Lopend over wegen en paden
Probeer ik mezelf via de natuur op te laden
Plots is daar een nare gedachten
Die mijn humeur probeert te verkrachten
Als een hond met een natte vacht schud ik de gedachten van me af
Gaat heen met die ellende, doe niet zo maf
Doch de gedachten wil niet zo gemakkelijk gaan
Ik moet hem echt van mij afslaan
Dan herinner ik mij de spiegels en zet die om me heen
Ja, voor die gedachten is dat heel gemeen
Maar ik wil genieten van moeder natuur
Haar liefde en schoonheid zijn zo puur
Het jonge groen doet mijn hartje sneller kloppen
En ik zie wat insecten die zich onder wat oude bladeren verstoppen
Vol van liefde voor haar wandel ik rustig door
En volg heel rustig het lente spoor
Vogels zingen hun mooiste lente lied
En het is ik die nu geniet
De boze gedachten en al mijn verdriet zijn heel even verdwenen
En de zon is nu echt verschenen.
Peter68 © ® 16-05-2021
Deze krabbel mag NIET worden gedeeld.
♥
