Ik dwaalde door steden, dorpen en bossen
Zag verwonderd het gedrag van mensen, vogels en vossen
Waar de mensen zich gedroegen heel guur
Gedroegen de vogels en vossen zich heel puur
Mensen vast in status en protocollen
Dieren die gewoon met elkaar aan het waren dollen
Ik sliep ook in de natuur
Soms heel moeilijk maar o zo puur
Ik denk nog weleens terug aan die nachten op bladeren en mos
Aan die nacht met de jankende vos
Maar ook aan alle tranen die toen uit mijn ogen vloeide
En hoe ik met mezelf en het leven stoeide
Ik zwerf langs de randen van de maatschappij
En voel me zelden gelukkig of blij
Ik worstel nog steeds met mezelf en het leven
Ik zit verstrikt in alle draden die zijn geweven
Karma draden van mezelf en mijn familie
Draden vol met verdriet en jaloezie
Draadje voor draadje mag ik ze helen
Nee, hier is geen tijd om te spelen
Doch dat is wat ik het liefste zou doen
Lekker spelen zoals toen
Spelen zoals ik deed voordat dit zware leven begon
Toen alles nog zo licht was als een helium ballon
Wanneer wordt dit leven nu eens een feest?
Of ben ik te laat, en is dat feest al geweest?
Ik zoek mezelf en sloop heel veel muren
Maar dat slopen zal nog wel even duren
Muren van 7 a 8 stenen dik, daar kom je niet zomaar doorheen
En sommige muren hebben ook vallen, heel gemeen
En dan heb ik het nog niet eens gehad over het moeras van zwarte drab
Of over die vreemde inklap trap
Ik heb hulp nodig maar kan geen geschikt persoon vinden
Iemand die mijn bloedende wonden op de juiste manier weet te verbinden
Iemand die mij met een frisse blik door het doolhof van het leven kan leiden
Die mijn vuur op de juiste manier weet te ventileren en mij kan verblijden.
Peter68 © ® 16-05-2021
Deze krabbel mag niet worden gedeeld.
♥
