Waarom heb ik toch altijd zo’n onrust in mijn lijf?
Waarom staan mijn spieren zo vaak stijf?
Voelen mijn rug en schouders aan als een brok zwaar beton?
Voelt mijn lichaam aan als een ondoordringbaar bastion?
Zijn het nog de muren die ik in vroegere tijden om mij heen bouwden?
Heb ik die al die jaren overeind gehouden?
Ik zoek naar liefde, genegenheid en rust
En ook naar wat meer levenslust
Ik probeer mezelf te genezen en te revitaliseren
Maar ook moet ik ondertussen ook nog heel veel leren
Stapje voor stapje ga ik vooruit
Probeer me te ontdoen van de hard geworden opperhuid
Van alle verdriet en soms onaardse pijnen
Als ik iets niet wil is het onder het gewicht van mijn verleden wegkwijnen
Eens zal er een geëvolueerde Peter moeten gaan opstaan
Die met opgeheven hoofd naar de sterren terug zal gaan
Maar er is nog zoveel te leren en te slopen
Al zal ik mijn ziel daarvoor nooit verkopen
Ik vertrouw op het universum dat mij begeleid
Dat mij steunt in mijn strijd en begeleid naar eenheid.
Peter Barkum © ® 19-08-2019
♥
