen en in mijn hart en ziel
Dus gaat heen jij verachtelijk reptiel
Laat ons allen in vrede en harmonie samenleven
Opdat wij worden allen verheven.

Peter Barkum © ® 02-10-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

Liefde ~ ♥ ~

Liefde waar ben je gebleven?
Waarom hebben we elkaar niet geschreven?
Hebben we elkander verloren?
Kunnen we elkaar niet meer horen?

Het is zo stil om me heen
In een wereld zo gemeen
Waar haat en hebzucht welig tieren
En vele elkanders leven proberen te verstieren

Liefde o liefde waar ben je gebleven
Liefde o liefde wil je mij vergeven
Ik mis je met heel mijn hart
Een hart dat al zo vol zit met smart

Kom terug in mijn leven en wijs mij de weg te gaan
Geef mij weer een reden om te bestaan
Laat mij weer dansen en zingen
En vol vuur door het leven heen springen

Geef mij alsjeblieft weer een reden om door te gaan
Geef weer licht in dit troosteloze bestaan
Zonder jou wil ik niet leven
Wil je me alsjeblieft nog een kans geven?

Peter Barkum © ® 01-10-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

Vermageren

Gisteren na het douche stond ik mijn lichaam even aan het bekijken en het viel me op dat ik magerder was geworden. Mijn zuske had het me vorige maand ook al gezegd maar toen had ik zoiets van, het zal wel omdat het zo niet voor me voelde. Maar nu zag en voelde ik dus dat het echt waar was. Op zich is het niet verwonderlijk, ik kan “helaas” niet meer zoveel eten als ik ooit eens deed. De Bourgondische maaltijden die ik vroeger naar binnen werkte zijn voorgoed verleden tijd. 500 gram aan warme maaltijd en een klein tussendoortje zoals fruit en noten en dan hebben we het wel gehad. Eet ik meer dan komt het meteen retour. Best moeilijk voor mij aangezien ik best wel een emo-eter ben.

Maar goed, ik ben dus aan het afvallen, iets waar ik wel blij mee ben aangezien ik veel te dik was. Als ik mezelf vergelijk tussen hoe ik was in 2011 en nu dan ben ik sowieso al heel veel gewicht kwijt. De laatste keer dat ik op een weegschaal stond woog ik 125 kilo. Sinds 2011 ben ik heel veel spiermassa kwijt geraakt door de spierdystrofie. Vooral bij mijn armen en bovenlichaam is er veel verdwenen maar ook mijn benen hebben heel wat spiermassa verloren. Ik merkte dat mijn kontje nu ook aan het krimpen is qua spiermassa “is altijd lekker strak geweest” en ook mijn Bourgondische buikje is aan het verdwijnen, ik kon mijn gereedschap weer zien hangen. 😂

Waar het gaat eindige weet ik niet, dat zien we vanzelf wel. Misschien dat ik zo licht wordt dat de wind me kan oppakken en me naar de hemel terug draagt. Ik hoop in ieder geval dat ik nog kan blijven wandelen, ik kan de natuur niet missen ongeacht het seizoen al is het Lente seizoen me toch het meest dierbaar al is de herfst met al zijn kleuren ook heel mooi. 🍂

Peter Barkum © ® 27-09-2019
♥

Een diep verlangen

Soms als ik in het bos zit en geniet van de natuur
Dan raak ik soms weleens een beetje overstuur
Vele gedachten flitsen dan door mijn brein
Sommige zijn leuk maar sommige doen ook heel veel pijn

Gedachten uit mijn verleden maar ook uit het nu
Dan vraag ik me weleens af, wat staat er nog op mijn menu?
Blijf ik voorgoed alleen en hoelang heb ik nog te gaan?
Heb ik mijn best gedaan om alles te halen uit dit aardse bestaan?

Soms denk ik van niet en soms ook weer wel
Misschien kom ik door al die twijfel vaak met mezelf in de knel
Ik wil best veel maar zie vaak de mogelijkheden niet
Dat frustreert me dan en doet me veel verdriet

Ik wil niet blijven hangen in al die oude meuk
Als ik dat zou doen is het leven niet meer leuk
Teveel tranen heb ik al om mijn verleden vergoten
Ik wil vooruit en doorstoten

Dwars door alle muren en dammen
Overal heerlijk doorheen rammen
Ik moet weer terug naar mijn kinderlijke zijn
Vol met energie maar nu zonder de vroegere pijn

Ik zou zo graag nog een keer willen stralen
Nog een keer het aller beste uit mezelf naar boven willen halen
Maar ik kan het niet meer alleen
Ik zit er echt een beetje doorheen

Mijn lichaam is moe en doet zoveel pijn
Daarom wil ik soms hier niet meer zijn
Ik wil allen pijn en verdriet niet meer voelen
Ik zou willen dat ik het met een glaswater kon wegspoelen

Soms droom ik wel eens over engelen of aliens die me komen genezen
En ik voel me daarna soms ook als herrezen
Maar het zijn slechts dromen het is dus niet echt
Maar de droom op zich is bepaalt niet slecht

Ik hou van het leven maar ik begrijp deze wereld niet
En dat doet me soms heel veel verdriet
Ik sta voor de vrijheid en het recht
En heb dus een bloedhekel aan alles dat is slecht

Ik zie zoveel onrecht om me heen
Het gaat me aan mijn hart en door merg en been
Ik wil dan helpen al is dat soms niet toegestaan
Omwille van de les moet ik dan een andere weg inslaan

Ik houd van het leven en van enkele mensen om me heen
En daarom vraag ik me soms af, waarom ben ik dan het meeste van de tijd alleen?
Ben ik niet goed genoeg of een grote boef
Of stelt het universum mij weer op de proef?

Wanneer gaat die breken, wanneer gaat die naar de grond
Wanneer komt die smeken met zijn grote mond
Maar het universum weet ook, dat ik ben een koppig mens
En zolang als ik leef zal ik koesteren mijn wens.

Peter Barkum © ® 26-09-2019
♥

How To Escape Poverty - 'Is Your Thinking Keeping You Poor?' - Professional Speaker Douglas Kruger

Professional speaker & business author Douglas Kruger addresses a group of South African university students on the topic of poverty, entrepreneurship, and important differences in mindset between rich and poor, and how they can use these mind-set shifts to grow their careers. He explores the futility of relying on government, the importance of being your own boss, and the inherited baggage that can keep good people in generational cycles of poverty.

♥

Led Zeppelin - Thank You

If the sun refused to shine
I would still be loving you
When mountains crumble to the sea
There will still be you and me

Kind woman, I give you my all
Kind woman, nothing more

Little drops of rain whisper of the pain
Tears of loves lost in the days gone by
My love is strong, with you there is no wrong
Together we shall go until we die
My, my, my inspiration is what you are to me
Inspiration look, see

And so today, my world it smiles
Your hand in mine, we walk the miles
Thanks to you it will be done
For you to me are the only one
Happiness, no more be sad
Happiness, I'm glad

If the sun refused to shine
I would still be loving you
Mountains crumble to the sea
There will still be you and me

Songwriters: Jimmy Page / Robert Plant © ® 1969

♥

Rebel

Ik ben als rebel geboren
Geboren om de orde flink te verstoren
Om oude structuren te slopen
Vooraan in protestmarsen te lopen

Maar ik ben de rebelsheid een beetje verloren
Het vuur dat ik bezat is gedoofd of bevroren
Ik wil me niet meer met aardse zaken bemoeien
Het kan mij allemaal niet meer zo boeien

Ik keer me steeds meer in mezelf
Trek me terug in mijn innerlijke gewelf
Ik verbind met het universum en de natuur
Beiden zijn me zo lief en zijn zo puur

Steeds meer laat ik deze wereld gaan
Steeds vaker begrijp ik dat wij niet samen kunnen bestaan
Ik kan niet koud en hard zijn
Dat te moeten zijn doet mij teveel pijn

Ik sta voor de liefde en de harmonie
Voor vergeving en compassie
Alleen door onvoorwaardelijke liefde kunnen wij leven
Dat is iets wat ik aan de gehele mensheid wil meegeven.

Peter Barkum © ® 20-09-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

Love/Liefde

♥

Twijfels

Vandaag 18-09-2019 was niet zo’n beste dag voor me. Ik had het nogal moeilijk. Moeilijk met de energieën, moeilijk met mezelf en moeilijk met Saturnus die uit zijn retrograde slaap is ontwaakt. Ik moest me dus even aanpassen aan dat alles en dat ging niet van een leien dakje. Met mijn ziel onder mijn arm stapte ik vanmiddag op mijn fiets en reed maar wat gewoon in het rond. Doelloos zoals de rest van mijn leven eigenlijk ook is. Uiteindelijk kwam ik in Oosterbeek uit waar ik na even naar de winkels te zijn geweest de natuur in reed. De natuur en ik hebben een speciale band met elkaar. Soms denk ik weleens dat we getrouwd zijn of zoiets dergelijks. Als ik in de natuur ben en ik verbind me echt met haar dan voelt het als een grote eindeloze knuffel. De natuur is dan om me heen maar ook in me, tenminste zo voelt het. De natuur is mijn tweede thuis hier op aarde. Ik voel en hoor haar en alles wat in haar leeft.

Zoals gezegd had ik het vandaag erg moeilijk met mezelf. Het was weer een ware worsteling. Twijfels over mijn leven tot nu toe, mijn kinderen die ik zo mis, de wereld waarin wij leven die steeds harder en lawaaieriger lijkt te worden en de eenzaamheid die ik soms keihard voel. Ja, ik heb er gedeeltelijk zelf voor gekozen maar soms is het ook hard als je niet iemand naast je hebt waar je even mee kunt knuffelen, spreken of gewoon uit kunt huilen. Ook kwamen er vandaag nog enkele oude herinneringen naar boven die ik eigenlijk zou willen vergeten. A) omdat het oude koek is en B) omdat ik nu leef en niet meer toen. Maar het zal allemaal wel bij de huidige energieën  horen van schoonmaken, herbeleven, ervan leren en loslaten. Maar soms denk ik wel eens, wat moet ik nog met die oude troep. In plaats van steeds met die oude rommel aan te komen zetten, geef me eens wat leuke nieuwe dingen/ervaringen.

Gesproken over ervaringen. Vandaag dacht ik ook aan de vele manieren waarop een mens het aardse leven kan verlaten. Op de terugweg reed in door Doorwerth en ging even naar de Lidl waar ze touw hadden liggen. Ik keek hoeveel belasting dat touw kon hebben maar dat ging maar tot 80 kilo en ik weeg vermoed ik “ik heb al in geen jaren meer op een weegschaal gestaan” rond de 100 kilo. Maar goed, toen ik naar huis toe reed ontstond er een gevaarlijk verkeerssituatie waarbij een wit busje mij bijna aanreed. Had die mij aangereden dan was ik er waarschijnlijk niet meer geweest aangezien het met nogal een flinke vaart ging allemaal “ik reed een steile heuvel af”. Maar door even extra hard te trappen wist ik aan het busje te ontsnappen. Toen dacht ik, dan valt het allemaal wel mee met die doodswens van me op het moment.

Na nog wat heuvels op en af kwam ik thuis waar ik voor de tweede dag op rij weer eens zelf heb gekookt. En net als gisteren wist ik het binnen te houden maar mijn maag was er helaas niet zo blij mee aan de nodige protesten te horen en te voelen. Morgen dus maar weer een of ander voedselpakket. Na mijn oude mannen slaapje wat ik altijd na het eten heb voelde ik me gelukkig weer wat beter, alsof de engelen even wat last van mijn schouders hadden overgenomen. Mijn bovenkamer is nog steeds heel actief en ik ben qua denk en voel werk nog maar weinig opgeschoten. Ook de twijfel over dit leven is er nog steeds. Wat moet ik hier in hemelsnaam doen, waarom ben ik hier? Niets is immers zonder reden in dit prachtige universum maar op de een of andere manier kan ik er mijn vinger maar niet op of achter krijgen. Vreemd is dat, bij andere kan ik dat vaak wel maar bij mezelf niet. Misschien wil ik het ook niet, er zit namelijk nog heel wat angst in me wat het leven betreft. Maar dat heb je als je zwaar beschadigd en super gevoelig bent.

