(For English scroll down)
Ik kwam vanuit het licht naar het duister.
Daar hoorde ik wat gefluister.
Over een planeet ver van mij vandaan.
Er zouden daar mensen bestaan.
Een mooie vrouw genaamd Gaia kwam tot mij nader.
Ze keek mij liefdevol aan en vroeg, wil jij een van mijn kampioenen zijn in de veranderingen die de komende tijd ga doormaken?
Ik kon haar uitstraling niet weerstaan en zei volmondig JA!
Ik had Gaia al vele malen bezocht.
Steeds aan het einde van mijn verblijf zei ik dat ik niet meer terug wilde komen.
Maar hoe kan een ziel als ik een zo sexy wezen als Gaia weerstaan?
En ook nu, mijn verblijf hier loopt bijna ten einde.
Ik heb al vele malen gezegd dat ik hier niet meer wil terugkeren.
De meeste wezens op deze planeet zijn voorbij gestoord.
Ze zijn barbaars en kwaadaardig.
Daarbij komt, ik verlang naar huis.
Naar dat plekje ergens in de Andromeda nevel.
En als je al zo vaak als ik hier bent geweest, wil je ook wel eens wat anders.
Lieve Gaia, ik hou van jou, je schoonheid en je natuur.
Maar vraag mij alsjeblieft niet nog eens om hier weer te keren.
Ik heb als ziel hier veel schade opgelopen en het zal wel even duren voor dat is gerepareerd.
Neem het mij niet kwalijk, maar ik ben als oude ziel toe aan wat rust.
Wie weet, kom ik ooit nog eens mijn diensten bij je aanbieden.
Als ik het vuur in mijzelf heb hervonden.
Nu ben ik helaas niet in staat om de kampioen voor je te zijn die je nodig hebt.
Alleen het Heilige Universum kan mij nog helpen om deze rit te volbrengen.
Peter68 © ® 30-08-2025
♥
Gaia
I came from the light into the darkness.
There I heard some whispering.
About a planet far away.
People supposedly exist there.
A beautiful woman named Gaia came near me.
She looked at me lovingly and asked, will you be one of my champions in the changes I will be experiencing in the coming period?
I couldn't resist her radiance and said a resounding YES!
I had visited Gaia many times.
At the end of each stay I always said I didn't want to come back.
But how can a soul like me resist a being as sexy as Gaia?
And even now, my stay here is almost coming to an end.
I've said many times that I don't want to return.
Most creatures on this planet are beyond insane.
They are barbaric and evil.
Besides, I long for home.
To that spot somewhere in the Andromeda Nebula.
And when you've been here as often as I have, you want to try something different.
Dear Gaia, I love you, your beauty and your nature.
But please don't ask me to return here again.
As a soul, I've suffered a lot of damage here, and it will probably take some time for that to be repaired.
Please don't take it personally, but as an old soul I'm ready for some rest.
Who knows, maybe I'll come and offer my services to you again someday.
When I've rediscovered the fire within myself.
Unfortunately, I am now unable to be the champion you need.
Only the Holy Universe can help me complete this journey.
Peter68 © ® 08/30/2025
♥
zaterdag 30 augustus 2025
Gaia - Gaia
donderdag 28 augustus 2025
Fascinerend - Fascinating
(For English scroll down)
Het leven hier op aarde is soms fascinerend. Soms heb ik een bloedhekel aan het leven en wenst ik dat ik er niet meer was, maar soms na een diepe emotionele crisis kijk ik terug en dan fascineert het mij wat voor een veerkracht ik toch steeds weer heb. Ik kan soms echt heel diep gaan, echt tot het punt dat andere mensen voor het ergste beginnen te vrezen. Maar dan toch is er plots weer dat vonkje in mij dat de hele boel weer een lichterlaaie zet.
Het heeft mij altijd gefascineerd dat je op de ene dag helemaal klaar bent met dit leven en echt niet meer verder wenst te gaan. En dan is er de volgende dag en merk je dat je uit die diepte aan het opkrabbelen bent, je hebt weer wat kracht en je verhoogt het tempo om zo snel als mogelijk uit die depressie put weg te kunnen komen. Het is misschien een rare vergelijking maar ik zie het altijd als een klein kind dat na dat het verdwaald was snel naar de moeder haar uitgestrekte armen rent. Het is ook een van de weinige zoete herinneringen die ik heb aan mijn dierbare moeder.
Wat ook fascinerend is tot op zekere hoogte, is mijn relatie met moderne technologie. Over het algemeen noem ik mijn pc miserabel stuk stront van technologie. Ik en moderne technologie mixen niet zo goed, maar ik heb het helaas wel nodig in deze tijd waarin wij leven. Zonder pc zou ik niet eens een paspoort kunnen aanvragen, daar moet je tegenwoordig online een afspraak voor maken. Stelletje hufters. Ik heb het al eens vaker geschreven, ik heb en wil geen smartphone. Ik weiger om net zo'n zombie te worden als de meeste mensen. Bovendien, ik hecht zeer aan mijn privacy en met zo'n telefoon kunnen ze je echt overal volgen en afluisteren, ook als jij alles uit heb staan.
