Ik las enige tijd geleden een stuk waarin een vrouw vertelde dat haar ouders de dag dat ze geboren werd haten. Voorhaar dus geen verjaardagen of overige feesten. Ze werd haar hele leven al psychisch en fysiek mishandeld door haar ouders, alles wat mis ging in het leven van haar ouders was haar schuld. Ze werd echt als een stukvuil behandeld, leed door de situatie waarin ze leefde aan anorexia nervosa, zware depressies en had al meerdere malen geprobeerd om uit het leven te stappen. Haar ouders hadden die pogingen om uit het leven te stappen bestempeld als aandachttrekkerij. De jeugdhulp organisaties hadden daarmee ingestemd en daarmee was de kous af tot blijdschap van de ouders.
Ook op school ging het vaak niet goed. Ze werd vaak gepest door andere leerlingen die haar skelet noemde omdat ze broodmager was. Ze bleef vaak zitten of ging met de hakken over de sloot over omdat ze slecht kon meekomen met de rest van de klas. Zowel thuis als op school leefde ze in een isolement, iets wat haar vaak pijn deed. Ze wilde graag ergens bij horen net als haar klasgenoten, sporten, muziekles nemen of iets anders. Ze leefde in een droomwereld waarin ze een heel ander mens was dan in de realiteit. Toen ze vijftien was werd ze door een oom waar ze logeerde terwijl haar ouders op vakantie waren meerdere keren zowel vaginaal als anaal verkracht. Deze gebeurtenis resulteerde in een nieuwe poging om uit het leven te stappen. Ze was er helemaal klaar mee met al die vernederingen die ze dagelijks moest ondergaan en deze verkrachting was voor haar de druppel om er voorgoed een einde aan te maken.
Anders dan andere keren was er nu wel een luisterend oor voor haar, ze had nu ook bewijs dat wat er was gebeurd de waarheid was. Het sperma dat haar oom in haar had achtergelaten. Oom werd gearresteerd wat weer leiden tot de scheiding van haar oom en tante. Omdat zij minderjarig was kreeg haar oom een gevangenisstraf van 6 jaar, maar was na drie jaar al weer vrij wegens goedgedrag. Ook thuis veranderde er van alles. Zo werden haar ouders uit de ouderlijke macht ontheven, kwam zij in een liefdevol en warm pleeggezin terecht waar ze alle liefde en ondersteuning kreeg die ze nodig had. Ook kon ze regelmatig praten met een psychiater en ze ging op muziekles waar ze de viool leerde spelen. Door deze veranderingen verbeterde haar schoolprestaties. Er vond een gesprek plaats tussen haar, haar ouders, haar pleegouders, haar psychiater, iemand van de voogdij en een politieagent. De laatste was erbij op het verzoek van het meisje. Hij was ook haar luisterende oor geweest en die de hele boel in gang had gezet na de poging om uit het leven te stappen.
De politieagent was ook degene die aan het begin van het gesprek meteen de leiding nam, hij had een dossier voor zich liggen waarin alles stond wat het meisje hem had verteld. Dus alle lichamelijke en fysieke mishandelingen die haar ouders haar hadden aangedaan. Hij vroeg zich hardop af wat haar ouders in hemelsnaam had bezielt om haar te verwekken? Hadden ze nog nooit gehoord van voorbehoedsmiddelen zoals het condoom of de pil? Zowel de vader als de moeder waren niet geschikt om ouder te zijn. Hij zei ook, ik heb als politieagent al heel veel meegemaakt en gezien maar wat hier in dit dossier staat maakt me letterlijk en figuurlijk ziek. Het gesprek duurde niet langer dan een uur, haar ouders wilde weinig zeggen en wat ze zeiden waren vaak verdraaiingen of leugens. Daarop besloot de vrouw om na ongeveer een uur een einde te maken aan deze poppenkast zoals ze het noemde.
Pleegouders, psychiater, voogdij en de politieagent waren heel trots op de vrouw, A. om het gesprek met haar ouders aan te gaan en B. omdat ze lef, kracht en moed toonde om het gesprek te beëindigen op het moment dat het nutteloos voor haar werd. Twee weken later kreeg ze het bericht dat haar moeder zich van het leven had beroofd. Er was ook nog een briefje waarin de moeder zich verontschuldigde en om vergeving vroeg van haar dochter. Na lange gesprekken met zowel haar psychiater en haar pleegouders kon ze die geven. Niet zozeer voor haar moeder maar vooral voor haarzelf. Die stap tot vergeving was een stap naar grootsere dingen voor haar. Ze ging muziek studeren aan het conservatorium in Amsterdam waar ze met succes een bachelor opleiding muziek wist af te ronden. Naast muziek had ze ook nog een opleiding rechten gevolgd en met succes afgerond. Ze werkte nu bij een advocatenkantoor in de hoofdstad waar ze een leuke man had ontmoet met wie ze over een tijdje wilde gaan samenwonen. Ook hij had het nodige meegemaakt maar had later ook net als zij goede hulp gekregen.
Heb jij op wat voor manier dan ook te maken met mishandeling, kijk dan even op de link voor hulp. Klik hier!!
Peter68 © ® 19-06-2022
♥
