Ik kwam net langs een plaatje op het internet dat me aan het denken zetten. Het ging over de illusie van rijkdom. Je ziet wel eens van die filmpjes voorbij komen op tv, social media of YouTube waarin hele jonge mensen laten zien wat ze allemaal hebben. Joekels van auto’s, een groot huis compleet ingericht, een zwembad in de tuin en heel veel bling bling. Ze denken dan dat ze het helemaal hebben gemaakt want, kijk wat ze allemaal hebben “de status”. Als je verder gaat kijken dan moeten ze keihard werken om iedere maand hun vaste lasten te kunnen betalen. Ze zijn als het ware slaven van de bank. Mis een betaling en de bank pakt je alles af wat je dacht te hebben. Ook dat heb ik vaak zien gebeuren en niet alleen in filmpjes op het internet.
Een wijs man zei ooit, je kunt geen geld uitgeven dat je niet hebt. Daar denken bankiers natuurlijk anders over en ze hebben die leugen ook breed geadverteerd. Door leningen bij de bank af te sluiten kun je geld uitgeven wat je niet hebt. Probleem is alleen dat niet alleen de lening moet terugbetalen, maar ook de rente. Sommige leningen zijn zo ingericht dat je uiteindelijk de oorspronkelijke lening 2 a 3 keer terugbetaald. We hebben het dan natuurlijk over woekerrentes. Ik had vroeger ook leningen en schulden, daar ben ik gelukkig al vele jaren vanaf en ik hanteer nu de wijsheid van de wijze man en laat de banken links liggen. Ook manage ik mijn geld nu op een andere manier zodat ik in principe geen tekorten meer heb.
Ik heb mijn prioriteiten verlegd als het ware. Ik leef nu vanuit een andere filosofie. Wat is belangrijk en wat heb ik echt nodig om te kunnen (over)leven? Een dak boven mijn hoofd, gas, water, elektra, internet, gezond voedsel, warme kleding “ik koop zelden kleding, ik draag wat ik heb totdat het echt kapot is", schoeisel en een fiets. Dat zijn voor mij essentiële dingen. Bij alle andere dingen die ik koop weeg ik van te voren af of ik het wel echt nodig heb. Zoals dure sieraden, een smartphone, de nieuwste technologische gadgets, tv aansluiting of merkkleding heb ik dat echt nodig? Het antwoord is NEE, het is niet essentieel voor mij om te kunnen leven. Ik bekijk het ook van een praktische kant. Dure sieraden verliezen hun waarde, veel dingen hebben ook onderhoud nodig “wat dus een kostenpost is” geven teveel afleiding en slijten vaak snel.
De spullen die ik heb koop ik tweedehands zoals cd’s en dvd’s, ze kosten me vaak niet meer dan een euro per stuk. Maar ook meubels heb ik vaak tweedehands gekregen of zelf gemaakt/gekocht. Mijn Edelstenen en kruiden koop ik wel nieuw en koop ik om mij te helpen een beter en gezonder mens te worden. Ik zou ook een pilletje van de big pharma kunnen nemen, maar wie mij kent weet dan ik geen fan ben van de big pharma. Bovendien wil ik de dingen waar ik meezit opgelost hebben, en niet onderdrukken met een symptoom bestrijdend pilletje waar je vaak ook nog allerlei bijwerkingen van kunt ondervinden. Ik ben ook een natuur mens dus voel me meer happy met mijn eigen manier van genezen. Rustig, in mijn eigen tempo zonder allerlei druk, stress en angst voor bijwerkingen.
Ik ben blij dat ik geen schulden en leningen meer heb. Die waren echt een blok aan mijn been zonder dat ik het in de gaten had. Het was niet alleen een financiële last, maar ook een mentale last die als een aanbeeld om mijn nek hing. En ik had er veel eerder iets aan moeten doen, maar ik houd er niet zo van om mij bezig te moeten houden met financiën. Ik heb dus jaren gedaan alsof er niets aan de hand was en het allemaal wel goed zou komen. Niet dus, uiteindelijk wordt je keihard met je neus op de koude feiten gedrukt en moet je jezelf aanpassen aan een nieuw situatie en feiten. En hoe eerder je dat doet, des te beter. Laat dat soort dingen niet escaleren, totdat het te laat is. Laat je ook niet verleiden door reclames of sociale druk, maar wees sterk. Durf NEE te zeggen.
Peter68 ©® 14-05-2024
♥
