Ik zie op het moment naast een stortvloed aan dubbele getallen ook heel vaak de zin “herinner wie je werkelijk bent” voorbij komen. Dan denk ik, wie ik werkelijk ben? Ik weet nauwelijks wie ik nu ben. Ja Peter, met nog een heleboel adellijke familienamen erachteraan maar dan heb je het wel gehad. Ik kan me nog wel herinneren wie ik was voordat mijn moeder overleed in 1972. Toen was ik een enthousiast en vrolijk mannetje die alles wilde weten en onderzoeken. Die de radio geheel uit elkaar haalde opzoek naar het mannetje wat er in zou wonen volgens mijn vader. Maar dat mannetje raakte zwaar gewond door het overlijden van zijn moeder en alles wat er daarna volgde in zijn leven. Die wond is nooit goed geheeld maar slechts steeds opnieuw afgedekt “wisten ze veel in de jaren 70”. Je moest niet zeuren en jongens huilde niet en zowel dan was je een mietje.
Maar ik denk niet dat ze doelen met wie ik werkelijk ben op mijn peutertijd maar wie mij ziel werkelijk is. O, ik zou het zo graag willen weten, maar dat is gehuld in een dikke, dikke ondoordringbare mist. Als ik toch eens een manier zou kunnen bedenken om daar achter te komen? Mediteren? Probeer ik wel eens, maar daar ben ik niet goed in, ik val bovendien vaak in slaap tijdens het mediteren. Waarschijnlijk omdat ik zo verschrikkelijk moe ben zowel lichamelijk als geestelijk. Soms denk ik wel eens, waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen? En dan doel ik op dit leven. Opgeven? Nee , dat staat niet in mijn woordenboek maar ik voel mezelf soms wel een hopeloos geval. En hoe ouder ik wordt, des te moeilijker alles lijkt te worden ondanks al mijn levenservaring.
Peter68 © ® 07-05-2020
♥
