Wilhelmina Drucker (geboren als Wilhelmina Elizabeth Lensing; Amsterdam, 30 september 1847 - Amsterdam, 5 december 1925) was een Nederlands politicus en een van de eerste Nederlandse feministen. Ze stond ook bekend onder het pseudoniem Gipsy, Gitano, E. Prezcier.
Drucker was een van de twee dochters van modeste Constantia Christina Lensing en bankier Louis Drucker. Omdat haar vader weigerde een wettelijk huwelijk met haar moeder te sluiten, of haar als zijn wettelijk kind te erkennen, groeide Drucker in kommervolle omstandigheden op. Ze werd wollenaaister van beroep en ging vanaf 1886 vergaderingen bijwonen van de Sociaal-democratische Bond, staatkundige vereniging De Unie, de Nederlandsche Bond voor Algemeen Kies- en Stemrecht en de vrijdenkersvereniging De Dageraad. In de jaren die volgden had het socialisme een grote vormende invloed op haar. Het stelde Drucker in staat haar persoonlijke omstandigheden in een breder kader te plaatsen, te analyseren en te begrijpen welke maatschappelijke mechanismen van invloed waren. Daardoor kon ze ook uitdenken welke actie ze kon ondernemen om veranderingen teweeg te brengen. Ze schreef onder pseudoniem een boek waarin ze de dubbele moraal van haar vader aanklaagde, die kinderen uit een relatie met een rijkere vrouw wel erkende en begon een rechtszaak tegen haar halfbroer, de liberale politicus Hendrik Lodewijk Drucker, die wel een deel van de erfenis had gekregen.
In 1888 won Drucker deze rechtszaak en verkreeg zo financiële onafhankelijkheid. Direct daarna richtte ze, samen met andere vrouwen uit radicale en socialistische hoek, het weekblad voor vrouwen en meisjes De Vrouw op. In 1889 richtte Drucker de Vrije Vrouwen Vereniging (VVV) op, waaruit zich in 1894 de Vereniging voor Vrouwenkiesrecht ontwikkelde. In 1891 nam Drucker als afgevaardigde van de VVV deel aan het congres van de Tweede Internationale in Brussel. Op dit congres diende Drucker samen met afgevaardigden uit Duitsland, Oostenrijk en Italië, een resolutie in, waarin socialistische partijen uit alle landen opgeroepen werden het streven naar volledige juridische en politieke gelijkheid van mannen en vrouwen in hun programma's op te nemen. Het congres aanvaardde deze resolutie.
In 1893 richtte Drucker samen met haar rechterhand Dora Schook-Haver het weekblad Evolutie' op dat tot 1926 bleef bestaan. Ze gaf lezingen door het hele land, was betrokken bij de oprichting van enkele vakverenigingen voor vrouwen en werd in 1897 lid van de nieuw opgerichte Vereniging Onderlinge Vrouwenbescherming (OV) om de belangen van de ongehuwde moeder en haar kind te behartigen. Drucker vond dat de OV een strijdorganisatie zou moeten zijn, die alle vrouwen, ongehuwd of gehuwd, met of zonder kinderen, zou moeten verenigen in de strijd tegen onrechtvaardige wetten en verouderde zeden.
Drucker legde met haar denkwerk en ideeën over taak en rol van de OV de basis voor latere strijdorganisaties als Blijf van mijn Lijf en Vrouwen tegen Verkrachting. De feministische beweging Dolle Mina, die in 1969 ontstond, werd naar een feministische variatie op de bijnaam van Drucker, IJzeren Mina, vernoemd.
Bron: Onbekend
♥