Soms denk ik wel eens, had ik maar iemand naast me die me daarmee kan helpen. Iemand die ik blindelings vertrouw, iemand die mij haarfijn kan aanvoelen en die ik ook haarfijn kan aanvoelen. Maar goed, dan zal ik ook eerst moeten weten wat ik wil en dat weet ik niet, nooit geweten overigens. Wat dat betreft ben ik 95% van mijn leven totaal stuurloos, alleen tijdens mijn politieke loopbaan wist ik wat ik wilde. Maar goed, dat is ook allemaal verleden tijd. Maar even terug naar iemand naast me willen hebben. Ik vraag me soms ook af of ik daar überhaupt wel klaar voor ben. Om met mij samen te zijn, dat luistert allemaal heel nauw qua energie en dergelijke en ik ben verre van een gemakkelijk mens. Maar goed, als het de bedoeling is dan vertrouw ik erop dat het universum de juiste persoon op mijn pad zal sturen. Het universum zorgt immers voor mij en ik heb nog nooit iets te klagen gehad wat dat betreft.

Peter Barkum © ® 18/19-09-2019
♥

Zoekende

Wanneer zal ik ooit een keer gelukkig zijn?
Wanneer zal ik verlost zijn van alle verdriet en pijn?
Wanneer kan ik voluit gaan stralen?
En het beste uit mezelf naar boven gaan halen?

Het zijn allemaal vragen die al jaren door mijn geest heen dwalen
En aan al die vragen zitten ook weer vele verhalen
De wil is er wel maar ik zie de mogelijkheden niet
Bovendien ligt er ook nog heel veel angst in het verschiet

Wie kun je in deze wereld vertrouwen?
Op en met wie kun je een solide fundering opbouwen?
Te vaak heb ik teleurstellingen moeten slikken
Te vaak heb ik allerlei rottigheid moeten pikken

Zag ik prachtige dromen in de afgrond verdwijnen
En lieten mij achter met veel verdriet en pijnen
Ze deden mij twijfelen aan het leven
En dan stelde ik me de vraag, waarom ik mezelf zou moeten geven?

Ik ben opzoek naar nieuwe wegen
En antwoorden die altijd zijn verzwegen
Naar oplossingen die deze wereld nu splijten
Die hele levens verwoesten en openrijten

Opzoek naar iemand die mij weet te stimuleren
En mij nog het een en ander weet te leren
Iemand met de juiste frequentie en gevoel
Iemand met hetzelfde liefdevolle doel.

Peter Barkum © ® 10-09-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

De eenzaamheid

De eenzaamheid maakt me gek
De eenzaamheid trekt naar mij een gekke bek
De eenzaamheid probeert met me te dollen
Maar ik laat me niet door de eenzaamheid sollen

Ja, ik ben weer aan het vechten
Probeer kromheden te rechten
Sla woest met mijn zwaard heen en weer
Sla de eenzaamheid neer

Ik voel zijn pijn en verdriet
En sta zelf te lekken als een vergiet
Ik wil niet meer vechten
Ik heb geen trek meer om steeds dingen te moeten beslechten

Mijn geest is moe en mijn lichaam gesloopt
Mijn leven is nooit gegaan zoals ooit gehoopt
Ik loop hier voor mijn gevoel maar een beetje doelloos rond
Zwevend tussen de hemel en de grond

En steeds dezelfde vragen die door mijn geest ronddwalen
En ik weet niet waar ik het antwoord vandaan moet halen
Het vuur en de passie die ik ooit had zijn verdwenen
Ik kan af en toe nauwelijks nog staan op mijn benen

Ik ben helemaal ten einde raad
Diep verdrietig en soms een beetje kwaad
Hoe kan ik leven in een wereld die mij niet begrijpt?
Een wereld die steeds weer mijn ziel afknijpt

Met heel mijn hart zou ik willen stralen
Willen laten verdwijnen al het duale
Mensen helpen ze te laten zijn wie ze werkelijk zijn
Bij hen wegnemen hun innerlijke en uiterlijk pijn

Moeder aarde laten opbloeien
Zodat het menselijke bewustzijn ook verder kan groeien
Een einde maken een de matrix waarin wij verkeren
En het kwaad op deze mooie planeet voorgoed bezweren.

Peter Barkum © ® 09-09-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥

Airborne wandeltocht 2019

Vandaag 07-09-2019 heb ik voor de 36ste keer de Airborne wandeltocht gelopen. De Airborne wandeltocht is het grootste een daagse wandelfestijn van Nederland met jaarlijks tussen de 35.000 en 40.000 deelnemers. Geheel tegen de gewoonte in van de laatste tijd werd ik vandaag laat wakker “halftien”. Na mijn ochtendritueel te hebben doorlopen me gewassen aangekleed, nog een keer alle spullen gecontroleerd die ik wilde meenemen en toen om elf uur naar de bus gelopen. Iets voor halftwaalf was ik in Oosterbeek. Naar de startplaats gelopen en toen ik mijn eerste controle krabbel binnen had kon de tocht beginnen.

De start ging sneller dan normaal, er moeten altijd muziekkorpsen een stuk meelopen “vraag me niet waarom” en dit keer waren het er gelukkig maar twee. Het eerste stuk richting Arnhem gaat bergafwaarts dus dat gaat lekker snel. Dan moet je “in tegenstelling tot vroeger” de wijk in wat bergopwaarts is, dan naar de Schelmseweg tot we over de spoorbrug zijn en dan het bos in die ook voert langs de Airborne begraafplaats die iedereen vast wel een keer heeft gezien op het journaal. Dan moesten we nog een hele straat uitlopen tot we weer een spoorbrug moesten oversteken en dan de Nico Bovenweg op. Nu had de gemeente Renkum bedacht dat het wel leuk zou zijn om daar vlak voor de Airborne even een nieuwe grind deklaag neer te leggen. Ik zag heel veel mensen naar de kant vertrekken omdat ze grind in hun schoenen hadden gekregen. Niet echt slim dus van de gemeente, maar ik heb ze ook nooit voor slim aangezien. 

Na de Nico Bovenweg moesten we de Valkenburglaan op wat nogal steil naar boven gaat, dus even in berggeit modus en klimmen. Gelukkig liep er ook een peloton Britse militairen die een of ander rijmpje hadden dat ze bergen aten. Hun tempo kon ik goed bijhouden dus heb ik hun spoor aangehouden. Ik dacht nog, als ze de hele tijd zo blijven lopen dan zijn we snel weer thuis, maar helaas, toen we bij de Bilderberg sportvelden kwamen moesten ze rusten, de watjes. Goed ik dus weer alleen door. Toen kwam ik langs een groepje mensen die Hollandse wandelliedjes aan het zingen waren, van die scouting liedjes zoals, we zijn er bijna, het hondje van de slager en ga zo maar door. Dus snel mijn hoofdtelefoon opgezet en het volume vol aan, die ellende wil ik niet horen, dat kunnen mijn oren niet verdragen.

Toen ik na wat klimmen en weer afdalen bij de Utrechtseweg was aangekomen zag ik plots een heftige bliksemflits en vlak daarna rolde de donder door de lucht en begon het te regenen. Iedereen meteen de paraplu op of regenponcho aan maar ik liep ijzeren Heinig door in mijn spijkerjasje, ik genood van de regen, het gaf me nog meer energie. Bovendien liepen we een tijdje onder een dicht beuken bladeren dak. We kwamen bij de Westerbouwing in Doorwerth aan en daar gingen weer veel mensen even rust nemen of schuilen voor de regen die wat intenser was geworden waardoor het bladeren dak ook niet echt meer hielp. 

Toen de Benedendorpseweg op in de stromende regen tot we bij de Toulon van der Koogweg kwam en daar helemaal omhoog dus weer even in de berggeit modus tot we aan de Utrechtseweg kwamen. Deze klim begon ik flink in mijn heupen te voelen en ik had af en toe moeite om rechtdoor te lopen. Voor toeschouwers zal het hebben geleken dat ik dronken was maar ik kan u verzekeren dat dit niet het geval was, ik drink geen alcohol. Dan het laatste stuk over de Utrechtseweg wat nu omhoogliep naar park Hartenstein. En weer die muziekkorpsen die ons begeleiden. Ook was er langs de weg de nodige herrie van drinkgelegenheden. Ik had gelukkig weer een peloton militairen gevonden die er flink de vaart in hadden dus bij hun aangehaakt voor de laatste etappe.

Eenmaal op park Hartenstein aangekomen snel mijn vleugeltje “nummer 36” opgehaald, de man achter de kraam wilde bijna alles van me weten voor zijn administratie. Ik vond het belachelijk en heb dus zo weinig als mogelijk losgelaten. Toen richting de bus gelopen. En wat een geluk, mijn bus die vlakbij mijn huis stopt stond al te wachten dus instappen en richting huis. Thuis aangekomen mijn natte kleding uitgedaan en een heerlijke hete douche genomen. Trots op mezelf dat ik na mijn fietstocht van vorige maand naar Duitsland ook dit weer heb geflikt. Ondanks alle pijntjes en ziektes verdom ik het nog steeds om als een weerloos schaap te gaan liggen. Het zal me de komende drie dagen wel weer de nodige extra pijn opleveren maar het gaat om de prestatie.

Peter Barkum © ® 07-09-2019
♥

Naked Science - Catastrophe

Interesting series about the origin of the earth and the rest of its history. It also gives a glimpse into what may still be in store for us since many things keep repeating themselves. Everything is a cycle.

 This spectacular five-part documentary series, presented by Tony Robinson, investigates the history of natural disasters, from the planet's beginnings to the present, putting a new perspective on our existence and suggesting that we are the product of catastrophe. 99% of all the creatures that have ever lived, no longer exist. They were wiped-out in a series of global catastrophes. Each disaster changed the course of evolution on earth. Without them mankind, nor any of the life we see around us, would be here today. For out of catastrophe comes rebirth. Evolution is a savage, imperfect and violent process. It's survive or perish. The earth's history of catastrophes has both moulded the planet and determined evolution. For each disaster led to another leap forward on the evolutionary trail form single celled bacteria to humankind itself.

Catastrophe - Episode 1 - Birth of the Planet

Catastrophe - Episode 2 - Snowball Earth

Catastrophe - Episode 3 - Planet of Fire

Catastrophe - Episode 4 - Asteroid Impact

Catastrophe - Episode 5 - Survival Earth

♥

Airborne wandeltocht

Komende week ga ik wat trainen. Aankomende zaterdag ga ik namelijk de Airborne wandeltocht lopen. Het is dit jaar 75 jaar geleden dat operatie Market Garden plaatsvond, ook wel de slag om Arnhem genoemd. Ik heb in mijn leven de Airborne wandeltocht al vijfendertig keer gelopen getuigen alle medailles en vleugeltjes op de foto. Afgelopen vrijdag heb ik na lang wikken en wegen mijn startbewijs gekocht dus we gaan ervoor. De Airborne wandeltocht komt langs allerlei plaatsen die van belang waren tijdens de slag om Arnhem. Plekken waar is gevochten, plekken waar de Britse en Poolse militaire zijn geland en voor vele helaas hun laatste rustplaats de Airborne begraafplaats.

