Duistere orkanen trekken door mij heen
Ze gaan door merg en been
Alles in mij wordt overhoop getrokken
Overal liggen kleine en grote brokken
Aarde, water, lucht en vuur gaan flink tekeer
Allen trekken ze flink van leer
En ook de donder laat van zich horen
Het doet gewoon pijn aan mijn oren
En ik, ik verlang meer dan ooit naar huis
Naar mijn Andromedase thuis
Naar innerlijke rust, vrede en geluk
Hier op aarde is en gaat alles stuk
Iedere keer ga ik op weg maar ik kan mijn pad niet vinden
Ik zie van alles maar ben koning in het land der blinden
Ik ben als een roepende in de woestijn
Of ben ik de drenkeling in de Rijn?
Ik zoek uitwegen om snel van hier te kunnen vertrekken
Maar ik ben een gevangene op een planeet vol met gekken
Mensen die de mond vol hebben over vrijheid en democratie
Maar in hun koude hart denken ze aan onderdrukking en genocide via vaccinatie
Ik ben een kind van de Love generation
Daar ligt mijn inspiratiebron
Pure liefde is mijn religie
Ik volg dus het Universele liefdes evangelie
Maar vooralsnog razen in mij duistere stormen
Stormen die alles waar ik zo hard aan heb gewerkt proberen om te vormen
Een test van absolute zelfliefde moet ik dus ondergaan
Maar ook die zal ik weten te doorstaan.
Peter68 © ® 22-12-2020
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥
