(For English scroll down)
De meeste mensen gaan er vanuit dat ik stevig in mijn schoenen sta, mede ook omdat ik behoorlijk koppig kan zijn, maar dat is niet zo. Hoewel ik haarfijn kan aangeven wat ik wel en niet wil in mijn leven, zijn er ook veel dingen waar ik over twijfel of op zijn minst mijn bedenkingen bij heb. Er zijn bijvoorbeeld winkels die ik niet durf in te gaan, het maken van en telefoongesprek vind ik moeilijk en eng, zeker als ik die niet ken. Maar zelfs al ken ik die persoon wel, dan is bellen voor mij nog een hele grote drempel. Ik bel zelden of nooit uit mezelf op. Ik vind e-mail wat dat betreft echt een uitkomst. Ik druk mezelf in geschrift beter uit dan gewoon te spreken.
Ik twijfel ook vaak over mezelf en dit leven op deze vreemde planeet. Ik zie dingen gebeuren dat ik denk, 🤦 maar daarna weet ik weer dat het allemaal bij het grotere plan behoord. Ik had vroeger ook geen zelf liefde en respect, dat is er eigenlijk pas gekomen sinds de tijd dat ik mijn pleegmoeder leerde kennen 1989, na mijn tweede keer dakloos zijn. Mijn pleegmoeder wist mij op zo'n manier te stimuleren dat ik eens kritisch naar mezelf ging kijken. Mijn familie had me altijd als pispaal gebruikt, mijn vader wilde me niet zien, dus er was niet echt een stimulans. Ik had alles verloren wat ik ooit lief had gehad, mijn ouders, mijn oma die in mijn armen was overleden en mijn eigen familie had ik er zelf uit getrapt omdat ik hun gif meer dan zat was.
Nog vaak zit ik te filosoferen over tal van dingen zoals waarom ik geen echte doelen meer heb in mijn leven? Ik heb weinig tot geen interesses en zit eigenlijk alleen maar te wachten tot mijn tijd hier voorbij is. Ik heb nooit hier op deze vreemde planeet willen zijn. Nou ja, ik schijn er ooit voor gekozen te hebben, maar door alle tegenslagen die ik in dit leven heb gehad ben ik een beetje murw geslagen.
Ik was ooit een wandelende muziek encyclopedie, ik had ooit grote interesse in politiek en heb een 15 jaar durende politieke carrière gehad, ik bouwde vroeger zelf van hout mijn eigen meubels, ik schilderde, speelde vele muziek instrumenten, ik hielt van koken, tuinieren, lange fietstochten, geschiedenis, kunst en nog zoveel meer, maar het is zo'n beetje allemaal verdwenen. Dan mag je je toch gaan afvragen wat er in hemelsnaam met mij is gebeurd?
Alleen de natuur weet nog enige interesse in mij op te wekken, voor de rest interesseert mij nog maar weinig. En met de natuur bedoel ik de bossen en het Universum. Dag na dag gaat voorbij en soms weet ik niet eens wat voor een dag het is. Niet dat dat belangrijk is, voor mij zijn de meeste dagen hetzelfde. Het is dat ik op sommige dagen een bepaalde routine heb, maar voor de rest is het allemaal een pot nat.
Ik heb slechts twee wensen in dit leven en dat zijn om te evolueren en om weer herenigd te worden met mijn overleden moeder. Er is niets in dit leven wat ik meer mis dan mijn dierbare moeder. De eerste is omdat ik echt nooit meer wil terugkeren op deze planeet. Ik hou van moeder aarde, maar wat er op deze planeet gebeurd is "laten we het maar zo zeggen" niet mijn kopje thee. Alle complotten die er gaande zijn, de oorlogen waarin we onze eigen broeders en zusters afslachten omdat ze iets anders geloven of omdat ze er anders uit zien, het ongelimiteerde plunderen van natuurlijke bronnen om nog maar te zwijgen over de verdeling van voedsel en andere dingen.
Hoe haal je het in je botte hersens om je broeders en zusters te laten verhongeren omdat jij zo graag winst wil maken of jouw zogenaamde macht wil uitoefenen? Deze wereld is echt toe aan een grote verandering. We moeten echt af van het kapitalistische systeem, van vraag en aanbod waarbij het recht van de sterkte alles bepalend is. Iedereen zou recht moeten hebben op gratis onderwijs zodat hij/zij zich volledig kan ontplooien, ook zou iedereen recht moeten hebben op gratis basis gezondheidszorg waarbij hij/zij kiest of die regulieren of natuurgeneeskunde wil gebruiken. Ik ben altijd een voorstander geweest van Vrijheid en eerlijk delen zodat ieder mens de mogelijk heeft om zijn/haar leven te leiden zoals hij/zij dat wenst.
Goed, genoeg gif gespoten, tijd om weer wat verder te filosoferen ergens in de natuur, ver weg van deze gestoorde wereld.
Peter68 © ® 17-18-08-2025
♥
Doubter
Most people assume I'm confident, partly because I can be quite stubborn, but that's not the case. Although I can clearly state what I want and don't want in life, there are also many things I'm unsure about, or at least have reservations about. For example, there are shops I don't dare to enter, and I find making a phone call difficult and scary, especially if I don't know them. But even if I know that person, calling is still a huge hurdle for me. I rarely, if ever, make calls on my own. I find email a real godsend in that regard. I express myself better in writing than simply speaking.
I also often doubt myself and this life on this strange planet. I see things happening that I think, 🤦 but then I know again that it's all part of the bigger plan. I also had no self-love or respect when I was younger, which actually only came since I met my foster mother in 1989, after my second time being homeless. My foster mother knew how to encourage me in such a way that I started to look at myself critically. My family had always used me as a target; my father didn't want to see me, so there wasn't really any incentive. I had lost everything I had ever loved, my parents, my grandmother, who had died in my arms, and my own family, which I had kicked out myself because I was sick and tired of their venom.
I still often find myself philosophising about all sorts of things, like why don't I have any real goals in life anymore? I have little to no interests and am basically just waiting for my time here to be over. I never wanted to be here on this strange planet. Well, apparently I once chose it, but because of all the setbacks I've had in this life, I've become a bit worn down.
I was once a walking music encyclopaedia, I was once very interested in politics and had a 15-year political career, I used to build my own furniture out of wood, I painted, played many musical instruments, I loved cooking, gardening, long bike rides, history, art, and so much more, but it's all pretty much disappeared. Then you might wonder what on earth happened to me?
Only nature still arouses any interest in me, little else interests me anymore. And by nature, I mean the forests and the Universe. Day after day passes, and sometimes I don't even know what day it is. Not that it matters, for me most days are the same. It's just that some days I have a certain routine, but the rest of the time it's all the same.
I have only two wishes in this life, to evolve and to be reunited with my deceased mother. There's nothing in this life I miss more than my dear mother. The first is because I truly never want to return to this planet. I love Mother Earth, but what's happening on this planet is, let's just say, not my cup of tea. All the conspiracies going on, the wars where we slaughter our own brothers and sisters because they believe differently or because they look different, the unlimited plundering of natural resources, not to mention the distribution of food and other things.
How dare you allow your brothers and sisters to starve to death just because you want to make a profit or exercise your so-called power? This world is truly in need of a major change. We must abandon the capitalist system, the one of supply and demand where the rule of strength is paramount. Everyone should have the right to free education so they can develop to their full potential, and everyone should have the right to free basic health care, choosing whether to use conventional or natural medicine. I have always been an advocate of Freedom and fair sharing so that every person has the opportunity to live his/her life as he/she wishes.
Okay, enough poison sprayed, time to philosophise some more somewhere in nature, far away from this crazy world.
Peter68 © ® 08/17/18/2025
♥