Er zijn een aantal afstanden die men kan lopen te weten 10, 15, 25 en 40 kilometer. Ik heb voor de 10 kilometer gekozen die me door Oosterbeek en een klein stukje Doorwerth zal voeren. In het verleden heb ik ook wel eens de 15 en 25 kilometer gelopen “de 40 kilometer bestaat nog niet zolang” maar om die te gaan lopen lijkt mij een beetje teveel van het goede. Van mijn fietstocht naar Duitsland een paar weken geleden moest ik al “met alle pijn van dien” 3 dagen bijkomen dus laat ik het maar houden op 10 km. Het belooft prima wandelweer te worden “niet te warm, niet te koud en zo goed als droog” dus wie zin heeft in een prachtige wandeling door de bossen van mijn gemeente is van harte welkom.

Meer informatie over de Airborne wandeltocht.

Peter Barkum © ® 01-09-2019
♥

Philosophize

Recently I have been philosophizing about my life so far, because I feel I have come to the end of a period. And if you are at the end of a period, this means that a new period will begin. A lot has happened in my turbulent life, good and bad things. Things could have been different, but as everything went, it shaped me in the human and man that I am today. Although I still do not really have an idea, why I am here and what I am doing here I know it is good be there. There have been many lovely people in my life, but also people I would rather not have met. Then I would have been a different person and I do not want that either. I am satisfied and proud of the person I am today, although there is always room for improvement, but work is being done there.

I wondered what I would like in this life, the answer was to play. If you do not know my history and me then this may sound a little strange, but it is not so strange to me. Due to the death of my mother and the disappearance of my father, I had to grow up very early "at the age of six." And because my childhood was very hard, I did not really have time to play, I had to survive. After my last period of wandering, survival also ended. For the past eight years, I have been mainly busy with rubble clearing. Releasing all old pains, things that no longer serve me and kept me small. I have tried many times in this life to commit suicide because the burden I had to bear was too heavy and I saw no way out. And although I still have a deep longing for home, for Andromeda, I am also happy and grateful that I am still alive.

I am a creative person by nature; in my head, I constructed as a child everything from closets to entire buildings. I love architecture. When I walk through old cities, I often look at the facades of the buildings that stand there. I can enjoy all the different shapes and hues of the materials that they have used. Maybe I should have become an architect or a lawyer since I also have a passion for the law. And maybe I would have all of that if I had not had to survive. Then I had now been a different person than I am now.

Early in my life, I noticed that you could not trust mature people. Either they die or they leave you. And because I knew from my primordial knowledge that religion is also all nonsense, I focus my gaze on something bigger and all encompassing, the Universe. From the inside, I knew that I could trust the universe. That did not play games, did not punish me if something went wrong, but supported me when needed. The universe left me free to live life as it unfolded. I never make plans; I see what the universe lays on my path and then work with it. One day that is easier than the other, it also has to do with my mood, the energies of that day, whether I have slept well and the amount of pain in my body I have to deal with that day.

Anyway, the end of a period and the start of a new one. We live in a very special time in which we move from the Pisces era to the Aquarius era. A lot of changes are taking place, changes that hurt a lot. People simply have trouble changing and prefer to keep everything the same. They like continuity. Nevertheless, life is different, life is about evolving. Evolve into a higher consciousness. We can achieve this by not delimiting everything, by having an open mind and not rejecting or ridiculing things that we do not understand. I hope to be able to play more in this new period. Playing with sand, water, leaves, wood, stones and who knows with the body of a woman. Sometimes I long for that, to have another woman next to me. Someone with whom I can chat about spirituality, astrology, astronomy, the universe, about love, music, poetry, art, architecture, cabaret, sex and our climate and the changes it is going through. Someone who, just like me, loves nature and loves to stroll through it regardless of the weather. I trust the universe and see what comes my way. For now, I thank all the lovely people who are or were in my life and the universe.

Peter Barkum © ® 01-09-2019
♥