Waarom vecht ik steeds zo met mijn bestaan?
Waarom kan ik het niet gewoon laten gaan?
Wat houd mij hier en trekt me naar daar?
Al ik nodig heb is een scherpe schaar
Mijn lichaam en ziel zijn zwaar vermoeid
Er is nog maar weinig wat mij hier boeit
De enigste reden om te blijven is het slot van de show
One, two three go!
Het spektakel stuk loopt naar het absolute slot
Al waar we nog op wachten is het laatste schot
400.000 jaren aan ervaringen werd op deze planeet opgedaan
Zolang is het ongeveer dat de mensheid heeft bestaan
En ik? Ik worstel met mezelf met dit aardse bestaan
Waar ik maar niet mee weet om te gaan
En de technologie jungle heeft het er voor mij niet makkelijker op gemaakt
Misschien ben ik daardoor nog wel verder achterop geraakt
Steeds verder sta ik van deze samenleving vandaan
En wacht in afzondering tot voor mij de hemelpoort zal opengaan
En begrijp mij niet verkeerd, ik wil best leven
Ik voel me zeer vereerd dat het universum mij deze kans heeft willen geven
Maar mijn ziel is al vele eeuwen oud
Ik ben gesneden uit een zeer bijzonder en oud hout
Ik hoor niet in een wereld vol met drugs, misbruik, geweld en hebzucht thuis
Misschien is het daarom wel dat mijn diepste wens is on terug te keren naar huis.
Peter Barkum © ® 07-12-2019
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥
