(Scroll down for English)
Het is weer herfst, wat gaat het allemaal snel. En zoals iedere herfst "je kunt er de klok gelijk op zetten" raak ik van mijn padje af. Ik kan wel de zonsverduistering van 10/02/2024 de schuld geven, maar dat is een slap excuus. Iedere herfst breekt er iets in mij wat ik niet kan verklaren. Als de blaadjes gaan vallen en de eerste herfst regens zijn geweest gaat het helemaal mis met mij. Dan komen alle donkere en duistere gedachtes naar boven drijven.
Misschien dat ze denken, mooi de zon heeft nog weinig invloed op hem dus laten we naar boven drijven en hem weer eens stevig aanpakken. Het is al zo sinds mijn jeugd jaren en niemand kan het verklaren. De enigste verklaring die ik heb is dat ik op zonne-energie loop, zonder veel zonlicht kan ik moeilijk leven. Misschien had ik beter in een woestijn geboren kunnen worden, dan had ik iedere dag zon.
En het ligt niet aan dat ik alleen ben, ik ben het grootste gedeelte van mijn leven alleen. Ik hou ervan alleen te zijn. Toen ik getrouwd was zakte ik ook iedere herfst door het spreekwoordelijke ijs. Dat was geen pretje voor mijn vrouw toen, maar ze deed meer dan haar best om het mij naar de zin te maken en daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor. Ik mis dat soms, maar gedane zaken nemen geen keer.
En nu anno 2024, 13 jaar na mijn scheiding moet ik het mezelf naar de zin zien te maken. Niet altijd even gemakkelijk, maar ik doe mijn best en dat is het belangrijkste. Misschien maar weer terug in mijn ei gaan of zo en daar geduldig wachten tot het weer lente wordt ergens in februari, maart of april. Ik kijk er nu in ieder geval al naar uit. De bloemetjes, het jonge groen aan de bomen en die vervloekte feestdagen "Sinterklaas, kerst en oude en nieuw" ver achter mij.
Nee, ik ben geen feestbeest, nooit geweest en zal ik ook nooit worden. Ik ben een aardig serieus mens die vaak nadenkt/ filosofeert over het leven en de wereld waarin wij moeten leven met alle psychopaten aan de top en de politiek en media die gewone mensen hebben verraden. En kom nou niet aan met dooddoeners als, het leven is een groot feest en je moet zelf de slingers ophangen, dan heb je bij mij al verloren. Dan luister ik niet eens meer naar je. Dus als je van me af wilt go ahead.
Ik leef mijn leven op mijn eigen manier met al zijn fucking ups en downs. En ik geniet op mijn eigen manier van de dingen die ik heb, hoor, zie en van de natuur natuurlijk. De natuur is mijn tweede thuis en mijn kerk. Ik geniet van bepaalde films/series, muziek, mijn Edelstenen, mijn tuin, sommige mensen, dieren "zoals het hondje van mijn buren die dagelijks honden snacks bij mij komt halen, dingen die ik zie op straat of in het bos, maar ik geniet het meeste van de natuur die mij op een bepaalt zielsniveau weet te bereiken en te raken. Ik kan het moeilijk uitleggen, de meeste mensen zullen het ook niet begrijpen omdat ze te ver van de natuur zijn komen af te staan. Heb een fijne herfst of lente als je op het zuidelijk halfrond woont.
Peter68 © ® 09/29/2024
♥
Autumn
It's autumn again, how fast it goes. And like every autumn "you can set your watch by it" I get off track. I can blame the solar eclipse of 10/02/2024, but that's a lame excuse. Every autumn something breaks in me that I can't explain. When the leaves start to fall and the first autumn rains have been, things go completely wrong with me. Then all the dark and gloomy thoughts come floating up.
Maybe they think, great, the sun has little influence on him yet, so let's float up and tackle him firmly again. It's been like this since my youth and no one can explain it. The only explanation I have is that I run on solar energy, without much sunlight I can hardly live. Maybe I should have been born in a desert, then I would have had sun every day.
And it's not because I'm alone, I've been alone most of my life. I like being alone. When I was married, I also fell through the proverbial ice every autumn. That was no fun for my wife at the time, but she did more than her best to please me and I am still grateful to her for that. I sometimes miss that, but what's done is done.
And now in 2024, 13 years after my divorce, I have to try to please myself. Not always easy, but I do my best and that's the most important thing. Maybe I should go back into my egg or something and wait patiently until spring comes again somewhere in February, March or April. In any case, I'm already looking forward to it. The flowers, the young green on the trees and those cursed holidays "Saint Nicholas, Christmas and New Year's Eve" far behind me.
No, I'm not a party animal, never have been and never will be. I am a pretty serious person who often thinks/philosophizes about life and the world we have to live in with all the sycophants at the top and the politics and media that have betrayed ordinary people. And don't come up with platitudes like, life is a big party and you have to hang up the streamers yourself, then you have already lost with me. Then I won't even listen to you anymore. So if you want to get rid of me go ahead.
I live my life in my own way with all its fucking ups and downs. And I enjoy the things I have, hear, see and of course nature in my own way. Nature is my second home and my church. I enjoy certain films/series, music, my Gemstones, my garden, some people, animals "such as my neighbour’s dog who comes to get dog snacks from me every day, things that I see on the street or in the woods, but I enjoy most of nature that manages to reach and touch me on a certain soul level. I find it difficult to explain, most people will not understand it either because they have become too far removed from nature. Have a great fall or spring if you live in the Southern Hemisphere.
Peter68 © ® 29/09/2024
♥