YouTube vind ik de meest waardeloze site die er is met al die friemel kruisjes. Het komt vaak voor dat ik ergens verkeerd op druk en als ik dan terug wil loopt alles in het honderd. Kortom, de frustratie loopt hoog op en dan heb ik al gegeten en gedronken. Dan denk ik “fuck you” en moet eerst even afkoelen voordat ik het weer opnieuw kan proberen. Het is misschien ook omdat ik een Ram ben, die heeft geen tijd voor al dat technologische geneuzel, maar wil snel door. Toch fascineert het me steeds dat ondanks alle obstakels die ik tegenkom met technologie, dat ik toch steeds kom waar ik wil zijn, of in het geval van YouTube, wat ik wil zien. Er is niet veel wat ik kijk op YouTube overigens, ik heb wat vaste pagina's die ik bekijk en wat muziek, maar dan heb je het wel gehad.
Peter68 © ® 28-08-2025
♥
Fascinating
Life here on earth is sometimes fascinating. Sometimes I absolutely hate life and wish I were gone, but sometimes, after a deep emotional crisis, I look back and am fascinated by my resilience. I can sometimes really sink to the point that other people start to fear the worst. But then suddenly, that spark inside me rekindles everything.
It has always fascinated me that one day you're completely done with this life and truly don't want to go on. And then the next day comes when you find yourself crawling out of that depth, you regain some strength, and you pick up the pace to escape that pit of depression as quickly as possible. It might be a strange comparison, but I always picture it as a small child who, after getting lost, quickly runs to its mother's outstretched arms. It is also one of the few sweet memories I have of my dear mother.
What's also fascinating, to a certain extent, is my relationship with modern technology. In general I call my PC a miserable piece of shit of technology. I don't mix well with modern technology, but unfortunately, I do need it in this day and age. Without a PC, I wouldn't even be able to apply for a passport nowadays, you have to make an appointment online. Bunch of jerks. I've written this before, I don't have and don't want a smartphone. I refuse to become a zombie like most people. Besides, I value my privacy very highly and with a phone like that, they can track and listen to you anywhere, even if you have everything turned off.
I think YouTube is the most worthless site out there, with all those fiddly crosses. I often press something wrong and when I want to go back, everything goes haywire. In short, the frustration runs high and by then I've already eaten and drunk. Then I think, "Fuck you" and have to cool off before I can try it again. It might also be because I'm an Aries, who doesn't have time for all that technological nonsense, he wants to move on quickly. Yet, I'm always fascinated by the fact that despite all the obstacles I encounter with technology, I still end up where I want to be, or in the case of YouTube, what I want to see. I don't watch much on YouTube, by the way; I have a few fixed pages and some music, but that's about it.
Peter68 © ® 08/28/2025
♥
vrijdag 22 augustus 2025
Een mijlpaal - A milestone
(For English scroll down)
Ik zit met dit blog bijna aan een mijlpaal, een mijlpaal die ik niet zo snel zag aankomen. Na mijn eerste blog The Barkum Files begon ik in 2019 met The Barkum Files II. Een vervolg op mijn eerste blog. In het begin was het moeilijk. Veel lezers van mijn eerste blog waren verdwenen en kon ik ook niet terugvinden. Doch, gaandeweg kwamen er nieuwe lezers. In het begin kon je nog reageren, maar die functie heb ik uitgeschakeld omdat er vaak trollen reageren of mensen die het nodig vonden om reclame te maken voor hun eigen sites, meestal seks of goksites en daarvoor is deze blog niet bedoeld.
Nu eind Augustus 2025 zie ik dat ik bijna aan de 25.000 lezers zit, een absolute mijlpaal die ik met mijn vorige blog "dat langer heeft bestaan dan deze" niet heb weten te halen. Kortom, ik wil uit de grond van mijn hart iedereen danken voor het "al dan niet trouw" lezen van mijn blog The Barkum Files II. Ik heb de afgelopen jaren met veel plezier geschreven over mezelf, mijn gevoelens, dingen die mij bezig hielden of interesseren. We zijn de afgelopen jaren als wereld door een hele duistere periode heen gegaan waar leugen, polarisatie en manipulatie de hoofdtoon speelde.
Ik wilde daarom iedereen die mijn blog de laatste jaren heeft gelezen danken voor het lezen van mijn blog en zij die mij op Twitter volgen die daar wel kunnen reageren. Ik dank u allen voor uw aandacht en de liefdevolle reacties. 25.000 lezers is een mijlpaal die ik nooit zal vergeten. Dank u, dank u, dank u.
Peter68 © ® 21-22-08-2025
♥
A milestone
I'm almost at a milestone with this blog, a milestone I didn't see coming so quickly. After my first blog, The Barkum Files, I started The Barkum Files II in 2019. A sequel to my first blog. It was difficult at first. Many readers of my first blog had disappeared and I could not find them again. However, gradually, new readers joined. At first, you could still comment, but I turned that feature off because trolls often comment, or people who felt the need to advertise their own sites, usually sex or gambling sites, and this blog isn't intended for that.
Now, at the end of August 2025, I see that I am almost at 25,000 readers, an absolute milestone that I was unable to achieve with my previous blog, which existed longer than this one. In short, I want to thank everyone from the bottom of my heart for reading my blog, whether faithfully or not, The Barkum Files II. Over the past few years I have enjoyed writing about myself, my feelings, and things that kept me busy or interested me. In recent years, the world has gone through a very dark period where lies, polarisation and manipulation played a major role.
Therefore, I wanted to thank everyone who has read my blog over the past few years for reading it, and those who follow me on Twitter who can respond there. I thank you all for your attention and the loving comments. 25,000 readers is a milestone I will never forget. Thank you, thank you, thank you.
Peter68 © ® 08-21-22-2025
♥
maandag 18 augustus 2025
Twijfelaar - Doubter
(For English scroll down)
De meeste mensen gaan er vanuit dat ik stevig in mijn schoenen sta, mede ook omdat ik behoorlijk koppig kan zijn, maar dat is niet zo. Hoewel ik haarfijn kan aangeven wat ik wel en niet wil in mijn leven, zijn er ook veel dingen waar ik over twijfel of op zijn minst mijn bedenkingen bij heb. Er zijn bijvoorbeeld winkels die ik niet durf in te gaan, het maken van en telefoongesprek vind ik moeilijk en eng, zeker als ik die niet ken. Maar zelfs al ken ik die persoon wel, dan is bellen voor mij nog een hele grote drempel. Ik bel zelden of nooit uit mezelf op. Ik vind e-mail wat dat betreft echt een uitkomst. Ik druk mezelf in geschrift beter uit dan gewoon te spreken.
Ik twijfel ook vaak over mezelf en dit leven op deze vreemde planeet. Ik zie dingen gebeuren dat ik denk, 🤦 maar daarna weet ik weer dat het allemaal bij het grotere plan behoord. Ik had vroeger ook geen zelf liefde en respect, dat is er eigenlijk pas gekomen sinds de tijd dat ik mijn pleegmoeder leerde kennen 1989, na mijn tweede keer dakloos zijn. Mijn pleegmoeder wist mij op zo'n manier te stimuleren dat ik eens kritisch naar mezelf ging kijken. Mijn familie had me altijd als pispaal gebruikt, mijn vader wilde me niet zien, dus er was niet echt een stimulans. Ik had alles verloren wat ik ooit lief had gehad, mijn ouders, mijn oma die in mijn armen was overleden en mijn eigen familie had ik er zelf uit getrapt omdat ik hun gif meer dan zat was.
Nog vaak zit ik te filosoferen over tal van dingen zoals waarom ik geen echte doelen meer heb in mijn leven? Ik heb weinig tot geen interesses en zit eigenlijk alleen maar te wachten tot mijn tijd hier voorbij is. Ik heb nooit hier op deze vreemde planeet willen zijn. Nou ja, ik schijn er ooit voor gekozen te hebben, maar door alle tegenslagen die ik in dit leven heb gehad ben ik een beetje murw geslagen.
Ik was ooit een wandelende muziek encyclopedie, ik had ooit grote interesse in politiek en heb een 15 jaar durende politieke carrière gehad, ik bouwde vroeger zelf van hout mijn eigen meubels, ik schilderde, speelde vele muziek instrumenten, ik hielt van koken, tuinieren, lange fietstochten, geschiedenis, kunst en nog zoveel meer, maar het is zo'n beetje allemaal verdwenen. Dan mag je je toch gaan afvragen wat er in hemelsnaam met mij is gebeurd?
Alleen de natuur weet nog enige interesse in mij op te wekken, voor de rest interesseert mij nog maar weinig. En met de natuur bedoel ik de bossen en het Universum. Dag na dag gaat voorbij en soms weet ik niet eens wat voor een dag het is. Niet dat dat belangrijk is, voor mij zijn de meeste dagen hetzelfde. Het is dat ik op sommige dagen een bepaalde routine heb, maar voor de rest is het allemaal een pot nat.
Ik heb slechts twee wensen in dit leven en dat zijn om te evolueren en om weer herenigd te worden met mijn overleden moeder. Er is niets in dit leven wat ik meer mis dan mijn dierbare moeder. De eerste is omdat ik echt nooit meer wil terugkeren op deze planeet. Ik hou van moeder aarde, maar wat er op deze planeet gebeurd is "laten we het maar zo zeggen" niet mijn kopje thee. Alle complotten die er gaande zijn, de oorlogen waarin we onze eigen broeders en zusters afslachten omdat ze iets anders geloven of omdat ze er anders uit zien, het ongelimiteerde plunderen van natuurlijke bronnen om nog maar te zwijgen over de verdeling van voedsel en andere dingen.
Hoe haal je het in je botte hersens om je broeders en zusters te laten verhongeren omdat jij zo graag winst wil maken of jouw zogenaamde macht wil uitoefenen? Deze wereld is echt toe aan een grote verandering. We moeten echt af van het kapitalistische systeem, van vraag en aanbod waarbij het recht van de sterkte alles bepalend is. Iedereen zou recht moeten hebben op gratis onderwijs zodat hij/zij zich volledig kan ontplooien, ook zou iedereen recht moeten hebben op gratis basis gezondheidszorg waarbij hij/zij kiest of die regulieren of natuurgeneeskunde wil gebruiken. Ik ben altijd een voorstander geweest van Vrijheid en eerlijk delen zodat ieder mens de mogelijk heeft om zijn/haar leven te leiden zoals hij/zij dat wenst.
Goed, genoeg gif gespoten, tijd om weer wat verder te filosoferen ergens in de natuur, ver weg van deze gestoorde wereld.
Peter68 © ® 17-18-08-2025
♥
Doubter
Most people assume I'm confident, partly because I can be quite stubborn, but that's not the case. Although I can clearly state what I want and don't want in life, there are also many things I'm unsure about, or at least have reservations about. For example, there are shops I don't dare to enter, and I find making a phone call difficult and scary, especially if I don't know them. But even if I know that person, calling is still a huge hurdle for me. I rarely, if ever, make calls on my own. I find email a real godsend in that regard. I express myself better in writing than simply speaking.
I also often doubt myself and this life on this strange planet. I see things happening that I think, 🤦 but then I know again that it's all part of the bigger plan. I also had no self-love or respect when I was younger, which actually only came since I met my foster mother in 1989, after my second time being homeless. My foster mother knew how to encourage me in such a way that I started to look at myself critically. My family had always used me as a target; my father didn't want to see me, so there wasn't really any incentive. I had lost everything I had ever loved, my parents, my grandmother, who had died in my arms, and my own family, which I had kicked out myself because I was sick and tired of their venom.
I still often find myself philosophising about all sorts of things, like why don't I have any real goals in life anymore? I have little to no interests and am basically just waiting for my time here to be over. I never wanted to be here on this strange planet. Well, apparently I once chose it, but because of all the setbacks I've had in this life, I've become a bit worn down.
I was once a walking music encyclopaedia, I was once very interested in politics and had a 15-year political career, I used to build my own furniture out of wood, I painted, played many musical instruments, I loved cooking, gardening, long bike rides, history, art, and so much more, but it's all pretty much disappeared. Then you might wonder what on earth happened to me?
Only nature still arouses any interest in me, little else interests me anymore. And by nature, I mean the forests and the Universe. Day after day passes, and sometimes I don't even know what day it is. Not that it matters, for me most days are the same. It's just that some days I have a certain routine, but the rest of the time it's all the same.
I have only two wishes in this life, to evolve and to be reunited with my deceased mother. There's nothing in this life I miss more than my dear mother. The first is because I truly never want to return to this planet. I love Mother Earth, but what's happening on this planet is, let's just say, not my cup of tea. All the conspiracies going on, the wars where we slaughter our own brothers and sisters because they believe differently or because they look different, the unlimited plundering of natural resources, not to mention the distribution of food and other things.
How dare you allow your brothers and sisters to starve to death just because you want to make a profit or exercise your so-called power? This world is truly in need of a major change. We must abandon the capitalist system, the one of supply and demand where the rule of strength is paramount. Everyone should have the right to free education so they can develop to their full potential, and everyone should have the right to free basic health care, choosing whether to use conventional or natural medicine. I have always been an advocate of Freedom and fair sharing so that every person has the opportunity to live his/her life as he/she wishes.
Okay, enough poison sprayed, time to philosophise some more somewhere in nature, far away from this crazy world.
Peter68 © ® 08/17/18/2025
♥
zaterdag 16 augustus 2025
Een zware last - A Heavy burden
(For English scroll down)
Toen mijn moeder overleed in 1972 "ik was toen bijna 4 jaar" was ik geknakt. Ineens was mijn moeder uit mijn leven gerukt en ik wist en begreep niet het hoe of waarom? Niemand die even de moeite nam om even uit te leggen wat dood zijn precies inhield? Dat gebeurde pas toen ik 8 jaar was, toen naam een oom mij mee naar het kerkhof naar het graf van mijn moeder.
Ik heb het altijd jammer gevonden dat mijn vader en mijn oma "bij wie ik en mijn zusje toen tijdelijk woonde" mij niet bij de begrafenis van mijn moeder hebben laten zijn. Hoe hart verscheurd dat misschien ook had geweest, ik had geweten wat dood betekende. En misschien was alles dan wel anders gelopen dan het nu heeft gedaan. Maar zo ging dat in de jaren 70, aan de gevoelens van kinderen werd niet gedacht, we moesten maar doen alsof er niets was gebeurd.
Ik heb er vroeger zo vaak over zitten filosoferen langs de Rijn. Ik had daar vroeger een favoriet plekje waar ik heerlijk kon zitten filosoferen en naar de Rijn aken en het water kijken. Wat voor een weer het was maakte mij niet uit, ik genoot van alles. Ik filosofeerde over van alles en dat doe ik nog steeds. Over mijn dierbare moeder filosofeerde ik vroeger het vaakst. Als ik dan aan de Rijn zat kwamen er altijd allerlei gedachten in me naar boven over hoe het had kunnen zijn, was mijn moeder niet overleden.
Mijn moeder was en is mij nog steeds zeer dierbaar. Ik heb vroeger ook vele uren doorgebracht bij haar graf. Daar zat ik dan te filosoferen maar soms ook gewoon te praten. Vele mensen vonden het vreemd en ze zeiden het ook tegen mijn oma en mijn oom en tantes. Waarom zit die jongen daar te praten tegen een graf, alsof die met de doden zit te praten. Soms had ik ook het gevoel dat ik met mijn moeder zat te praten, ik voelde heel duidelijk haar aanwezigheid. Een keer heeft een oom mij ook weggehaald bij het graf van mijn moeder omdat mensen over mij aan het kletsen waren, maar de volgende dag zat ik er gewoon weer.
Ik denk nog regelmatig aan mijn moeder, ik mis haar nog steeds. Zij was de zon in mijn leven, de eerste mens/vrouw waar ik van hielt. Ik heb ondanks mijn jonge leeftijd toen, nog vele herinneringen aan haar die mij zeer dierbaar zijn. Zij was meer dan mijn moeder, meer dan familie, zij was een deel van mijn ziel. En dat stukje ziel overleed toen zij overleed. Iets wat ook een paar jaar later werd opgemerkt bij een psychologisch onderzoek voor dat ik naar mijn eerste kindertehuis ging. De psycholoog schreef, "Peter is een hoogst intelligente jonge, maar een deel van zijn ziel is overleden waardoor hij niet meer geheel hier is." Ik zal juichen als mijn taak hierop aarde erop zit en ik eindelijk weer terug kan keren met de rest van mijn ziel die in hogere sferen verkeerd.
Peter68 © ® 16-08-2025
♥
A Heavy burden
When my mother died in 1972 "I was almost 4 years old at the time" I was devastated. Suddenly my mother was taken from my life and I didn't know or understand how or why? No one took the time to explain exactly what death meant? That didn't happen until I was 8 years old, when an uncle took me to the cemetery to my mother's grave.
I have always felt sorry that my father and my grandmother "with whom my sister and I were living temporarily" did not let me attend my mother's funeral. However heart breaking that might have been, I would have known what death meant. And maybe everything would have turned out differently than it did. But that's how it was in the 70s, children's feelings were not considered, we just had to pretend nothing had happened.
I used to sit and philosophise about it so often along the Rhine. I used to have a favourite spot there where I could sit and philosophise and watch the Rhine barges and the water. I didn't care what the weather was like, I enjoyed it all. I philosophised about all sorts of things, and I still do. I used to philosophise most often about my dear mother. Whenever I sat by the Rhine, all sorts of thoughts would come to mind about what could have been if my mother had not died.
My mother was and still is very dear to me. I also spent many hours at her grave in the past. I would sit there philosophising, but sometimes just talking. Many people found it strange, and they even said it to my grandmother, uncle, and aunts. Why is that boy sitting there talking at a grave, as if he were talking to the dead? Sometimes I also had the feeling that I was talking to my mother, I felt her presence very clearly. Once an uncle also took me away from my mother's grave because people were gossiping about me, but the next day I was there again.
I still think about my mother regularly, I still miss her. She was the sunshine in my life, the first person/woman I loved. Despite my young age at the time, I still have many memories of her that are very dear to me. She was more than my mother, more than family, she was a part of my soul. And that part of my soul died when she passed away. Something that was also noticed a few years later during a psychological examination before I went to my first children's home. The psychologist wrote, "Peter is a highly intelligent young man, but a part of his soul has died, meaning he is no longer wholly here." I will rejoice when my task on earth is done and I can finally return with the rest of my soul, which resides in higher realms.
Peter68 © ® 08/16/2025
♥
zondag 10 augustus 2025
De Brandhaarden van Europa - The Hot Spots of Europe
(For English scroll down)
Na vele weken lezen, heb ik het boek "Brandhaarden" van George Friedman uitgelezen. Het was een zeer interessant boek waarin de geschiedenis van Europa, en vooral de vele oorlogen die er zijn gevoerd uitvoerig aan bod kwamen. Zelfs ik als geschiedenis liefhebber heb nog het een en ander geleerd. Het continent Europa is moeilijk continent zoals Julius Caesar al ontdekte op zijn vele veldtochten.
