Ik ben een filosofische mens, ik denk graag over dingen na. Dingen die zijn gebeurd in het verre, recente verleden of in het heden. Ik bekijk gebeurtenissen altijd van alle kanten om zo een duidelijk beeld te kunnen krijgen van wat er nu werkelijk is gebeurd. Niet om een schuldige aan te kunnen wijzen of om te oordelen over iets of iemand maar om te begrijpen. Niets in ons leven gebeurd voor niets, we spelen allemaal een bepaalde rol. Deze rollen hebben we op ons genomen voordat we als bewustzijn naar de aarde kwamen. Zo hebben we dus niet alleen gekozen om in het hier en nu aanwezig te zijn maar ook de mensen die ons leven aanwezig zijn hebben daarvoor gekozen.
Sommige zijn er om je te beschermen, je lief te hebben, je te begeleiden, je te steunen tijdens moeizame situaties en verdriet of gewoon om je aan te moedigen. Maar alles is yin & yang dus zijn er ook mensen die je dwars zullen zitten, je zullen pesten, je zullen haten, je pijn willen doen, plezier zullen halen uit jouw mislukkingen en verdriet. En dan heb je de keuze welke rol wil jij gaan spelen? De rol die terug gaat haten, die ook gaat pesten, dwarszitten en andere pijn en verdriet terug wil doen? Of speel je liever de rol die denkt, mijn maak je de pis niet lauw, ik blijf ik mijn eigen kracht en licht staan, laat me niet gek maken en weiger me te verlagen tot jouw niveau?
Je ziet vaak bij huwelijken dat er na jaren van liefde en geluk ineens van alles veranderd als het tot een scheiding komt. Ineens is er geen liefde en respect meer voor elkaar en doen mensen over en weer hun uiterste best om het leven van zijn ex partner tot een complete hel te maken. En dat alles onder het motto, als ik niet gelukkig ben zal jij dat ook niet zijn. Ik heb het vaak zien gebeuren en heb me ook vaak afgevraagd waarom? Erken gewoon dat jullie uit elkaar zijn gegroeid en dat het tijd is om beiden een nieuwe weg in te slaan.
Maar daar komt dus het ego om de hoek kijken en het ego is als een duivel uit een doosje. Het ego wil niet toegeven dat iets is mislukt of dat het iets heeft verloren. Het ego wil vasthouden aan het oude vertrouwde. Immers het heeft altijd gewerkt dus zal het nu ook gewoon werken. Het hart daarentegen weet dat wanneer dingen klaar zijn het tijd is om de wonden te likken en daarna verder te gaan. Ja, het zal een litteken hebben en de wond die is geslagen zal nog een tijdje pijn blijven doen, maar er is geen reden om aan het oude vertrouwde vast te blijven houden. Er ligt een wereld voor het hart open en een sterk hart zal iedere geboden mogelijkheid met beiden handen aanpakken.
Het klinkt allemaal heel simpel maar er zijn nog twee belangrijke factoren die meespelen, voelen en emoties. Voelen en emoties zijn nauw met elkaar verbonden zoals ook Rudolf Steiner en Sigmund Freud reeds schreven. We zijn in staat om van alles te voelen maar veel dingen die we voelen zijn verbonden met emoties uit het verleden. En met verleden bedoel ik dingen uit dit of vorige levens. De term déjà vu heeft daar ook alles mee te maken. Soms denk je van, hey dit heb ik al eens meegemaakt, en je voelt dan ook diezelfde emoties. Maar voelen is veel meer dan emoties of een déjà vu. Ik kan bijvoorbeeld heel goed muziek aanvoelen. Ik kan verdrinken is sommige muziekstukken “pop, rock, folk of klassiek”. Dan zijn de banen van het muziekstuk zo duidelijk voor me dat het voor mij gaat vloeien als een rivier naar een waterval waarop ik me dan laat meevoeren. Bijvoorbeeld Queen, Led Zeppelin, The Beatles maar ook Mozart, Beethoven en Tsjaikovski schreven muziekstukken waar ik soms echt helemaal in kan verdrinken.
Het is moeilijk om een gevoel uit te leggen maar bij sommige muziekstukken is het alsof alles samenkomt. Frequenties, tijd en ruimte, alsof je voor een moment weer bent verbonden met de universele bron van het bestaan. De muzieknoten gaan dan dwars door alles heen. Je kunt dat ene moment ook tijdens seks ervaren wanneer de twee onafhankelijke zielen elkaar ineens heel even lijken aanraken. Ik heb het ook weleens wanneer ik in de natuur ben en tegen een boom aan zit. Ik ben dan eerst heel gefocust op alles wat er gebeurd. Geluiden, kleuren, geuren en trillingen. Maar hoe langer ik blijf zitten en mijn geest tot rust komt, hoe dichter de natuur mij weet te benaderen en op een gegeven moment dus echt contact met mij maakt. Mijn ziel en de natuur lijken elkaar dan heel even aan te raken, even zijn we weer een eenheid.
Peter68 © ® 24-11-2020
♥
