Ik worstel heel erg met mezelf op het moment.
Niet omdat ik dat wil maar omdat het gebeurd.
Heel veel oude rommel is komen bovendrijven.
Oude wonden staan ineens wagenwijd open.
En ondanks al mijn levenservaring lukt het me op het moment niet om daar mee in het reine te komen. Hoe diep ik ook ga, het kan altijd nog een graadje erger. Nog even wat zout en sambal in de wond om de wond nog pijnlijker te maken en zo nodig nog verder open te scheuren.
Ik ga dus door een heel zwaar proces wat ook lichamelijk stevig voelbaar is. Ik heb heel veel pijn in mijn benen, rug, hart en af en toe in mijn hoofd. Ik houd niet van drama maar ik zit er nu helaas middenin. Ik ben meer van de luchtige, speelse en slapstickachtige komedie. Maar blijkbaar moet ik dit allemaal nog even doormaken.
Moet ik nog wat dingen leren om verder te kunnen evolueren.
Zijn er bepaalde dingen en overtuigingen die ik mag loslaten.
En natuurlijk moet ik het weer alleen klaren.
Ik kan geen mens uitleggen wat ik voel en doormaak.
Daar zijn geen woorden voor.
Alleen zij die met hun hart met mij zijn verbonden zullen weten hoe, wat en waar. Maar ik raad u aan dat even te laten. Het is loodzwaar en zeer pijnlijk. Je haalt daarmee je eigen energie omlaag en dat is niet de bedoeling. En ik, ik doe mijn best mezelf weer te vinden wie ik ook moge zijn.
Peter Barkum © ® 07-05-2020
♥