In het noorden hebben we de IJslanders en Scandinaviërs, in het westen de Ieren, Engelse, Schotten en de Wales, dan zijn er nog de Nederlanders, de Duitsers, meer naar het zuiden hebben we de Fransen, Spanjaarden, Italianen, Grieken de Balkan landen, Hongaren, Roemenië s, Oekraïners, Wit Russen en als laatste de Russen zelf. En als deze landen hebben hun eigen cultuur, tradities en geloof. Katholieken, Protestanten en Joden voornamelijk in het noorden, westen en zuiden en meer naar het oosten kom je meer moslim en orthodox Christelijke geloven tegen.
En ook de culturen zijn geheel anders van land tot land. De Nederlandse, Vlaamse en Duitse cultuur zijn redelijk hetzelfde al wil ik natuurlijk niet alles over een kam scheren, maar er zijn veel overeenkomsten qua cultuur. Het zijn hardwerkende zakelijke culturen, de echte handelaars van Europa met een netwerk dat zich over de gehele wereld uitstrekt. Als we wat zuidelijker gaan komen we bij de wat meer Bourgondische culturen in Frankrijk, Spanje en Portugal, waarmee ik niet wil zeggen dat er niet hard wordt gewerkt, maar het is toch anders dan in bijv. Nederland en Duitsland.
Al lezende in het boek "Brandhaarden" kom je weten welke angsten al deze verschillende landen hebben. Door de geschiedenis heen zijn er vele oorlogen uitgevochten, zowel burgeroorlogen als oorlogen met de buurlanden. Duitsland is de grootste economische macht binnen Europa, het heeft de grootste en meest standvastige economie. In de vorige eeuw was Duitsland de aanstichter van twee oorlogen, oorlogen die vele slachtoffers hebben gekost en Europa in het verderf stortte. Duitsland licht ingeklemd tussen Rusland in het oosten en Frankrijk en Groot Brittannië in het westen. Er liggen nog landen tussen Polen, Nederland, Luxemburg en België, maar ik heb het even gemakshalve zo gesteld. Rusland is bang voor Duitsland en Duitsland is bang voor Rusland. Frankrijk en in zekere zin ook Groot Brittannië zijn bang voor Duitsland en Duitsland is bang voor Frankrijk. En de zuidelijke landen van Europa zijn bang voor de noordelijke landen.
Al deze onderlinge angst maakt het soms heel moeilijk om dingen gedaan te krijgen. Het is ook niet zo gek. Er hoeft politiek gezien maar iets te veranderen en we kunnen zo weer terug zijn in de jaren 30 van de vorige eeuw waar haat en angst regeerde en Europa de weg van zelfvernietiging was ingeslagen. Politieke en etnische zuiveringen waren toen aan de orde van de dag. In de jaren 90 gebeurde het zelfs nog in het voormalige Joegoslavië. Onschuldige burgers die vanwege politieke voorkeur, afkomst of geloof werden opgesloten in kampen. Je zou denken dat we iets hadden geleerd van de tweede wereldoorlog, maar nee. Het zaad van haat en verderf is nog steeds onder ons en dus moeten wij er voor waken dat wat in de jaren 30 en 40 van de vorige eeuw gebeurde nooit meer zal gebeuren.
Ik ben door het lezen van het boek Poetin beter gaan begrijpen. Sinds de val van de Sovjet Unie en het ijzeren gordijn is er veel veranderd voor Rusland. Zeker ook omdat sindsdien de NAVO en de EU naar het oosten zijn opgeschoven. Een sterke NAVO en EU is een bedreiging voor Rusland en dat probeert Poetin te voorkomen met de oorlog in de Oekraïne. Het wil een buffer tussen de NAVO, EU en Rusland. Vandaar dat Poetin ook eist dat de Oekraïne grondgebied afstaat, dat de Oekraïne geen lid wordt van de NAVO en de EU.
Ik ben altijd anti NAVO geweest en sinds eind jaren 90 ook niet meer zo gelukkig met de EU wat een steeds groter bureaucratisch monster aan het worden is. Brussel bemoeit zich veel te veel met dingen die hen helemaal niets aangaan, daar hebben we namelijk een nationale en provinciale regering voor. Maar ik weet waar men op aan wil sturen, de verenigde staten van Europa, iets waar ik absoluut tegen ben. Wat dat betreft verlang ik terug naar de tijd van voor 1990 toen de EU nog de EEG was en alles overzichtelijker was. Er waren 12 landen lid van de EEG die met elkaar handeldreven en gezamenlijk allerlei problemen probeerde op te lossen waardoor de handel nog beter verliep.
