Wie mij kent weet dat ik een roerig verleden achter de rug heb. Een verleden waarin ik regelmatig heb geprobeerd om uit het leven te stappen. En het is niet dat ik niet wil leven, ik ben pro-leven “dit in tegenstelling tot wat veel mensen van mij denken”. Ik wil alleen leven op mijn eigen manier, zonder allerlei restricties, moeilijk gedoe, toeters en bellen en vooral zonder een pijnlijk en slecht functionerend lichaam. En vooral het laatste is echt een dealbreker. Het kost me dagelijks zo ontzettend veel energie waardoor er vaak geen energie meer overblijft voor andere dingen.
Zoals gezegd, ik wil best leven maar toch smeek ik het Universum iedere oud en nieuw weer of dit alsjeblieft mijn laatste jaar mag zijn. Ik wil best leven, maar niet zo als ik nu leef met pijn, een bezwaard en verdrietig hart en een lichaam dat steeds grotere moeite heeft om de geest die erin leeft te kunnen volgen. Ik doe alle nodige moeite om de huidige configuratie overeind te houden met natuurlijke kruiden, edelstenen, vitamine supplementen, meditatie, veel in de natuur te verblijven en door hard aan mezelf en mijn mindset te werken. En ook dat kost enorm veel energie. En of het genoeg is zal de toekomst uit moeten wijzen. Belangrijkste is dat ik mijn best doe.
En terwijl ik dit zit te schrijven schieten er allerlei gedachten en emoties door me heen. Gedachtes van, ja we gaan door want opgeven is geen optie en aan de andere kant, maar ik ben zo verschrikkelijk moe en voel me zo ontzettend verdrietig en alleen. Waarom lief Universum heb ik alles wat ik lief had moeten opgeven? Mijn dierbare ouders, vriendinnen en zelfs mijn kinderen. Het wil overigens niet zeggen dat ik ontevreden ben met wat ik nu heb. Ik heb drie schatten van zielenzussen en lieve en trouwen vriendinnen/vrienden, een goed dak boven mijn hoofd en iedere dag te eten en te drinken. En dat is ook wel eens anders geweest. Ik zat vorige week nog te denken aan mijn laatste twee keren dat ik dakloos was in 1989 en 2011, dat was geen pretje en zwaar afzien zowel lichamelijk als geestelijk.
Ik vraag me zoveel dingen af, mijn harde schijf draait overuren wat dat betreft. En dan kun je zeggen, denk niet zoveel na, maar dat is voor mij de enige manier om het leven wat ik heb gehad en het leven wat ik nu leef te kunnen doorgronden. Waarom zijn dingen gebeurd? Wat is de les erin die ik kan leren? En hoe kan die les mij helpen in de toekomst? Ik ben een denker, een filosoof, altijd al geweest. Voor sommige misschien moeilijk te begrijpen maar ik raad het u van harte aan. Je leert jezelf zo goed kennen en je gaat op een geheel andere manier naar jezelf, het leven en de wereld aankijken. Je ziet bijvoorbeeld dat heel veel een grote poppenkast of toneelspel is. Een grote illusie. Hoe de media, regeringen en mensen je proberen te misleiden en van je eigen gevoelens proberen af te houden.
Goed, ik heb even wat van me afgeschreven en nu gaan we weer proberen te leven, mezelf te verbeteren en te genieten van al dat is. De natuur, de spirits die altijd bij me zijn me begeleiden en de mensen die ik tegenkom. Alles is goed zoals het is en gebeurd zoals het de bedoeling is opdat mijn ziel er beter van kan worden. Namasté.
Peter68 © ® 28-01-2020
♥