Ik hoop voor Europa dat extreem linkse of rechtse partijen nooit meer de macht gaan krijgen in Europa. Als dat gebeurd zal Europa weer afglijden naar lang vervlogen duistere tijden en zullen we allemaal voor onze welvaart en ons leven moeten vrezen. Het is beter om samen te werken en aan de onderhandelingstafel onze problemen op te lossen. Het is tijd om ons barbaarse verleden voorgoed vaarwel te zeggen en als beschaafde mensen te werken aan een betere toekomst voor ons allemaal. Daar hoort ook een streng asiel en integratie beleid bij. Als je naar Europa komt leer je de taal te spreken en ga je op in de heersende cultuur en ga je niet je eigen taal blijven spreken en je eigen cultuur hier proberen voortzetten. Je kiest of met heel je hart voor Europa en zo niet, ga dan terug naar huis. Dit laatste zal sommige misschien schokken, maar ik ken mensen die hier al 40 jaar wonen en amper Nederlands kunnen spreken en ook niet deelnemen aan onze samenleving.
Peter68 © ® 09-10-08-2025
♥
The Hot Spots of Europe
After many weeks of reading, I finished George Friedman's book "Hot Spots." It was a very interesting book that extensively covered the history of Europe, and especially the many wars that have been fought there. Even I, as a history buff, learned a thing or two. Europe is a difficult continent, as Julius Caesar discovered during his many campaigns.
In the north, we have the Icelanders and Scandinavians in the west, the Irish, English, Scots, and Welsh; then there are the Dutch, the Germans, further south, we have the French, Spanish, Italians, Greeks, the Balkan countries, Hungarians, Romanians, Ukrainians, White Russians, and finally, the Russians themselves. And all these countries have their own cultures, traditions, and beliefs. Catholics, Protestants, and Jews are mainly found in the north, west, and south, while further east, you encounter more Muslim and Orthodox Christian faiths.
And the cultures are also completely different from country to country. country. Dutch, Flemish, and German cultures are quite similar, though I don't want to generalise, but there are many cultural similarities. They are hardworking business-like cultures, the true traders of Europe with a network that extends across the globe. If we go a little further south, we come to the more Burgundian cultures in France, Spain, and Portugal. I don't mean to say that there isn't hard work, but it is still different than in, for example, the Netherlands and Germany.
As you read the book "Brandhaarden" (Hotspots), you will learn about the fears of all these different countries. Throughout history, many wars have been fought, both civil wars and wars with neighbouring countries. Germany is the largest economic power in Europe; it has the largest and most stable economy. In the last century, Germany instigated two wars, wars that claimed many lives and destroyed Europe. Germany is wedged between Russia to the east and France and Great Britain to the west. There are other countries between Poland, the Netherlands, Luxembourg, and Belgium, but for convenience, I've put it this way: Russia is afraid of Germany, and Germany is afraid of Russia. France, and to a certain extent Great Britain as well, are afraid of Germany, and Germany is afraid of France. And the southern European countries are afraid of the northern countries.
All this mutual fear sometimes makes it very difficult to get things done. And that's not surprising. All it takes is a political change, and we could be right back in the 1930s, where hatred and fear reigned and Europe embarked on a path of self-destruction. Political and ethnic cleansing were commonplace back then. In the 1990s, it even happened in the former Yugoslavia. Innocent civilians were imprisoned in camps based on their political affiliation, ethnicity, or religion. You would think we would have learned something from World War II, but no. The seeds of hatred and destruction are still among us and so we must be vigilant that what happened in the 1930s and 1940s never happens again.
Reading the book helped me understand Putin better. Much has changed for Russia since the fall of the Soviet Union and the Iron Curtain, especially since NATO and the EU have shifted eastward. A strong NATO and the EU pose a threat to Russia, and Putin is trying to prevent that with the war in the Ukraine. He wants a buffer between NATO, the EU, and Russia. That's why Putin demands that Ukraine cede territory and that Ukraine not become a member of NATO or the EU.
I've always been anti-NATO, and since the late 1990s, I've also been unhappy with the EU, which is becoming an increasingly bureaucratic monster. Brussels interferes far too much in things that are none of their business; that's what we have national and provincial governments for. But I know what they're aiming for, the United States of Europe, something I'm absolutely opposed to. In that respect, I long for the pre-1990s when the EU was still the EEC and everything was more transparent. There were 12 member countries of the EEC that traded with each other and tried to solve all sorts of problems together, thereby improving trade.
I hope for Europe that extreme left-wing or right-wing parties will never again gain power in Europe again. If that happens, Europe will slide back into long-gone dark times, and we will all have to fear for our prosperity and our lives. It's better to work together and solve our problems at the negotiating table. It is time to say goodbye to our barbaric past once and for all and work as civilised people towards a better future for us all. This also includes a strict asylum and integration policy. When you come to Europe, you learn to speak the language and you become part of the prevailing culture, and you don't continue to speak your own language and try to continue your own culture here. You either choose Europe wholeheartedly, or if not, go back home. This last point may shock some, but I know people who have lived here for 40 years who can barely speak Dutch and don't participate in our society.
Peter68 © ® 08/09/10/2025
♥
dinsdag 5 augustus 2025
Veerkracht - Resilience
(For English scroll down)
Zoals ik pas al schreef in mijn laatste blog is het leven op deze planeet niet altijd even gemakkelijk. Er zijn zoveel factoren waar wij rekening mee dienen te houden. Vorig jaar schreef ik over de programmering die de meeste hebben gehad. Bij mij is die grotendeels mislukt omdat ik koppig ben en altijd mijn eigen intuïtie volg, maar dat wil niet zeggen dat ik er geheel immuun voor ben. Als ik dat zou beweren ben ik een hypocriet. Koppig of niet, hier en daar heb ik best wat op gepikt, maar ik herken het en probeer mezelf meteen te deprogrammeren.
Ooit vroeg een oom aan mij wat ik later wilde worden. Brutaal als ik soms kon zijn zei ik, "nou niet zo als jij." dit leverde me een klap voor mijn kop op, maar dat deerde mij niet zo. Ik kreeg wel vaker een klap voor mijn kop en ik kon om deze brutale opmerking enorm lachen, zelfs nu nog. Ik heb nooit iemand anders willen zijn dan mezelf. Waar andere met mode, trends en hypes meeliepen, bleef ik mezelf. Soms vroeg ik mezelf wel af waarom ik niet mee ging zoals andere mensen, maar dat voelde voor mij aan als verraad aan wie ik was en soms zelfs als verraad aan mijn ziel.
Deze wereld draait om geld en macht. Dat zijn de basis ingrediënten van het materialisme. Vroeger in de jaren 60 en 70 was een soort van sociaal liberalisme, "we noemde dat salon socialisten", dat werd in de jaren 80 liberalisme, toen kregen we in de jaren 90 en 00's het globalisme en nu hebben we te maken met het neoliberalisme. Globalisme en liberalisme maakt neoliberalisme maar met allerlei beperken. Het is moeilijk om het uit te leggen, ik begrijp het zelf ook niet helemaal. Ik ben zelf een sociaal mens. Als je mij moet indelen dan sta ik in het midden van het politieke spectrum maar met oude normen en waarden. Ik ben dus geen socialist en geen liberaal, ik ben een humanist waarbij de natuur altijd centraal staat.
Ik dwaal helemaal af van het geen waar ik over wilde schrijven, veerkracht. Veerkracht is enorm belangrijk in deze wereld. Als je geen veerkracht hebt ga je het niet redden in deze wereld. Tot nu toe heb ik altijd veerkracht gehad om obstakels te kunnen overwinnen om van Nee, Ja te maken. Ik ben drie keer in mijn leven dakloos geweest, heb honger gekend, maar heb nooit gebedeld. De natuur hielt mij in leven totdat er een engelen mens langs kwam die ingreep en mij de kans bood om mijn veerkracht te laten zien. Ik heb die kansen altijd met beiden handen aangegrepen. Hoewel ik dit leven of beter gezegd deze zieke maatschappij meer dan zat ben, hou ik van het leven en ik heb de mogelijkheid om zonder veel obstructies een leven te leiden waar ik mij goed bij voel. Vrijheid in alles is daar een belangrijk onderdeel van.
Peter68 © ® 05-08-2025
♥
Resilience
As I wrote in my last blog post, life on this planet isn't always easy. There are so many factors we have to consider. Last year, I wrote about the programming most people have. Mine largely failed because I'm stubborn and always follow my own intuition, but that doesn't mean I'm completely immune to it. If I were to say that, I'd be a hypocrite. Stubborn or not, I've picked up a few things here and there, but I recognise them and try to deprogram myself immediately.
An uncle once asked me what I wanted to be when I grew up. As rude as I could be sometimes, I said, "Well, not like you." This earned me a slap in the face, but it didn't bother me much. I'd been slapped in the face before, and I could laugh out loud at that rude remark, even now. I've never wanted to be anyone but myself. While others followed fashion, trends, and hype, I remained myself. Sometimes I wondered why I didn't go along with others, but that felt like a betrayal of who I was, and sometimes even a betrayal of my soul.
This world revolves around money and power. Those are the basic ingredients of materialism. Back in the 60s and 70s, there was a kind of social liberalism, "we called it salon socialism," which became liberalism in the 80s. Then, in the 90s and 00s, we had globalism, and now we're dealing with neoliberalism. Globalism and liberalism make neoliberalism, but with all sorts of limitations. It's difficult to explain; I don't fully understand it myself. I'm a social person myself. If you had to categorise me, I'd fall in the middle of the political spectrum, but with old-fashioned norms and values. So, I'm neither a socialist nor a liberal; I'm a humanist who always puts nature at the centre.
I'm completely straying from what I wanted to write about: resilience. Resilience is incredibly important in this world. If you don't have resilience, you won't make it in this world. Until now, I've always had the resilience to overcome obstacles and turn No into Yes. I've been homeless three times in my life, I've known hunger, but I've never begged. Nature kept me alive until an angelic being came along and intervened, offering me the chance to demonstrate my resilience. I've always grabbed those opportunities with both hands. Although I'm more than fed up with this life, or rather, this sick society, I love life and have the opportunity to live a life that I feel comfortable with without many obstacles. Freedom in everything is an important part of that.
Peter68 © ® 08/05/2025
♥